Ο οργανισμός της Ε.Ε, όπως πιστοποιούν οι συνθήκες που διαμόρφωσαν τα δομικά χαρακτηριστικά του (ιδρυτική διακήρυξη, συνθήκη Μάαστριχτ, Λισαβόνας, Νίκαιας, Άμστερνταμ), αποτελεί το βασικό εργαλείο προώθησης και επιβολής των ζητουμένων του κεφαλαίου στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα της Ευρώπης και διαχρονικά αποτυγχάνει να γειωθεί κοινωνικά.

Ο «νεοφιλελεύθερος» χαρακτήρας της δεν πηγάζει από το ποια πολιτική δύναμη έχει το πάνω χέρι, αλλά από την ίδια τη φύση της Ε.Ε που «κατασκευαστικά» στοχεύει στην προσαρμογή των κρατών – μελών της στις ανάγκες του διεθνούς ανταγωνισμού. Έτσι, παρουσιάζει σαν αδιαμφισβήτητη αναγκαιότητα την ήττα του κόσμου της εργασίας και την απώλεια των κατακτήσεων του, ως προϋπόθεση για να «σταθούν» οι ευρωπαϊκές οικονομίες.

Αυτόν ακριβώς τον ρόλο επιτελούν και τα θεσμικά της όργανα. Τα πλέον καθοριστικά μάλιστα όπως το Eurogroup ή οι διασκέψεις Κορυφής, δεν έχουν καν την επίφαση της επικύρωσης των αρμοδιοτήτων τους με τη λαϊκή ψήφο. Όσο για το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διαθέτει σειρά δομικών μηχανισμών που το καθιστούν διεκπεραιωτή των πολιτικών προτεραιοτήτων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η θεσμική δόμηση της Ε.Ε συνιστά αυτό που ορθά έχει αποκληθεί «διευθυντήριο».

Τα παραμύθια της Κομισιόν

Αυτά πάντως τσαντίζουν τον εκπρόσωπο της  Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα, Μαργαρίτη Σχοινά που δεν μπορεί να ακούει για τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Όπως δήλωσε σε συνέντευξη του στις 20 Μάη «εξοργίζομαι όταν ακούω αυτή τη φράση τεχνοκράτες, ελίτ κτλ. Πρώτον γιατί η ευρωπαϊκή ηγεσία δεν είναι ούτε ελίτ, ούτε τεχνοκράτες. Ο Γιούνκερ είναι γιος μεταλλεργάτη, ο Τουσκ είναι γιος μαραγκού και οι υπόλοιποι συνάδελφοι, εδώ, αν ήμασταν ελίτ δε θα ξεσπιτωνόμασταν για να δουλέψουμε για το κοινό καλό της Ευρώπης. Θα καθόμασταν στις χώρες μας και θα απολαμβάναμε τα προνόμια των ελίτ».

Όχι ότι τα …οικογενειακά των κορυφαίων στελεχών της Ε.Ε  στα οποία αναφέρεται ο Μάργαρίτης Σχοινάς είναι αναληθή. Μόνο που και η Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν κόρη παντοπώλη… Αυτό σε τίποτε δεν την εμπόδισε να εφαρμόσει μία από τις πλέον απάνθρωπες, νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην νεότερη ευρωπαϊκή Ιστορία.

Όσο για τα προνόμια που σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της Κομισιόν «δεν απολαμβάνουν»; Απλά να θυμίσουμε ότι με απόφαση της Επιτροπής στο τέλος του 2018 ο μισθός των αξιωματούχων της Ε.Ε αυξήθηκε κατά 550 ευρώ και φθάνει τα 26.600, ενώ ο Ζαν Κλώντ Γιούνγκερ με τον Ντόναλντ Τούσκ θα αμείβονται με  32.700 ευρώ το μήνα. Ποσό προφανώς πάρα πολύ ικανοποιητικό.

Σε γενικές γραμμές η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επιχειρεί να πείσει για το φιλολαϊκό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον Μαργαρίτη Σχοινά να υποστηρίζει ότι «δουλεύουμε για το κοινό καλό, δουλεύουμε για να προσφέρουμε προστιθέμενη αξία σε αυτά που ενώνουν τους Ευρωπαίους».  Ως απόδειξη για τα παραπάνω προκρίνει το ότι «από την κρίση φτάσαμε στην ανάπτυξη πως σιγά-σιγά οι θέσεις εργασίας αυξάνονται, πως οι μεταναστευτικές ροές είναι μετά από πολλά χρόνια υπό έλεγχο, πως έχουμε βάλει 400 δισεκατομμύρια στην πραγματική οικονομία».

Αυτά την ίδια στιγμή που μόνον η Ελλάδα ζει 10 χρόνια σε καθεστώς μνημονίων (θεσμικών ή άτυπων), η ανεργία έχει πενταπλασιαστεί, αν συνυπολογίσει κανείς τις μορφές ελαστικής απασχόλησης, και οι μισθοί έχουν πέσει πάνω από 50%. Αντίστοιχα προγράμματα εφαρμόζονται και στις άλλες χώρες της Ε.Ε, κάτι που φάνηκε γλαφυρά στην περίπτωση της Γαλλίας με την εξέγερση των «κίτρινων γιλέκων».

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παράλληλα προσπαθεί να «τσουβαλιάσει» την αντίθεση στις πολιτικές της με την άνοδο της ακροδεξιάς για την οποία σαφώς ευθύνεται με ποικίλους τρόπους: Είτε με τις λογικές της Ευρώπης- Φρούριο απέναντι στους μετανάστες, είτε με την οικονομική πολιτική στραγγαλισμού του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.

Γι’ αυτό ο Μαργαρίτης Σχοινάς μιλά για την «άνοδο του λαϊκισμού» και για την «αντιπαράθεση με τους ευρωφοβικούς» που είναι, όπως υποστηρίζει, το διακύβευμα αυτών των ευρωεκλογών.

Πηγή: Με στοιχεία από τον imerodromos.gr (Γεράσιμος Λιβιτσάνος)

Δείτε και αυτό: