Την κατάσταση που αντιμετωπίζει σήμερα στα νησιά η κυβέρνηση τη δημιούργησε μόνη της, χωρίς βοήθεια από κανέναν. Ήταν η Νέα Δημοκρατία που προεκλογικά παραστεκόταν, υποδαύλιζε και υποσχόταν σε όσους νησιώτες δεν θέλουν ούτε δείγμα φτωχού ξένου στο νησί τους ότι θα τους εξαφανίσει εν μία νυκτί.
Ήταν η ίδια Νέα Δημοκρατία που προεκλογικά και μετεκλογικά στηρίχτηκε στο δόγμα «Νόμος και Τάξη», θέτοντας την ΕΛ.ΑΣ. ως κύριο βραχίονα της πολιτικής της. Θεωρούσε ίσως ότι τα πάντα μπορούν να επιλυθούν με λίγα παραπάνω ΜΑΤ, με ειδικούς φρουρούς προσληφθέντες στο πόδι, με βία και αυταρχισμό.
Το ότι αυτά τα δύο, οι ανέφικτες ξενοφοβικές υποσχέσεις της ΝΔ και η διάθεσή της να εφαρμόσει την πολιτική της με τη βία, θα έρχονταν να συγκρουστούν, ήταν πασιφανές. Για να εφαρμόσει την πολυθρύλητη «αποσυμφόρηση» των νησιών από πρόσφυγες και μετανάστες, η κυβέρνηση θα έπρεπε να συγκρουστεί και με ένα κομμάτι των ψηφοφόρων της.
Επέλεξε — αφού έκανε μερικές δοκιμές μετακίνησης προσφύγων στην ενδοχώρα — να μην συγκρουστεί με το πολυάριθμο ξενοφοβικό ακροατήριό της στην ηπειρωτική Ελλάδα. Αντίθετα, ξέχασε ό,τι υποσχόταν στους νησιώτες, που πλειοψηφικά την εξέλεξαν και, θεωρώντας τους εύκολα αντιμετωπίσιμο αντίπαλο, εφάρμοσε το μόνο που ξέρει: καραβιές από καυλωμένους ένστολους με όρεξη για ξύλο.
Εδώ έγινε για άλλη μία φορά προφανής η «στρατηγική δεινότητα» του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Ο υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» έστειλε τις διμοιρίες του σε αυτό που γνώριζε ότι είναι «εχθρικό έδαφος» — διότι η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει το όρισε ως τέτοιο. Η απόβαση των δυνάμεων των ΜΑΤ έγινε σε ένα μέρος που δεν γνώριζαν, στο οποίο δεν είχαν κανέναν σύμμαχο και θα ήταν υποχρεωμένοι να περάσουν τη νύχτα ανάμεσα στους ανθρώπους που χτυπούσαν όλη μέρα. Ιδιοφυές, σαν την επίθεση των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης στο κάστρο του Guy de Loimbard, μόνο που εδώ δεν τους εκτοξεύτηκαν αγελάδες.
Το περαιτέρω κωμικό σε όλη την υπόθεση είναι ότι, κρίνοντας από τον σχολιασμό ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας στο διαδίκτυο, οι ηπειρωτικοί Νεοδημοκράτες επιχαίρουν της διάθεσης σύγκρουσης της κυβέρνησής τους με τους νησιώτες. Οι ίδιοι άνθρωποι που θα μάχονταν με κάθε μέσο με τα ΜΑΤ αν έρχονταν να προφυλάξουν τη δημιουργία, έστω και ενός τέτοιου κλειστού κέντρου-φυλακής για πρόσφυγες και μετανάστες, στον τόπο τους, δεν έχουν κανένα πρόβλημα όσο αυτοί που δέχονται τα χημικά και τις γκλομπιές είναι κάπου αλλού, με ένα πέλαγος να τους χωρίζει, κι ας είναι ομοϊδεάτες.
Φυσικά δεν καταλαβαίνουν πόσο γρήγορα μπορεί αυτό να τους γυρίσει μπούμερανγκ. Ότι μια κυβέρνηση που είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει το συμφέρον της (και των χρηματοδοτών της) δια της βίας, θα την στρέψει και εναντίον τους, αν τυχόν βρεθούν στον δρόμο αυτού του συμφέροντος.
Πάντως η απομυθοποίηση της Αστυνομίας ως οργάνου «προστασίας» των πολιτών, μόνο καλό μπορεί να κάνει στην κοινωνία. Δεν είμαι τόσο σίγουρος για την απομυθοποίηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη ως «προστάτιδας» των Ελλήνων από τους βρωμερούς φτωχούς ξένους.
Διότι οι επιλογές της ΝΔ μετά το φιάσκο των ΜΑΤ στα νησιά είναι ουσιαστικά δύο. Αποκλείουμε, λόγω της ιδεολογικής της φύσης, να δώσει η ΝΔ χαρτιά σε όλους τους πρόσφυγες και μετανάστες που φτάνουν σε ελληνικό έδαφος, και να τους δώσει τη δυνατότητα να φτιάξουν εκ νέου τις ζωές τους όπου αυτοί επιθυμούν.
Μένει αφενός η επιλογή της συνέχισης του παρόντος σχεδίου. Με νέες υποσχέσεις (ίσως κάποια «αντίβαρα» στους τοπικούς άρχοντες) και νέο ξύλο σε όσους δεν τις δεχτούν, να συνεχίσει την κατασκευή φυλακών για πρόσφυγες και μετανάστες στα νησιά — ή να ανοίξει νέο μέτωπο και με τους ηπειρωτικούς της ψηφοφόρους δημιουργώντας αντίστοιχα «κέντρα» και στην ενδοχώρα, πράγμα απίθανο.
Αφετέρου, έχει την ακόμα πιο απάνθρωπη επιλογή να κάνει αυτό που τα πιο ακροδεξιά της στελέχη φωνάζουν από την αρχή: να κλειδαμπαρώσει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες εκεί που δεν υπάρχουν ψηφοφόροι της για να ενοχληθούν, ούτε αλληλέγγυοι για να αντιδράσουν, σε ξερονήσια.
Βέβαια, η επιλογή αυτή είναι παράνομη κι αντιτίθεται σε κάθε ίχνος ανθρωπιάς μπορεί να έχουμε μέσα μας. Όμως όντα σαν τον Βορίδη, τον Μπογδάνο και τον Άδωνι, μάλλον ποσώς ενδιαφέρονται για τη διεθνή νομιμότητα, ενώ από ανθρωπιά… Αυτή είναι και η ουσιαστική χρησιμότητά τους στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Να λένε αυτό που κανείς δε θα έλεγε, χαρίζοντας στο απάνθρωπο τη νομιμοποίηση του δημόσιου λόγου.
Ανδρέας Κοσιάρης
e-prologos.gr
