Θα πούμε το στερνό αντίο στον αγαπημένο μας σ. Γιώργο, που έφυγε απ’ τη ζωή πριν από λίγες μέρες, το προσεχές Σάββατο 4/1 στις 11 το πρωί στο προαύλιο του νεκροταφείου της Ηλιούπολης.

Ο σ. Γιώργος γεννήθηκε το 1946 στη μαρτυρική Βιάννο της Κρήτης όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια. Σπούδασε στη Γεωπονική σχολή της Αθήνας, όπου συνδέθηκε με το φοιτητικό κίνημα στα χρόνια της δικτατορίας και ήρθε σε επαφή με τις δυνάμεις των μαρξιστών- λενινιστών που είχαν έντονη δράση στη σχολή.

Από το 1976 εντάχθηκε στο κόμμα μας το Μ-Λ ΚΚΕ αρχικά στην οργάνωση του Ηρακλείου και στη συνέχεια στην οργάνωση της Νότιας Αθήνας μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ο σ. Γιώργος ένωσε τη ζωή του με τη σ. Αδριανή Γκολφινοπούλου και μαζί αγωνίστηκαν για να αντιμετωπίσουν τις μεγάλες δυσκολίες της ζωής εξαιτίας του ανάπηρου παιδιού της αγαπημένης του Αδριανής. Όταν η Αδριανή έφυγε πρόωρα απ’ τη ζωή ο σ. Γιώργος, ανέλαβε όλο το βάρος της επιμέλειας του ανήμπορου Αλέξανδρου, παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε και ο ίδιος.

Ο σ. Γιώργος με αξιοθαύμαστη καρτερία αντιμετώπιζε όλες τις δυσκολίες της ζωής και ποτέ δεν βαρυγκώμησε για τίποτε. Ο σύντροφος Σπανάκης ήταν ένας λαϊκός αγωνιστής της προσφοράς και της θυσίας και έτσι πορεύτηκε σε όλη του τη ζωή, με ολύμπια ηρεμία και αισιοδοξία.

Ο σ. Γιώργος παρά τις δυσκολίες του δεν έχασε ποτέ την αισιοδοξία του. Δεν έπαψε ποτέ να ασχολείται με τα λουλούδια του που τόσο πολύ αγαπούσε, αλλά κυρίως με τη κρητική μουσική που λάτρευε. Έψαχνε συνεχώς για κρητικά ακούσματα από πανηγύρια και γιορτές που συνδέονταν με τη ζωή της αγαπημένης του Κρήτης που για αρκετά χρόνια του τη στέρησαν τα προβλήματα της υγείας του.

Μα πάνω απ’ όλα ο σύντροφος Γιώργος ήταν ένας προλετάριος μαχητής ένας γνήσιος κομμουνιστής με απόλυτη πίστη στα δίκαια της εργατικής τάξης και του κομμουνιστικού κινήματος. Όσο του επέτρεπαν οι δυνάμεις του δεν έλειψε ποτέ από τις κινητοποιήσεις και της παρεμβάσεις της κομματικής οργάνωσης στη Νότια Αθήνα.

Οι τοποθετήσεις του στις συζητήσεις ήταν πάντα μετρημένες μα με ουσιαστικό περιεχόμενο και με ένα πνεύμα απαράμιλλης αισιοδοξίας που ταίριαζε απόλυτα σε ένα γνήσιο μαρξιστή-λενινιστή σε ένα γνήσιο επαναστάτη. Τα τελευταία δύο χρόνια η υγεία του δεν τον άφησε να πάρει μέρος στα κομματικές παρεμβάσεις. Ήταν όμως πάντα κοντά στην οργάνωση, είχε ταχτική ενημέρωση και αναζητούσε κάθε φορά το Λαϊκό Δρόμο.

Τελικά τα μεγάλα και αξεπέραστα προβλήματα υγείας οδήγησαν το σ. Γιώργο στο τέλος της ζωής του αφήνοντας πίσω ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Όλοι εμείς που πορευτήκαμε μαζί του για πάνω από 50 χρόνια, όλοι εμείς που γνωρίσαμε το Γιώργο στις χαρές και τις λύπες, όσοι γλεντήσαμε μαζί του με το τραγούδι του και το μπουζούκι του νοιώθουμε ένα μεγάλο κενό. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους συγγενείς του και τη Μαριάννα που τόσα χρόνια στάθηκε πάντα δίπλα του στις δυσκολίες της ζωής.

Σύντροφε Γιώργο, σε αποχαιρετούμε με μεγάλη θλίψη. Θα μας λείψεις πολύ. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουμε τη συνέπειά σου και την πίστη σου στα κοινά μας ιδανικά. Στην πίστη σου για τα δίκια της εργατικής τάξης, στα δίκια του λαού μας στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία και προκοπή. Στα δίκια του κομμουνιστικού κινήματος και στα δίκια των μαρξιστών-λενινιστών για την επανάσταση για την εθνική ανεξαρτησία και το σοσιαλισμό.

Το Σάββατο 4/1 μετά την πολιτική κηδεία του σ. Γιώργου Σπανάκη στο προαύλιο του νεκροταφείου της Ηλιούπολης, θα ακολουθήσει η καύση του στη Ριτσώνα στις 6:00 το απόγευμα.