Ο σ. Ιωσήφ έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 76 χρονών, την Κυριακή 18 Φλεβάρη 2024, ύστερα από ραγδαία επιδείνωση της υγείας του και αφού είχε προηγηθεί σύντομη νοσηλεία του, στο νοσοκομείο “Ιπποκράτειο” .

Η πολιτική κηδεία του έγινε στο αποτεφρωτήριο της Ριτσώνας, το πρωί της Τετάρτης, 21 Φλεβάρη. Με το βάρος της απώλειας, τις σκέψεις και τα έντονα συναισθήματα που ξεσηκώνει ο θάνατος ενός σπουδαίου κομμουνιστή αποτυπωμένα στα πρόσωπα και στα μάτια τους, πλήθος κόσμου, συγγενείς, σύντροφοι, συναγωνιστές, άνθρωποι της αριστεράς και της λαϊκής πάλης έδωσαν το «παρών» και αποχαιρέτησαν τον σύντροφο Ιωσήφ.
Οι σύντροφοί του από το Μ-Λ ΚΚΕ και τη νεολαία ΠΟΡΕΙΑ, σύντροφοι του ΚΚΕ(μ-λ), αγωνιστές που πέρασαν από τις γραμμές του μαρξιστικού – λενινιστικού κινήματος, βρέθηκαν εκεί, για να τιμήσουν και να χαιρετίσουν μια ξεχωριστή φυσιογνωμία του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος.

Το σύντροφο Ιωσήφ Σταυρίδη αποχαιρέτησε εκ μέρους της Κ.Ε. του Μ-Λ ΚΚΕ ο Γραμματέας της, σ. Αντώνης Παπαδόπουλος, ενώ η σ. Φανή Μανδελενάκη απηύθυνε τον αποχαιρετισμό των νεολαίων του κόμματος. Ο σ. Σπύρος Παπακωνσταντίνου μετέφερε τον αποχαιρετισμό του Κ.Ο. του ΚΚΕ(μ-λ).

Σκεπασμένος με τη σημαία του κόμματός του, ο σύντροφος Ιωσήφ Σταυρίδης πέρασε στην ιστορία σαν ξεχωριστή μορφή του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος της Ελλάδας.

*****

Ο αποχαιρετισμός από το σ. Αντώνη Παπαδόπουλο, εκ μέρους της Κ.Ε. του Μ-Λ ΚΚΕ

Εκ μέρους της Κ.Ε. του Μ-Λ ΚΚΕ, εκφράζοντας το καθολικό αίσθημα συγκίνησης όλων των συντρόφων, παλιότερων και νέων, απευθύνω στο σύντροφο Ιωσήφ τον τελευταίο μας αποχαιρετισμό.

Σύντροφε Ιωσήφ,

Προσηλωμένοι στο δρόμο του αγώνα, οι συντρόφισσες και οι σύντροφοί σου, στεκόμαστε δίπλα σου για τα στερνά μας λόγια, σε τούτο το χωρίς γυρισμό ταξίδι, ανεμίζοντας με πίστη την κόκκινη σημαία του κομμουνιστικού κινήματος στο οποίο με αυταπάρνηση αφιέρωσες τη ζωή σου.

Φεύγεις, σύντροφε, σε μια κρίσιμη για το λαό και το κίνημα στιγμή, όταν οι πλατιές λαϊκές μάζες υποφέρουν από τα άγρια αντεργατικά μέτρα φτώχειας, ανέχειας και στερήσεων που επιβάλλουν οι ντόπιοι και ξένοι δυνάστες. Και όταν στο παγκόσμιο στερέωμα καταστρέφονται χώρες και αιματοκυλούνται λαοί και ο πλανήτης βρίσκεται στην πιο επικίνδυνη τροχιά, εδώ και δεκαετίες, με τον κίνδυνο ενός νέου παγκόσμιου πολέμου να ορθώνεται μπροστά μας.

Τώρα, γίνεται ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη να δυναμώσει ο λαϊκός αγώνας, να βγει ο λαός στο προσκήνιο, να ενισχυθεί η πάλη για την ανασυγκρότηση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Σε αυτή τη δύσκολη, μα υπέροχη πορεία και διαδρομή, η συγκινητική σου μέχρι τώρα αφοσίωση θα εξακολουθεί να είναι παρούσα.

Σύντροφε Ιωσήφ, θέλω να σε αποχαιρετίσω όχι μόνο σαν σύντροφο, αλλά σαν τον ακριβό φίλο της καρδιάς μου και της ζωής μου, που περπατήσαμε μαζί πάνω από μισό αιώνα στους δύσκολους δρόμους του ασίγαστου αγώνα. Που περπατήσαμε σφιχτά δεμένοι στα πλαίσια της οργάνωσης στα χρόνια της φασιστικής τυραννίας, όταν μας κυνηγούσαν οι ασφαλίτες με τα περίστροφα στα σκαλιά και τα χωράφια της Γεωπονικής Σχολής, όταν βρεθήκαμε αντάμα στην ταράτσα της Νομικής σαν σήμερα, στις 21Φλεβάρη του ’73, στις πύλες του Πολυτεχνείου, στον ηρωικό ξεσηκωμό του Νοέμβρη, απέναντι στα τανκς και τους μηχανισμούς καταστολής του φασισμού, όταν μας καλούσαν στο σπουδαστικό της Ασφάλειας δια «υπόθεσίν σας» και μας περίμεναν οι αρχιβασανιστές, ο Σμαΐλης, ο Μπάμπαλης και ο Μάλλιος. Που βαδίσαμε, ώμο-ώμο, πενήντα χρόνια στις αμέτρητες πορείες του κόμματος στους δρόμους της Αθήνας, και εσύ πάντα να βρίσκεσαι στην πρώτη γραμμή στα δεκάδες μπλόκα της αγροτιάς και να γίνεσαι ένα με τους αγρότες, με τα προβλήματα και τους αγώνες τους.

Αυτό που σε ξεχώριζε, σ. Ιωσήφ, και διαπερνούσε όλη τη μαχητική σου δράση ήταν αυτό που έλεγες πάντα, ότι εμείς πρέπει να βρίσκουμε μια δεύτερη ανάσα. Πως, όταν υπάρχουν δυσκολίες μεγάλες, εμείς που βρεθήκαμε μπροστά πρέπει να επιστρατεύουμε όλες μας τις δυνάμεις, να μην τα παρατάμε, να κάνουμε και να δίνουμε κουράγιο, να βρίσκουμε μια δεύτερη ανάσα, να συνεχίζουμε τον αγώνα για το προχώρημα του πιο μικρού και του πιο μεγάλου στόχου και σκοπού μας. Κόντρα στο διαβρωτικό πνεύμα και τη σαπίλα του αστικού εγωισμού, η δική σου επιλογή ήταν η αποφασιστική αναμέτρηση με τις δυσκολίες, η συλλογική προσπάθεια για την υπερνίκησή τους, για να ανοίξει ο δρόμος του μεγάλου Αγώνα. Ακόμα αντηχούν τα λόγια από την ομιλία σου πάνω στο μαρτυρικό βράχο της Μακρονήσου, στην επίσκεψη του Κόμματος το 2017. «Πρέπει να παλέψουμε», είπες, «σύντροφοι, όχι για το φτηνιάρικο εγώ, αλλά για το εμείς, για την τάξη μας, για την κοινωνία, για τον κόσμο ολόκληρο, για τις πανανθρώπινες αξίες μας». Οι δικές σου δεύτερες ανάσες, σύντροφε Ιωσήφ, ήταν πολλές. Και ήταν για όλους μας, για το Κόμμα, για το Λαϊκό Δρόμο, για το Κίνημα. Και ήταν τόσο πολλές, όλα αυτά τα χρόνια, που στο τέλος το φευγιό σου περισσότερο μοιάζει με ύψιστη προσφορά αυτοθυσίας στην επαναστατική μας υπόθεση.

Ήρθαν έτσι τα πράματα, Ιωσήφ, που σε τρεις μέρες, η πρώτη σελίδα του Λαϊκού Δρόμου, που τόσο αγάπησες και υπηρέτησες με την αρθρογραφία σου, θα αναγγέλλει πάνω το φευγιό σου και κάτω τις Θέσεις της ΚΕ για το 7^ο Συνέδριο του Μ-Λ ΚΚΕ. Και εμείς θα κρατήσουμε σφιχτά, στα χέρια και στο νου μας, την ωραία φυσιογνωμία σου και θα τη διαφυλάξουμε υπερήφανοι σαν ένα πολύτιμο κομμάτι της ιστορίας μας, για να βαδίσουμε, όπως θα ήθελες, αποφασιστικά στο δύσκολο δρόμο που χαράζουν οι θέσεις της ΚΕ, στο πνεύμα της οργάνωσης, της αντίστασης και της αυταπάρνησης, έχοντας την ακλόνητη πεποίθηση πως είναι ο μόνος δρόμος στέρεης προοπτικής για την εργατική τάξη, τη νεολαία και όλο το λαό στον αδιάκοπο αγώνα μας για την υπόθεση της επανάστασης, του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού.

Η ΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην αγαπημένη σύντροφο της ζωής του Άννα, στις αγαπημένες κόρες του Χρύσα και Ειρήνη, που στάθηκαν δίπλα του σε όλα τα δύσκολα χρόνια της υγείας του μέχρι την τελευταία του πνοή.

Αθάνατος!

*****

Ο αποχαιρετισμός από τη σ. Φανή Μανδελενάκη, εκ μέρους της νεολαίας του Μ-Λ ΚΚΕ “Πορεία”

Σήμερα, με αίσθημα μεγάλης οδύνης αποχαιρετάμε το σύντροφο μας Σήφη Σταυρίδη. Ένα πολύτιμο στέλεχος του κόμματός μας, ένα σύντροφο φωτεινό παράδειγμα για μας, τη νεολαία του Μ-Λ ΚΚΕ.

Ο σύντροφος Σήφης για όλους εμάς ήταν πηγή γνώσης, αλλά και παράδειγμα στάσης ζωής. Ήταν πάντα πρόθυμος να απαντήσει σε όποια ερώτηση και αν του κάναμε και να μας προτείνει και την απαραίτητη βιβλιογραφία για να συμπληρώσουμε τις γνώσεις μας.

Ο Σήφης ήταν εξαιρετικά γλαφυρός στις περιγραφές και τις διηγήσεις του. Από τη μάχη του Βατερλό, που η περιγραφή του μας έκανε να ακούσουμε μέχρι και τα άλογα του Ναπολέοντα, έως τις περιγραφές του για τις μέρες του Πολυτεχνείου, που ήταν σαν να στεκόμαστε δίπλα του σε όλες τις μάχες που έδωσε εκείνο το τριήμερο υπερασπιζόμενος τις θέσεις του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος.

Ήταν πάντα παρών στους μικρούς και μεγάλους αγώνες του λαού μας, ακούραστος και κεφάτος. Στις αφισοκολλήσεις, στα περίπτερα, στα τυπογραφεία, στις εξορμήσεις, στις διαδηλώσεις, στις συζητήσεις.

Στις διαδηλώσεις πάντα είχε το νου του σε όλους μας. Με χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα αυτό των μεγάλων διαδηλώσεων ενάντια στα μνημόνια το 2012-2013, που κοίταγε πώς θα κατευθύνει τους νεότερους από μας με ασφάλεια ανάμεσα σε δακρυγόνα και ΜΑΤ, μιας και δεν είχαμε την εμπειρία να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας.

Στις πορείες για την Παλαιστίνη ψάχναμε το Σήφη για να ρωτήσουμε τι φωνάζουν οι Παλαιστίνιοι. Γιατί ήξερε και αραβικά.

Με προσμονή πάντα ψάχναμε να διαβάσουμε τα κείμενά του στο Λαϊκό Δρόμο, για να πάρουμε τις πληροφορίες που μας μετέφερε, γιατί σε όλα τα θέματα που διαπραγματευόταν είχε κάτι να μας ενσταλάξει. Από τα πολιτικοοικονομικά και κυρίως τα αγροτικά, που τα ήξερε σαν την παλάμη του χεριού του.

Η πίστη του στην υπόθεσή μας ήταν ακλόνητη. ΠΑΝΤΑ. Μάλιστα όταν κάποτε γκρινιάζοντας, του σχολιάσαμε ότι κουραστήκαμε και περιμένουμε να γίνει η επανάσταση για να ξεκουραστούμε, εκείνος με χαμόγελο μας απάντησε να μην περιμένουμε κάτι τέτοιο, γιατί μετά η δουλειά θα είναι περισσότερη.

Αυτός ήταν ο δικός μας Σήφης. Ο σύντροφός μας.

Στη συντρόφισσα της ζωής του Άννα και τις κόρες του Χρύσα και Ειρήνη εκφράζουμε τα θερμότερα συλλυπητήρια μας, γνωρίζοντας ότι η απώλειά του είναι ανυπέρβλητη.

Σύντροφε Σήφη, όλα τα μέλη της νεολαίας του Μ-Λ ΚΚΕ σε αποχαιρετούμε και υποσχόμαστε:

Να περπατήσουμε στο δρόμο που χάραξες όσο καλύτερα μπορούμε.

Να διατηρούμε στη μνήμη και την καρδιά μας το παράδειγμά σου.

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!