Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ

Ο Μακρόν έχασε την πλειοψηφία στο β’ γύρο των γαλλικών βουλευτικών εκλογών

Ξεκίνησε το παζάρεμα για την επόμενη μέρα

Τι σημαίνει η «αριστερή προοδευτική» εναλλακτική πρόταση του Μελανσόν;

Έχασε την πλειοψηφία η παράταξη «Μαζί» του Μακρόν, στο β’ γύρο των βουλευτικών εκλογών της Γαλλίας, την ώρα που η σοσιαλδημοκρατική-κεντροαριστερή «Νέα Λαϊκή Οικολογική και Κοινωνική Ένωση» (NUPES) του Μελανσόν αναδείχτηκε δεύτερη. Σημαντικά όμως ενισχυμένη βγήκε για μία ακόμα φορά και η ακροδεξιά Λεπέν. Η αποχή έφτασε στο τεράστιο ποσοστό 53,77%.

Στη νέα γαλλική βουλή, η προεδρική παράταξη αποδυναμώθηκε σημαντικά, χάνοντας την πλειοψηφία, καθώς υπολείπεται 44 έδρες από τις 289 που απαιτούνται για να κυβερνήσει μόνη της. Την ίδια ώρα, βασικά στελέχη της, πρώην πλέον υπουργοί, δεν κατάφεραν να επανεκλεγούν.

Στον αντίποδα, η σοσιαλδημοκρατική παράταξη του Μελανσόν αύξησε σημαντικά τα ποσοστά της, αλλά εκκρεμεί ακόμα το αν θα παρουσιαστεί ως ενιαία και συμπαγής ή θα εκφράζεται από ξεχωριστές κοινοβουλευτικές ομάδες, όπως ήταν η αρχική συμφωνία των μερών.

Την ίδια ώρα η ακροδεξιά βλέπει τις έδρες που καταλαμβάνει να εκτοξεύονται, διατηρώντας την αύξηση που κατέγραψε ήδη στις προεδρικές εκλογές.

Ξεκίνησε το πολιτικό παζάρεμα για την επόμενη μέρα

Η NUPES – αποτελούμενη από την «Ανυπότακτη Γαλλία» του Μελανσόν, το ρεβιζιονιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, τους πάλαι ποτέ κυβερνητικούς Σοσιαλδημοκράτες, τους Οικολόγους και άλλους – αναδείχτηκε δεύτερη δύναμη, ενώ ήδη έχει αρχίσει ένα πολιτικό παζάρεμα για την επόμενη μέρα στη χώρα. Ο Μελανσόν κατέθεσε πρόταση για τη δημιουργία μιας κοινής κοινοβουλευτικής ομάδας των συνιστωσών της NUPES, στην οποία το κάθε κόμμα θα μπορεί να έχει δική του ξεχωριστή ομάδα όπως συμβαίνει στο Ευρωκοινοβούλιο. Πρόταση όμως που δεν φαίνεται έως τώρα να βρίσκει απήχηση.

Από την άλλη, η πρωθυπουργός της Γαλλίας, Ελιζαμπέτ Μπορν, υπέβαλε την Τρίτη την παραίτησή της στον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος δεν την έκανε δεκτή, «ώστε η κυβέρνηση να μπορεί να παραμείνει επί τω έργω» τις προσεχείς ημέρες.

Παράλληλα, οι Ρεπουμπλικανοί αποδέχτηκαν μεν συνάντηση με τον Μακρόν, παραμένουν ωστόσο σταθεροί έως σήμερα στην άποψη ότι θέλουν να βρίσκονται στην αντιπολίτευση, αποκλείοντας το ενδεχόμενο να συνασπιστούν με την παράταξη του προέδρου της Γαλλίας.

Την ίδια ώρα, στο «στρατόπεδο» του Μακρόν διαβλέπουν μια τέτοια συνεργασία, καθώς εξασφαλίζονται οι απαραίτητες έδρες για την πλειοψηφία στη βουλή και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ασκηθούν σοβαρές πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση.

Πάντως, μέχρι και σήμερα η κυβέρνηση και ο πρόεδρος έχουν τη δυνατότητα να παρακάμπτουν τη Βουλή, ακόμα και χωρίς πλειοψηφία. Παλαιότερα μάλιστα αυτό το δικαίωμα ήταν απεριόριστο, πλέον όμως έχει περιοριστεί σε ένα δημοσιονομικό και ένα ακόμη νομοσχέδιο ανά κοινοβουλευτική περίοδο.

Ήδη αυτό έχει συμβεί δύο φορές στο πρόσφατο παρελθόν, όταν η κυβέρνηση Βαλς παρέκαμψε βουλευτικές ψηφοφορίες, προκειμένου να προωθήσει αντεργατικά νομοσχέδια, μέσω προεδρικών διαταγμάτων.

Τι σημαίνει η «αριστερή προοδευτική εναλλακτική» διαχείριση του αστικού πολιτικού συστήματος;

Μέσα σε αυτό το σκηνικό πλασάρεται η σοσιαλδημοκρατική – κεντροαριστερή εκλογική «ομπρέλα» NUPES του Μελανσόν που ήδη έχει δείξει τις προθέσεις της καιρό τώρα.

Μια εκλογική «ομπρέλα» που δεν αποτελεί παρά ένα ακόμα συνονθύλευμα ρεφορμιστικών αυταπατών και υποτιθέμενης «αριστερής» – σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης του αστικού πολιτικού συστήματος, από αυτές που έχουν βιώσει ξανά ο γαλλικός λαός και πολλοί άλλοι λαοί, ανάμεσά τους και ο ελληνικός.

Προγραμματικά και διακηρυκτικά η εκλογική παράταξη του Μελανσόν δεν ξεφεύγει ούτε και θέλει να ξεφύγει από το πλαίσιο που επιβάλλει το αστικό πολιτικό σύστημα και η γαλλική αστική τάξη. Ίσα ίσα επιδιώκει να μπει στο πολιτικό αλισβερίσι μαζί με τους πολιτικούς εκπροσώπους των Γάλλων ιμπεριαλιστών και ταυτόχρονα να αποτελέσει ανάχωμα για το εργατολαϊκό κίνημα και κάθε προοδευτική φωνή στη χώρα που θέλει να αγωνιστεί ενάντια στο νεοφιλελεύθερο οδοστρωτήρα του Μακρόν.

Εδώ και καιρό άλλωστε ο Μελανσόν έδωσε όλα τα εχέγγυα που καταμαρτυρούν την πρόσδεσή του στην ΕΕ και στην κυρίαρχη πολιτική της γαλλικής αστικής τάξης.

Η NUPES δεν είναι κάτι καινούργιο σε σχέση με όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα. Αποτελεί ουσιαστικά «ξαναζέσταμα» της παλιάς ρεφορμιστικής και οπορτουνιστικής «αριστεράς», εγκλωβισμένης μέσα σε κοινοβουλευτικές αυταπάτες και στο απατηλό αφήγημα της «προοδευτικής» εναλλακτικής.

Ο γαλλικός λαός άλλωστε έχει παρόμοια εμπειρία και μάλιστα κυβερνητικής «συγκατοίκησης». Πρόκειται για την κυβέρνηση του Λιονέλ Ζοσπέν, με πρόεδρο τον Ζακ Σιράκ, την περίοδο 1997-2002, που είχε προωθήσει σειρά αντεργατικών νομοθετημάτων υπό το «μανδύα» του 35ωρου, ενώ προχώρησε και σε σειρά ιδιωτικοποιήσεων. Στο ίδιο πλαίσιο, η κυβέρνηση Ζοσπέν υπήρξε ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων του ΝΑΤΟ στη Σερβία και το Αφγανιστάν. Μια πολιτική που ουσιαστικά έδωσε «αέρα» στα πανιά της τότε ακροδεξιάς του Λεπέν.

Αλλά και ο ελληνικός λαός έχει, πιο πρόσφατα, αντίστοιχη εμπειρία από «αριστερή, προοδευτική» διακυβέρνηση. Την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και όλα όσα ακολούθησαν την περίοδο των μνημονίων, όταν ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έδινε εχέγγυα σε ντόπια ολιγαρχία και ξένους ιμπεριαλιστές – πάτρωνες.

Η ακροδεξιά της Λεπέν καραδοκεί

Την ίδια ώρα, η ακροδεξιά της Λεπέν καραδοκεί. Μετά το ιστορικά υψηλό ποσοστό που πέτυχε στις προεδρικές εκλογές ήρθε τώρα να δεκαπενταπλασιάσει σχεδόν τις έδρες της και στο γαλλικό κοινοβούλιο.

Ο ρόλος της Λεπέν είναι γνωστός. Έρχεται να εκφράσει εκείνη τη μερίδα του γαλλικού κεφαλαίου που διαβλέπει έναν διαφορετικό δρόμο στην προώθηση των συμφερόντων της, όχι με την ίδια «πίστη» στην Ε.Ε. Παράλληλα, η αρχηγός της «Εθνικής Συσπείρωσης» πλασάρεται ως «χρυσή εφεδρεία» του συστήματος, καθώς φαίνεται να συνδυάζει στο πρόσωπό της τόσο την προσέλκυση της ψήφου πλατύτερων στρωμάτων της γαλλικής κοινωνίας όσο και τη συσπείρωση μερίδας της μεγαλοαστικής τάξης.

Χρησιμοποιώντας το ρατσισμό, την ξενοφοβία και επιτιθέμενη στην αριστερά και στο εργατικό κίνημα, η Λεπέν επιχειρεί να εγκλωβίσει πλατιά λαϊκά στρώματα στο εθνικιστικό αφήγημα, μετατρέποντάς τα σε υποχείριο της γαλλικής αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών σχεδίων της.

21/06/20222