Είναι ο μήνας που η ιστορία έβαλε στοίχημα μαζί του και το ‘χασε.
Ίσως φταίνε οι βορειοανατολικές κατεβασιές των αερικών του, που δεν κουβαλούν μια στάλα δροσιάς και κάνουν τους τόπους, τους ανθρώπους και τα γεγονότα φρύγανα.
Ποιος ξέρει από ποιο βάθος του χρόνου ξεκίνησε αυτή η κάψα του Ιούλη
Σίγουρα πάντως όταν η Σαρλότ Κορντέ, φιλόδοξη συντηρητική Γιρονδίνη, είδε να κινδυνεύουν οι δανδέλες της από την έφοδο των «Αβράκωτων» και δολοφόνησε τον Μαρά της Γαλλικής Επανάστασης, ήταν ένας καυτός Ιούλης.

Και όταν το 1908 οι γυναίκες συμμετείχαν για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς, πάλι στις κερκίδες των σταδίων ο μήνας, για τους φίλαθλους άρρενες ήταν πολύ θερμός.
Σχεδόν 60 χρόνια μετά, όταν ο Άρμστρονγκ έκανε την πρώτη βόλτα στη Σελήνη, ο ενθουσιασμός εκείνο τον Ιούλιο σάρωσε με καύσωνα τη Γη.
Μετά ήρθε η αποστασία του πατριάρχη των σημερινών επίγονων, και τα Ιουλιανά σημάδεψαν την Αθήνα με παλατιανές ίντριγκες και πολύ αίμα κι έβγαλαν στο δρόμο, μετά από λίγο, τα τανκς της Χούντας.
Και λίγο μετά, το προδοτικό ελληνικό χέρι, άνοιξε την κερκόπορτα στον πάνοπλο Αττίλα, έφερε θάνατο, αγνοούμενους, διχοτόμηση και πολύ πόνο. Ζεματιστός Ιούλης.
Η κάψα του, μαζί με την αυθαιρεσία και μια πολιτεία που την τρέφει, πυρπόλησαν το Μάτι και στάμπωσαν, το 2018, με εικόνες ανεξίτηλης Κόλασης του Δάντη.
Και σε δυο χρόνια πάλι, αμνησία!
Τώρα η Σιβηρία χτυπάει καύσωνες, απ΄τον Ιούνιο, με 40ρια στην κλίμακα Κελσίου και υποδέχεται, με λιώμα τους πάγους της, τον καυτό μήνα Ιούλιο. Οι επίγονοι της Αποστασίας, ασχημίζουν κι άλλο με τενεκέδες την ήδη άσχημη Αθήνα και κάνουν σε λίγο νόμο τη Μεγάλη Σιωπή των Αμνών, των κλεισμένων στο μαντρί χωρίς δικαίωμα διαμαρτυρίας.
Εύχομαι δροσιά, βουτιές σε κρύα νερά και θαλασσινές αύρες σε μπαλκόνια, δρόμους και πλατείες!

Νίνα Γεωργιάδου