Ο «άριστος» κύριος Κυριάκος Μητσοτάκης, πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έκανε πριν από μερικούς μήνες μια ομιλία που προσπάθησε να την παρουσιάσει ως βαρυσήμαντη, διότι αφορούσε την Παιδεία και πιο συγκεκριμένα την Ανώτατη Εκπαίδευση.

Τι είπε, μιλώντας «σε μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας» με «Προκλήσεις και προοπτικές στην Ανώτατη Παιδεία»;

Αναπόλησε το νόμο Διαμαντοπούλου που τότε ψήφισαν μαζί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και επανέλαβε το «όραμα» της ΝΔ για την Παιδεία, το όραμα που είναι απευθείας παραγγελία από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ απλά υλοποιεί με πιο… ήπιο τρόπο, χωρίς να θίγει τον πυρήνα της πολιτικής Πανεπιστήμια – Εταιρείες.

Ας δούμε, όμως, τι αναπόλησε ο κ. Μητσοτάκης από το νόμο και τη θητεία της υπουργού του ΠΑΣΟΚ, Α. Διαμαντοπούλου. Όπως είπε, άλλωστε, ο νόμος Διαμαντοπούλου ( N.4009 του 2011) «υπήρξε μία εμβληματική μεταρρύθμιση». Μάλιστα, δήλωσε «υπερήφανος» που «τότε, ως βουλευτής απλός της Νέας Δημοκρατίας» «έσπρωξε» το κόμμα του να στηρίξει το νόμο.

Για αρχή θα θυμίσουμε μια παλιά δήλωση της Άννας Διαμαντοπούλου, που δείχνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το «όραμα» των «μεταρρυθμιστών» και των «αρίστων» για την Παιδεία. Ήταν τέλος Σεπτεμβρίου του 2010 και η – τότε – υπουργός Παιδείας περιέγραφε τα σχέδια της, σε συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό Real Fm:

«Στόχος είναι οι φοιτητές να μπορούν να κάνουν ένα δικό τους μενού, δηλαδή να μπορούν να επιλέξουν μαθήματα κατά τη διάρκεια των σπουδών τους»… «

Επιστημονική» η προσέγγιση: Ένα πτυχίο με απ’ όλα χωρίς τζατζίκι…

Ο κύριος Μητσοτάκης, με λίγα λόγια, αναπόλησε και παράλληλα περιέγραψε το «όραμα» του. Ποιο είναι αυτό; Το λέγανε εξαιρετικά οι διαδηλωτές ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου: Το «όραμα»για Πανεπιστήμιο Α.Ε.

Ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την ομιλία Μητσοτάκη:

«Όταν μιλάμε για πανεπιστήμια, σε τι ακριβώς αναφέρομαστε; Πρώτον, ακαδημαϊκά ιδρύματα πραγματικά αυτόνομα, αυτοδιοικούμενα, αξιολογούμενα. Ανταγωνιστικά, σύγχρονα, εξωστρεφή, σίγουρα σε κοινό βηματισμό με την αγορά εργασίας».
«…μεταπτυχιακά προγράμματα αντί για εργαλείο ανάπτυξης, αλλά και εσόδων, σημαντικών εσόδων για πολλά από τα πανεπιστήμια μας, μένουν αλυσοδεμένα από συνεχή αντικίνητρα προς τους διδάσκοντες».
«Τα ΑΕΙ πρέπει να αφεθούν ελεύθερα να αναπτύξουν υποδομές για εταιρείες έντασης γνώσης (τα λεγόμενα spin-offs) ως κυψέλες επιχειρηματικής δημιουργικότητας με πυρήνα τους τα ίδια τα Πανεπιστήμια. Και οι ίδιοι οι καθηγητές – ερευνητές, να μπορούν να έχουν, χωρίς αναστολές και χωρίς αντιλήψεις που παραπέμπουν σε άλλες εποχές, το αντίστοιχο οικονομικό όφελος από τη συμμετοχή τους σε τέτοιου είδους δραστηριότητες.
«Αρκεί να δούμε τι κάνει το Ισραήλ και να αντιγράψουμε το σύστημά τους για το πώς μοιράζεται η πίτα της πνευματικής ιδιοκτησίας μεταξύ του πανεπιστημίου, του εκπαιδευτικού-ακαδημαϊκού και του εν δυνάμει επενδυτή που θα χρηματοδοτήσει μια τέτοια επιχειρηματική πρωτοβουλία».
«… αξιολόγησή της θα αποτελεί βασικό παράγοντα για την επιβράβευση, τόσο των ιδρυμάτων όσο και του ακαδημαϊκού προσωπικού, και -όχι μόνο αλλά και- μέσα από την αυξημένη χρηματοδότηση».
«…είναι καιρός να αναζητήσουμε μηχανισμούς για ευέλικτες διαδικασίες χορηγιών. Είναι αστείο η Ελλάδα και τα ελληνικά πανεπιστήμια να αποκλείονται από τέτοιες δυνατότητες».
«…η Νέα Δημοκρατία και εγώ προσωπικά θα αγωνιστούμε με όλες της τις δυνάμεις για την αλλαγή του άρθρου 16 του Συντάγματος. Έτσι ώστε να μπορούν επιτέλους να δημιουργηθούν μη κρατικά και γιατί όχι και ιδιωτικά πανεπιστήμια και στη χώρα μας».

Παράλληλα, με όλα αυτά ο κύριος Μητσοτάκης, όπως αρέσκεται, θέλησε να εμφανίσει ως κέντρα ανομίας τα πανεπιστήμια. Στην ουσία αυτό που τον πειράζει είναι πως στο Πανεπιστήμιο Α.Ε που «οραματίζεται» δεν θα χωρά διεκδικήσεις και δικαιώματα, διότι αυτά θα είναι ενάντια στην «ανταγωνιστικότητα» των ιδρυμάτων – επιχειρήσεων. Αυτός είναι και ο λόγος που, με διάφορα προσχήματα, επιχείρησε να βαφτίσει «συμμορία» όποιον διεκδικεί στα δημόσια ιδρύματα της χώρας. Το μοντέλο που επιθυμεί ο κ. Μητσοτάκης είναι: Πανεπιστήμιο – επιχείρηση και φοιτητές – πελάτες. Γι’ αυτό και η τόσο μεγάλη αγωνία για το άσυλο (την ίδια αγωνία είχε και η κ. Αννα Διαμαντοπούλου).

Τι είναι, όμως, όλα αυτά που περιέγραψε ο «άριστος» κύριος Μητσοτάκης;

Τα περί «εξωστρέφειας» και «αυτονομίας» είναι όμορφες λέξεις που έχουν ξαναχρησιμοποιηθεί. Αυτό, όμως, που στην ουσία σημαίνουν είναι η ένταση της εισβολής επιχειρήσεων στην εκπαίδευση (ακόμα και στο περιεχόμενο της εκπαιδευτικής διαδικασίας). Πρόκειται για το γκρέμισμα σε ό, τι είχε απομείνει στη δημόσια Παιδεία.

Οι «άριστοι» «μεταρρυθμιστές», όπως ο κ. Μητσοτάκης, θέλουν πανεπιστήμια που θα ψάχνουν χρηματοδότες από την «αγορά», θα χρηματοδοτούνται ελάχιστα από κράτος, θα διοικούνται από μάνατζερ.

Υπερασπίζονται την παραπέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Παιδείας (στην υπουργική θητεία της Άννας Διαμαντοπούλου αναγνωρίστηκαν τα κολέγια με την ταμπέλα των ιδιωτικών πανεπιστημίων). Υπερασπίζονται την «αριστεία» των εκλεκτών, τους ταξικούς φραγμούς, τη «δια βίου μάθηση» της περιπλάνησης και της συλλογής πιστοποιητικών, για λίγες ώρες δουλειάς. Υπερασπίζονται τα πτυχία χωρίς αξία, τη διάλυση επιστημονικών αντικειμένων.

Πηγή: Ημεροδρόμος

 

————————Διαβάστε και αυτό: