Οι ευρωεκλογές ολοκληρώθηκαν. Με την αποχή να σαρώνει -εκτός λίγων εξαιρέσεων- σε ολόκληρη την ΕΕ, αλλά και με την καταγραφή των συγκεκριμένων εκλογικών αποτελεσμάτων και συσχετισμών, αποτυπώθηκε η ισχυρή δυσαρέσκεια των ευρωπαϊκών λαών απέναντι σε εκείνες κυρίως τις πολιτικές δυνάμεις που ηγήθηκαν του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και οδήγησαν την Ευρώπη στα σημερινά σκοτάδια. Η περιβόητη ευρωπαϊκή ενοποίηση-ολοκλήρωση με τα μυθεύματα περί ευημερίας, ειρήνης, αλληλεγγύης και δημοκρατίας, αλλά και οι μωρολογίες για την Ευρώπη των εργαζομένων, των λαών κοκ έχουν καταρρεύσει παταγωδώς και έχουν πλέον απέναντί τους τη μεγάλη λαϊκή αμφισβήτηση και αποδοκιμασία.

Μετά το «Brexit» και με τον πόλεμο στην Ουκρανία να συνεχίζεται και να τροφοδοτείται από τις ΗΠΑ και από τους ευρωπαίους ηγέτες, στην ΕΕ επικρατεί μια πρωτόγνωρη, μεταπολεμικά, γεωπολιτική ένταση και πολλαπλή κρίση. Οι αποκλίσεις, τα διλήμματα, οι διχασμοί και οι συγκρούσεις -στο εσωτερικό της κάθε χώρας, μέσα στην ευρωπαϊκή ήπειρο, και με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις- είναι σε πρώτο πλάνο.

Οι σοβαρές αντιθέσεις και ανταγωνισμοί ιδιαίτερα μεταξύ των δυο μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, της Γερμανίας και της Γαλλίας, έχουν οξυνθεί μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Οι ευρωπαϊκές οικονομίες, της Γερμανίας πρωτίστως που υπήρξε η «ατμομηχανή» της ΕΕ και στήριξε εν πολλοίς το οικονομικό της «θαύμα» στο φθηνό ρωσικό αέριο, έχουν δεχθεί ισχυρότατο πλήγμα. Η πολιτική και κυβερνητική κρίση έχει εγκατασταθεί σε πολλές χώρες. Ενώ η ακρίβεια και ο πληθωρισμός ξεσπούν με μανία πάνω στις εξουθενωμένες ευρωπαϊκές κοινωνίες και η φτώχεια και η εξαθλίωση εξαπλώνονται ανησυχητικά.

Σε αυτό το ζοφερό τοπίο διεξάχθηκαν οι ευρωεκλογές και τα αποτελέσματά τους ήρθαν να ενισχύσουν τους κραδασμούς στο πολιτικό σύστημα της Ευρώπης και να τροφοδοτήσουν την ολόπλευρη κρίση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Η βαριά ήττα του Μακρόν, στη Γαλλία, και του Σολτς, στη Γερμανία, σε συνδυασμό με την άνοδο της Ακροδεξιάς και τη μεγάλη πτώση των «πράσινων» κομμάτων αποτελούν νέα ισχυρά χτυπήματα στον αποδυναμωμένο, έτσι κι αλλιώς, γαλλογερμανικό άξονα και ενισχύουν τον κλυδωνισμό της ΕΕ. Οι εξελίξεις τρέχουν, ιδιαίτερα στη Γαλλία, με το πολιτικό της σύστημα να βρίσκεται σε περιδίνηση.

Στη μεταβατική εποχή που διανύουμε, σε αυτό το εκρηκτικό, ασταθές και γοργά μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον που σφραγίζεται από τη ραγδαία οικονομική και γεωπολιτική ανάδυση της Κίνας, από την άγρια διαμάχη και σύγκρουση των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για την ενίσχυση της παγκόσμιας επιρροής και δύναμής τους, με τις ΗΠΑ σε πρωταγωνιστικό επιθετικό ρόλο, η ΕΕ βρίσκεται σε μια παραλυτική κατάσταση, αντιμέτωπη με τη βαθύτερη και εντονότερη κρίση της ιστορικής της διαδρομής. Μεγάλα αδιέξοδα ορθώνονται μπροστά της. Η παρακμή και η αποσύνθεση κυριαρχούν. Και οι τυχοδιωκτισμοί πολιτικών ηγετών της -όπως του Μακρόν το τελευταίο διάστημα- που προτάσσουν τη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης, την καταφυγή στην «πολεμική οικονομία» και την πολεμοκάπηλη πολιτική είναι βέβαιο πως μόνο ολέθρια αποτελέσματα μπορούν να έχουν για τους ευρωπαϊκούς λαούς.

Παρήγορο και ελπιδοφόρο είναι πως, μέσα σε αυτές τις συνθήκες της κρίσης και της δεξιάς μετατόπισης, με τα σύννεφα της πολεμικής απειλής να πυκνώνουν, εκδηλώνονται μεγάλες δημοκρατικές διαδηλώσεις, μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις και απεργίες, ο πρόσφατος αγροτικός ξεσηκωμός που συντάραξε απ’ άκρη σε άκρη την ΕΕ, αλλά και τα μεγάλα κινήματα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό. Ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να φρενάρει την καπιταλιστική βαρβαρότητα που εκδηλώνεται στην πιο άγρια μορφή κατά τα μεταπολεμικά χρόνια. Ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να διαλύσει τη σκοτεινιά που απλώνεται παντού.

Το πολιτικό τοπίο, στην Ελλάδα, σε διαδικασία μεταβολών

Το ίδιο κλίμα απαξίωσης και καταδίκης της κυρίαρχης αστικής πολιτικής εκφράστηκε και στην Ελλάδα. Με την πρωτοφανή, για τα ελληνικά δεδομένα, αποχή και με τη μεγάλη αποδοκιμασία της κυβερνητικής παράταξης της ΝΔ, κατά πρώτο λόγο, αλλά και των πολιτικών κομμάτων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ που μοιράζονται μαζί της τις ευθύνες της σφοδρής αντιλαϊκής επίθεσης ολόκληρης της μνημονιακής περιόδου μέχρι σήμερα. Είναι και οι τρεις συνένοχοι και πληρώνουν και οι τρεις τα επίχειρα της πολιτικής τους.

Τώρα, τα φαινόμενα φθοράς και κρίσης στη ΝΔ, το ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ εντείνονται και τα στοιχεία πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας ενισχύονται. Και στη μεν ΝΔ η νομή της κυβερνητικής εξουσίας αμβλύνει και συγκρατεί σε ένα βαθμό τις ανοικτές αντιπαραθέσεις εν όψει και του επικείμενου ανασχηματισμού, στο ΠΑΣΟΚ όμως και στο ΣΥΡΙΖΑ έχουν βγει τα «μαχαίρια», για τα καλά… Η κατάσταση είναι εκρηκτική. Το αίτημα για συνέδριο και αλλαγή ηγεσίας υιοθετείται από όλο και περισσότερα πρωτοκλασάτα στελέχη στο ΠΑΣΟΚ. Στο δε ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε και πάλι το ζήτημα της «σύμπλευσης του ευρύτερου αριστερού και προοδευτικού χώρου» με σοβαρές αναταράξεις στο εσωτερικό του κόμματος και άδηλο μέλλον.

Μπροστά στο ηχηρό μήνυμα απαξίωσης των κομμάτων αυτών, είναι βέβαιο πως ανοίγει μια νέα περίοδος έντονων διεργασιών. Το πολιτικό τοπίο είναι σε διαδικασία μεταβολών. Ισχυρά κέντρα της εγχώριας πλουτοκρατίας και ο ξένος παράγοντας, οι ΗΠΑ πρώτες-πρώτες, κινούν τα νήματα προς διάφορες κατευθύνσεις, αναζητώντας διεξόδους.

Διάφορα σενάρια που έρχονται στη δημοσιότητα, σχόλια και αναλύσεις που φιλοξενούνται στα ΜΜΕ απηχούν τους προβληματισμούς και τις διεργασίες που συντελούνται στους κόλπους της ολιγαρχίας. Είναι φανερό πως κυοφορούνται εξελίξεις. Αναζητούνται, εναγωνίως, εναλλακτικές εκδοχές διακυβέρνησης, με αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού για τη διαχείριση της λαϊκής δυσαρέσκειας και τη χειραγώγηση και ενσωμάτωση των χειραφετημένων λαϊκών στρωμάτων.

Σε αυτό το πλαίσιο, με μια μεγάλη κινητικότητα να χαρακτηρίζει τον ευρύτερο σοσιαλδημοκρατικό χώρο, η ανασύνταξη της λεγόμενης Κεντροαριστεράς, με σκοπό να αποτελέσει εναλλακτικό πόλο διακυβέρνησης, καταλαμβάνει κεντρική θέση. Με το εκκολαπτόμενο Ινστιτούτο του, ο Αλ. Τσίπρας έρχεται να δηλώσει «παρών» στις διεργασίες αυτές, διεκδικώντας ηγετική θέση στην αναμόρφωση της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας. Αλλά και στο χώρο της ενισχυμένης Ακροδεξιάς συντελούνται διεργασίες και κυοφορούνται σενάρια για την επόμενη μέρα.

Σημεία των ταραγμένων και αβέβαιων καιρών που διανύουμε. Φαινόμενα που χαρακτηρίζουν ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο που διανύει μια φάση βαθιάς κρίσης και μεγάλων ανατροπών.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος