Γιώργος X. Παπασωτηρίου

Στην Ουκρανία το αίμα των αθώων ρέει ακατάπαυστα. Αλλά αυτό δεν απασχολεί τους «από πάνω» που έχουν απλώσει τη γεωπολιτική τους σκακιέρα και «παίζουν», θυσιάζοντας πιόνια και αξιωματικούς.

Ο Τζο Μπάιντεν θα τηλεφωνήσει, σύμφωνα με την εφημερίδα The Guardian, στον Σι Τζινπίνγκ για να διερευνήσει πόσο μακριά είναι διατεθειμένη η Κίνα να φτάσει στην υποστήριξη της Ρωσίας. Στην τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Σι, ο Μπάιντεν θα υποστηρίξει ότι δεν είναι προς το συμφέρον της Κίνας να υποστηρίζει τον χαμένο. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα τα μίντια αναφέρουν «ουκρανική αντεπίθεση» στο μέτωπο!

Η κυβέρνηση Μπάιντεν πιστεύει ότι η Κίνα έχει ήδη αποφασίσει να διασώσει οικονομικά τη Ρωσία. «Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι οι κινέζοι κάνουν περισσότερα στα παρασκήνια για να στηρίξουν τη Ρωσία, σε κάθε τομέα: οικονομικά και στρατιωτικά», είπε ένας Αμερικανός αξιωματούχος. Αν συνεχίσουν έτσι, «θα βαθύνει το σχίσμα μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου»*. 

Σε μια συνάντηση στη Ρώμη τη Δευτέρα μεταξύ του συμβούλου εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, Τζέικ Σάλιβαν, και του Κινέζου ομολόγου του, Γιανγκ Τζιέτσι, η κινεζική αντιπροσωπεία επανέλαβε τις ρωσικές κατηγορίες ότι οι ΗΠΑ και η Ουκρανία προωθούσαν από κοινού ένα μυστικό πρόγραμμα βιολογικών όπλων. 

Βέβαια, υπάρχουν κι άλλες φωνές. Στις 12 Μαρτίου, ο καθηγητής Hu Wei, αντιπρόεδρος του ερευνητικού κέντρου πολιτικής, έγραψε ένα άρθρο για το δίλημμα της Κίνας στην Ουκρανία, σημειώνοντας ότι η στρατιωτική προσπάθεια του Πούτιν στην Ουκρανία παραπαίει. «Η Κίνα δεν μπορεί να συνδεθεί με τον Πούτιν και πρέπει να αποκοπεί το συντομότερο δυνατό», υποστήριξε.

Η Ουάσινγκτον όμως πιστεύει ότι ο Σι δεν ακούει αυτές τις φωνές και έχει καταστήσει τη συμφωνία του με τον Πούτιν πρωταρχική του προτεραιότητα με στόχο να αμβλύνει την ισχύ και την επιρροή των ΗΠΑ με κάθε κόστος. Ήδη, ο Σι και ο Πούτιν συναντήθηκαν τον Φεβρουάριο και υποσχέθηκε ο ένας στον άλλον μια συνεργασία «χωρίς όρια».

Τι παίζεται;

Ο Τσαρλς Α. Κάπτσαν («Το τέλος της αμερικάνικης εποχής»), διεθνολόγος και μέλος του εθνικού συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΠΑ επί Κλίντον, έγραφε ότι πάντα η μετάβαση από την πλανητική ηγεμονία μιας υπερδύναμης σε μία άλλη γινόταν με πόλεμο. Υπήρξε μόνο μία εξαίρεση, η περίπτωση της μετάβασης από την ηγεμονία της Βρετανίας σε αυτή των ΗΠΑ. Σήμερα, όμως, έχουμε την μετάβαση από την παρηκμασμένη οικονομικά «αυτοκρατορία» των ΗΠΑ σ’ αυτή της Κίνας. Βέβαια, η εξασθενημένη οικονομικά αμερικανική αυτοκρατορία αντιτάσσει στην αναδυόμενη κινεζική οικονομική αυτοκρατορία τη φοβερή στρατιωτική υπεροπλία της. Σε κάθε περίπτωση, όμως, μία κατά μέτωπο σύγκρουση μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων θα σήμαινε πυρηνική καταστροφή. Γι’ αυτό έχει επιλεγεί η στρατηγική του περιορισμού του ζωτικού χώρου και της φθοράς του αντιπάλου μέσω των «ελεγχόμενων συγκρούσεων», όπως έγινε στο Ιράκ, στη Συρία, στο Αφγανιστάν, στην Ουκρανία και στην αφανή πλην φοβερά αιματηρή σύγκρουση των υπερδυνάμεων στην Αφρική.

Οι ΗΠΑ αποσύρθηκαν από το Αφγανιστάν, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στους… δημοκρατικούς Ταλιμπάν! Θυμίζουμε ότι οι τελευταίοι ενισχύθηκαν απίστευτα από τις ΗΠΑ και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Πούτιν έπεσε στην ίδια παγίδα στην Ουκρανία, υποστηρίζουν κάποιοι.

Η προπαγάνδα

Ποιος έχει συμφέρον από τον πόλεμο; Ο Κάπτσαν αναφέρει ότι οι ΗΠΑ εξαναγκάστηκαν να συμμετάσχουν στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο από την αμυντική βιομηχανία και τους τραπεζίτες. Αυτό απέδειξε το πόρισμα της κοινοβουλευτικής επιτροπής, που συστήθηκε για να εξετάσει την ανάμειξη σ’ αυτόν τον πόλεμο**. Αποδεικνύεται, έτσι, ότι τα οικονομικά συμφέροντα καθορίζουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, ενώ η ιδεολογία και η μιντιακή προπαγάνδα έπεται για να τη νομιμοποιήσει. Είναι γνωστή η περίφημη επιτροπή προπαγάνδας που σύστησε ο πρόεδρος Ουίλσον για να πείσει τους απρόθυμους Αμερικανούς να συμμετάσχουν στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Για πρώτη φορά τότε είχαμε τη «δαιμονοποίηση» ενός λαού αλλά και τον περίφημο «άξονα του κακού». Αλλά και κατά τον δεύτερο παγκόσμιο Πόλεμο η προπαγάνδα της Ουάσινγκτον στρατολόγησε ακόμη και τον Χίτσκοκ, που χρηματοδοτήθηκε για να κάνει μία ταινία της οποίας το σενάριο είχε ως υπόθεση την απειλή ενός ξένου εισβολέα.

Σήμερα, η προπαγάνδα ταυτίζεται με την εχθρική στάση απέναντι στο νέο «άξονα του κακού» (Κίνα-Ρωσία), που ενισχύει τον αμερικανικό εθνικισμό, δηλαδή τον «αμερικανισμό», παρέχοντας μια πρόσκαιρη συνοχή στη διαλυμένη αμερικανική κοινωνία. Μόνο που αυτή η επιλογή ενισχύει τρομερά τον «τραμπισμό» και τον φασισμό, φέρνοντας τον πυρηνικό όλεθρο όλο και πιο κοντά.

Οι λαοί θα ανακόψουν την πορεία προς την καταστροφή; 

*The Guardian

**Homo americanus, 2008

πηγή: artinews.gr