Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Στις σημερινές συνθήκες εξάπλωσης της πανδημίας του κορονοϊού, όπου ο λαός μετράει τους νεκρούς του βλέποντας το ΕΣΥ να καταρρέει από την αναλγησία της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, τα ιδανικά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, όπως εκφράζονται από το συμπυκνωμένο τρίπτυχο «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» διατηρούν την ιστορικότητά τους εκφράζοντας σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες με αναγκαίο συμπλήρωμα τη δημόσια υγεία

Η κυβέρνηση της ΝΔ εργαλειοποιεί την πανδημία και με ένα σιδερένιο θεσμικό πλαίσιο κονιορτοποιόντας τα εναπομείναντα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Έχει καταργήσει θεσμικά το πανεπιστημιακό άσυλο και η πρόσφατη εισβολή των ΜΑΤ στο Πολυτεχνείο και την Πανεπιστημιούπολη με 92 συλλήψεις νεολαίων σε συνδυασμό με την απαγόρευση των δημόσιων συγκεντρώσεων, όπως έκανε η χούντα 2 φορές την 21η Απριλίου 1967 και την 17η Νοέμβρη 1973 δείχνουν ότι ξεπερνούν κάθε όριο. Σε αυτό το μαύρο τοπίο εντάσσεται και η εξαγγελία του νέου συνδικαλιστικού νομοσχεδίου  που περιστέλλει ακόμα και το δικαίωμα της απεργίας. Με αυτά τα υλικά οικοδομούν ένα καθεστώς «έκτακτης ανάγκης», απαγορεύσεων, σιδηρόφρακτης αστυνομοκρατίας σε όλη τη χώρα. Η κυβέρνηση της ΝΔ παίρνοντας την σκυτάλη από τις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ κατεδαφίζει δικαιώματα και κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα, όπως η μόνιμη και σταθερή εργασία , το οκτάωρο, οι συλλογικές συμβάσεις, η δημόσια κοινωνική ασφάλιση. Ιδιωτικοποιεί τις κοινωνικές υπηρεσίες (υγεία, παιδεία, πρόνοια), ξεπουλά την δημόσια περιουσία και «απελευθερώνει» τις απολύσεις.

Ποτέ άλλοτε και σε καμιά άλλη χώρα σε καιρό ειρήνης δεν σημειώθηκε τόσο βίαιη ανακατανομή πλούτου που οδηγεί στην κατάρρευση του επιπέδου ζωής, τη μαζική πτώχευση του λαού, στην ανεργία και την πείνα. Το ψωμί λιγοστεύει καθημερινά. Με βάση τα στοιχεία της Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών 2019 της ΕΛΣΤΑΤ, o πληθυσμός που το 2019 βρισκόταν σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό ανερχόταν στο 30% (3.161.900 άτομα) του πληθυσμού της χώρας! Oι εργαζόμενοι με αμοιβές 200 και 300 ευρώ τον μήνα είναι το νέο φαινόμενο που επικρατεί στην Ελληνική αγορά εργασίας.  Δίπλα στους φτωχούς συνταξιούχους και τους κοινωνικά αποκλεισμένους μια νέα γενιά εργαζομένων διαμορφώνεται με κοινά χαρακτηριστικά την ευέλικτη σχέση απασχόλησης και μισθούς χαρτζιλίκι. Το εντυπωσιακό είναι ότι πρόκειται για εργαζόμενους κυρίως μεταξύ 20 και 29 ετών, κατηγορία στην οποία η ανεργία φθάνει το 37,7%. Σύμφωνα με τα στοιχεία περισσότερο από 50% των νέων προσλήψεων αφορά εργασιακές σχέσεις με εκ περιτροπής απασχόληση, ωράρια – λάστιχο και μισθούς πείνας. Το τρίπτυχο «μισή δουλειά – μισός μισθός και σύνταξη 500 ευρώ» είναι ο κανόνας που επικρατεί στην αγορά εργασίας.

Δικαιώνεται έτσι αυτό που τονιζόταν στην ανακοίνωση της Σ.Ε. των φοιτητών του Πολυτεχνείου: «Έχουν δεμένους χειροπόδαρα τους εργάτες κι όλους τους μισθοσυντήρητους και τούτο για να μπορέσουν να περάσουν τα αντιλαϊκά τους μέτρα και να εκμεταλλευτούν ασύδοτα τον λαό»! Γι αυτό και το αίτημα για «ψωμί» που συμβολίζει τις υλικές ανάγκες των εργαζομένων, είναι δραματικά επίκαιρο.

Ταυτοχρόνως το αίτημα για μια καθολική δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση που να αγκαλιάζει όλα τα παιδιά βρίσκει την ιστορική αναφορά στο ανθρωπιστικό όραμα για μια λαϊκή παιδεία, όπως αποτυπώθηκε στα ντοκουμέντα του Νοέμβρη, ενάντια στην Παιδεία που υποτάσσεται στους νόμους της αγοράς. Η εκπαιδευτική πολιτική  συρρικνώνει τις ήδη χαμηλές δαπάνες με λιγότερα σχολεία χωρίς να καλύπτονται οι βασικές ανάγκες λειτουργίας τους και με ελλείψεις εκπαιδευτικών. Μετατρέπεται σε εμπόρευμα για «λίγους και εκλεκτούς» με τη χορηγία των κάθε λογής ειδωλολατρών της αγοράς και του Δ.Ν.Τ. Διαμορφώνουν την ιδιωτικοποιημένη και ευέλικτη εκπαίδευση  των ταξικών φραγμών και των «αρίστων», των κολεγίων, ένα σχολείο, με αλλαγμένο DNA, των περικοπών, της λιτότητας, της αξιολόγησης και των απολύσεων, με έναν στους τρεις εκπαιδευτικούς ελαστικά εργαζόμενους, με μαθητές και δασκάλους περιφερόμενους, ΑΕΙ-επιχειρήσεις με δίδακτρα. Παγιώνουν την τηλεκπαίδευση βαθαίνοντας το χάσμα των κοινωνικών και εκπαιδευτικών ανισοτήτων Έτσι οικοδομούν το «σχολείο της αγοράς» και το «πανεπιστήμιο – επιχείρηση» υποβαθμίζοντας τη μόρφωση σε πανάκριβες δεξιότητες δια βίου ειδίκευσης και κατάρτισης.   Οι επιπτώσεις της εκπαιδευτικής πολιτικής στη μαθητική νεολαία είναι δραματικές, βυθίζουν τη νέα γενιά σε μορφωτικά, παιδαγωγικά και ψυχολογικά αδιέξοδα.

«Η εγκαθίδρυση της  Λαϊκής κυριαρχίας συνδέεται αναπόσπαστα με την Εθνική Ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα, που χρόνια στηρίζουν την τυραννία της χώρας μας», όπως έγραφε η διακήρυξη της Σ.Ε. του Πολυτεχνείου και το σύνθημα «ΕΞΩ ΑΙ ΗΠΑ-ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ»  που ήταν γραμμένο στην πύλη του Πολυτεχνείου επανέρχονται με τον πιο επίκαιρο τρόπο.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και οι προηγούμενες προσφέρουν  «γη και ύδωρ» στις ΗΠΑ. Οι πρόσφατες εξελίξεις σηματοδοτούν στα Βαλκάνια πιέσεις σε Αιγαίο, ελληνοτουρκικές σχέσεις, Κυπριακό και όξυνση της προσφυγικής κρίσης. Πιέσεις για το χρέος, τις «μεταρρυθμίσεις» και για την προώθηση των αμερικανικών μονοπωλιακών συμφερόντων στην Ελλάδα. Αλλά και σε ζητήματα ενεργειακής εκμετάλλευσης στον εδαφικό και θαλάσσιο χώρο της Ελλάδας (ΑΟΖ).  Η χώρα δέθηκε χειροπόδαρα με νέες πολυετείς συμφωνίες για τις Βάσεις και προνόμια για τις αμερικανικές πολυεθνικές συμπράξεις σε ενέργεια, πετρέλαια, ναυπηγεία κλπ. την ώρα που τα σύννεφα  του πολέμου μαζεύνται πάνω από την Ανατολική Μεσόγειο.

Το πραγματικό νόημα της εξέγερσης ενοχλεί όσους θέλουν να μετατρέψουν την επέτειο του Πολυτεχνείου σε μία αποστειρωμένη επετειακή γιορτή, όπου τα αιτήματα της δε συνδέονται με τη σημερινή πραγματικότητα και που οι εξεγέρσεις και ο αγώνας ανήκουν στο μακρινό παρελθόν.

Το Πολυτεχνείο στέλνει μήνυμα και προς τα αριστερά. Αφού και τότε η Αριστερά της «ευθύνης», η συστημική Αριστερά είτε μιλούσε για τους 300 προβοκάτορες είτε για αξιοποίηση της «φιλελευθροποίησης» με τον Μαρκεζίνη προβάλλοντας την πολιτική του συμβιβασμού στα πλαίσια της εθνικής αντιδικτατορικής ενότητας.

Τους νεκρούς του Πολυτεχνείου τους τιμάμε πιάνοντας το νήμα της εξέγερσης και αγωνιζόμενοι σήμερα ενάντια σε ντόπιους και ξένους δυνάστες, ενάντια σε μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, ενάντια σε ΕΕ – ΔΝΤ και ΝΑΤΟ. Αγωνιζόμενοι για την υπεράσπιση της Δημόσιας Δωρεάν Υγείας και Παιδείας, την προάσπιση των εργασιακών κατακτήσεων, των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών. Τους τιμάμε γνωρίζοντας ότι ο εχθρός είναι το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα που στο όνομα του κέρδους εξαθλιώνει και εξανδραποδίζει τους εργαζόμενους και την κοινωνία.

* O Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος της Σ.Ε. του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκαπίδευσης» και του Εκπαιδευτικού Ομίλου