Ο σ. Γιώργος Σπανάκης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 χρονών, τη Δευτέρα 30 Δεκέμβρη 2024, μετά από πολύχρονο αγώνα με τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν και ύστερα από ραγδαία επιδείνωση της υγείας του.

Η πολιτική κηδεία του έγινε στον προαύλιο χώρο του νεκροταφείου Ηλιούπολης, το πρωί του Σαββάτου, 4 Γενάρη. Με το βάρος της απώλειας, τις σκέψεις και τα έντονα συναισθήματα που ξεσηκώνει ο θάνατος ενός σπουδαίου κομμουνιστή κι ενός γλυκύτατου ανθρώπου αποτυπωμένα στα πρόσωπα και στα μάτια τους, πλήθος από συγγενείς, συντρόφους από το Μ-Λ ΚΚΕ και τη νεολαία ΠΟΡΕΙΑ, συναγωνιστές και φίλους έδωσαν το «παρών» για να τιμήσουν και να αποχαιρετήσουν το σύντροφο Γιώργο.

Το σύντροφο, σκεπασμένο με τη σημαία του Μ-Λ ΚΚΕ και με τιμητικό άγημα από νεολαίους του κόμματος, αποχαιρέτησε ο μεγάλος του ανεψιός Μανόλης Σπανάκης ο οποίος εστίασε στο ρόλο του Γιώργου στην οικογένεια, στη φροντίδα του ανάπηρου παιδιού, στη “θυσία” που χαρακτήριζε όλη του τη ζωή. Στη συνέχεια ο Νίκος Κρητικάκης, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Βιαννιτών “Ο Διαβάτης”, έδωσε τα ιδιαίτερα στοιχεία του χαρακτήρα του που τον έκαναν ξεχωριστά αγαπητό και αποδεκτό από όλους.

Τέλος, εκ μέρους του Μ-Λ ΚΚΕ τον αποχαιρέτησε ο Γιώργος Σόφης. Αναφέρθηκε (στο πλαίσιο του σημειώματος που είχε στείλει στο e-prologos – δες εδώ) στην ένταξή του στο Μ-Λ ΚΚΕ, στην αξιοθαύμαστη καρτερία και την αισιοδοξία του στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, στη μουσική του παιδεία, στην πίστη σου για τα δίκια της εργατικής τάξης, στα δίκια του λαού μας στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία και προκοπή.

Ο πρωινός αποχαιρετισμός στο σύντροφο Γιώργο ολοκληρώθηκε με ενός λεπτού σιγή και το ριζίτικο “Σε ψηλό βουνό”.

Το απόγευμα, στο αποτεφρωτήριο της Ριτσώνας, στον αποχαιρέτησε ο ανεψιός και συνονόματός του Γιώργος Σπανάκης, που αναφέρθηκε στα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε ο Γιώργος, στο πόσο δεν ήθελε να βαρύνει κανέναν γι’ αυτά, στο πόσο είχε φροντίσει για το τι χρειάζεται να γίνει με το ανάπηρο παιδί, για το πόσο ένιωθε το Μ-Λ ΚΚΕ ως οικογένειά του.

Στη συνέχεια το σ. Γιώργο Σπανάκη αποχαιρέτησε εκ μέρους της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ ο Γραμματέας της, σ. Αντώνης Παπαδόπουλος,

Παραθέτουμε τον αποχαιρετισμό του:

Σύντροφε Γιώργο

Εκφράζοντας το αίσθημα βαθιάς θλίψης και συγκίνησης όλων των συντρόφων στεκόμαστε δίπλα σου για τα στερνά μας λόγια, σε τούτο το χωρίς γυρισμό ταξίδι, ανεμίζοντας με πίστη την κόκκινη σημαία του κομμουνιστικού κινήματος στο οποίο με αυταπάρνηση αφιέρωσες τη ζωή σου.

Σύντροφε Γιώργο

Βρεθήκαμε μαζί το 1971 στα δύσκολα χρόνια της φασιστικής τυραννίας, φοιτητές τότε στη Γεωπονική Σχολή Αθήνας, ενταγμένοι στις δυνάμεις της Οργάνωσης Μαρξιστών-Λενινιστών Ελλάδας (ΟΜΛΕ) και περπατήσαμε σφιχτά δεμένοι με όλους τους συντρόφους στους σκληρούς αντιφασιστικούς αγώνες του φοιτητικού κινήματος, όσο και κατοπινά πάνω από μισό αιώνα, στα πλαίσια του κόμματός μας, του Μ-Λ ΚΚΕ, υπηρετώντας με πίστη την υπόθεση του λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.

Υπήρξες ένας ανιδιοτελής, «αθόρυβος», σεμνός λαϊκός αγωνιστής της προσφοράς και της θυσίας και έτσι πορεύτηκες σε όλη σου τη ζωή. Και ήταν τόσο ακλόνητη η πίστη σου σε αυτές τις πανανθρώπινες αξίες που στο τέλος όλη σου η ζωή μοιάζει με μια ύψιστη προσφορά αυτοθυσίας για τον άνθρωπο και το κίνημα.

Φεύγεις, σύντροφε, σε μια κρίσιμη για το λαό και το κίνημα στιγμή, όταν ο κόσμος υποφέρει από τα άγρια αντεργατικά μέτρα φτώχειας, ανέχειας και στερήσεων που επιβάλλουν οι ντόπιοι και ξένοι δυνάστες. Και όταν στο παγκόσμιο στερέωμα καταστρέφονται χώρες και αιματοκυλούνται λαοί και ο πλανήτης βρίσκεται στην πιο επικίνδυνη τροχιά, εδώ και δεκαετίες, με τον κίνδυνο ενός νέου παγκόσμιου πολέμου να ορθώνεται μπροστά μας.
Τώρα, γίνεται ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη να δυναμώσει ο λαϊκός αγώνας, να βγει ο λαός στο προσκήνιο, να ενισχυθεί η πάλη για την ανασυγκρότηση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Σε αυτή τη δύσκολη, μα υπέροχη πορεία και διαδρομή, η συγκινητική σου μέχρι τώρα αφοσίωση θα εξακολουθεί να είναι παρούσα.

Ήρθαν έτσι τα πράματα, Γιώργη, που στο πρώτο φύλλο του Λαϊκού Δρόμου για το 2025 θα αναγγέλλουμε το φευγιό σου. Και εμείς θα κρατήσουμε σφιχτά, στα χέρια και στο νου μας, τη βασανισμένη μα τόσο ωραία φυσιογνωμία σου και θα τη διαφυλάξουμε υπερήφανοι σαν ένα πολύτιμο κομμάτι της ιστορίας μας, για να βαδίσουμε, όπως θα ήθελες, αποφασιστικά στο δύσκολο δρόμο της αντίστασης και του αγώνα, έχοντας την ακλόνητη πεποίθηση πως είναι ο μόνος δρόμος στέρεης προοπτικής για την εργατική τάξη, τη νεολαία και όλο το λαό στον αδιάκοπο αγώνα μας για την υπόθεση της επανάστασης, του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού.

Αθάνατος!