Ο άνθρωπος που ως Υπουργός Παιδείας ενέκρινε το 1991 την εισβολή φασιστών ΟΝΝΕΔΙΤΩΝ στις τότε καταλήψεις, με αποτέλεσμα την δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, έρχεται σήμερα και μιλά για κομματικές μειοψηφίες που αποφασίζουν καταλήψεις.

Η ντροπή ήταν κάτι που δεν συνάντησε ποτέ αυτόν τον άνθρωπο.

Παραθέτουμε τις σημερινές δηλώσεις του:

“Εδώ δεν υπάρχει ούτε φοιτητικό κίνημα, υπάρχουν μόνο κομματικές οργανώσεις. Με ποιους θα γίνει διάλογος; Με τις νεολαίες των κομμάτων; Πάμε στους μαθητές. Στους μαθητές τι συμβαίνει; Ο εφευρέτης και ο κάτοχος του know how των καταλήψεων είναι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ. Οι καταλήψεις αποφασίζονται στα κομματικά τους γραφεία. Εκεί διατυπώνονται τα μαθητικά αιτήματα, διανθισμένα πάντα και με επίκαιρα κομματικά συνθήματα, όπως σήμερα ‘όχι στην αγορά των rafale'” σημείωσε.

“Ένας μικρός αριθμός 5-10 οργανωμένων μαθητών επιδίδει το τελεσίγραφο της κατάληψης στη διεύθυνση και απαιτεί την παράδοση του σχολείου. Διευθυντής και σύλλογος καθηγητών παραδίδουν το σχολείο στους ανήλικους μαθητές και αποχωρούν. Η καθοδήγηση και ο έλεγχος των καταλήψεων από το κόμμα επιτυγχάνεται με τη συγκρότηση του συντονιστικού των καταλήψεων. Πρόκειται για το εκάστοτε καπέλο των καταλήψεων από την ΚΝΕ, που το συγκροτεί η ίδια από μέλη της, που εμφανίζονται ως εκπρόσωποι των μαθητών. Διορισμός γίνεται των μελών. Θυμίζω ότι πρόεδρος του συντονιστικού των καταλήψεων επί των ημερών μου είχε διοριστεί ο τότε Κνίτης, Αλέξης Τσίπρας. Στις καταλήψεις πάντα συμπαρίσταται η εκάστοτε αντιπολίτευση για τους δικούς της λόγους. Το ’90 ήταν το ΠΑΣΟΚ, σήμερα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, το βλέπουμε, το ομολογούν οι ίδιοι. Σημαντικό ρόλο παίζει τα τελευταία χρόνια και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έχει τελευταία χρόνια επιτύχει σημαντική διείσδυση στα σχολεία. Αυτή είναι η πραγματικότητα” περιέγραψε.

“Είναι οι πολιτικές παθογένειες από την μια μεριά αλλά και η αδράνεια της εκάστοτε κυβέρνησης που αντιμετωπίζει παθητικά το θέμα, αντί να το χτυπήσει στη ρίζα του, και κυρίως οι εκπαιδευτικές παθογένειες. Πρέπει να καταλάβουμε γιατί το δημόσιο σχολείο περιφρονείται και απαξιώνεται. Δεν τους ενδιαφέρει πόσες ώρες θα χάσουν” συμπλήρωσε.

“Αυτή είναι η συνεισφορά όλα αυτά τα χρόνια της Αριστεράς στη δημόσια εκπαίδευση, χαβαλές, ανομία, απειθαρχία και καμία απολύτως κύρωση” υπογράμμισε.

“Εγώ βλέπω ότι οι σημερινές καταλήψεις την εποχή του κορονοϊού αποτελούν πρόκληση για την αναγέννηση της παιδείας. Οι καταλήψεις στην καρδιά της πανδημίας συνιστούν απειλή για τη δημόσια υγεία. Πολιτεία και κοινωνία είναι ώρα να αφυπνιστούν να πάψουν να εθελοτυφλούν” σημείωσε.

“Ο πραγματικός πολιτικός διαχωρισμός την εποχή του κορονοϊού είναι ανάμεσα στους λογικούς και υπεύθυνους πολίτες και στους ψεκασμένους και ανεύθυνους πολίτες. Διαπερνά αυτός ο διαχωρισμός οριζόντια όλο το πολιτικό σύστημα. Η λύση είναι αντεπίθεση μεταρρυθμιστική στις παθογένειες. Είναι η ώρα το μεταρρυθμιστικό τσουνάμι να γίνει μονόδρομος για την εξαφάνιση των νοσηρών συμπτωμάτων της δημόσιας εκπαίδευσης με αιχμή την αξιολόγηση. Ο στόχος του ’90 ήταν αξιολόγηση, αυτό επεδίωξα, το επανέλαβε ο Γεράσιμος Αρσένης, το ψήφισε η Γιαννάκου, η Διαμαντοπούλου. Ε, δεν ισχύει η αξιολόγηση. Είναι δυνατόν να υπάρχει παιδεία χωρίς αξιολόγηση; Προτείνω λοιπόν, την άμεση συγκρότηση επιτροπής προσωπικοτήτων, αντίστοιχης με την επιτροπή Πισσαρίδη, με στόχο την αλλαγή του εκπαιδευτικού μας μοντέλου. Το θεωρώ προϋπόθεση για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου” κατέληξε.