Η επίσκεψη του προέδρου των ΗΠΑ σε Ισραήλ και Σαουδική Αραβία είναι πολύ απλή και καθαρή ως προς το πλαίσιό της: Πετρέλαιο για πόλεμο.

Στην πρώτη του μέρα, στη συνάντηση με τον πρωθυπουργό του πουλέν της Ουάσιγκτον στην περιοχή, του Ισραήλ, έταξε και επισήμως αυτό το οποίο υπήρχε ούτως ή άλλως στην ατζέντα, αλλά δεν ανακοινώνονταν με τόσο σαφή τρόπο: οι ΗΠΑ θα χρησιμοποιήσουν και στρατιωτική βία προκειμένου να αποτρέψουν το Ιράν από την απόκτηση πυρηνικών όπλων.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν το Ιράν δεν δεχτεί μια συμφωνία λιγότερο ή περισσότερο στα μέτρα των συμμάχων της Ουάσιγκτον στην περιοχή, οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και το υπό διαμόρφωση «αραβικό ΝΑΤΟ» (μια δυνάμει στρατιωτική συμμαχία που μοιάζει με κινούμενη άμμο) θα επιτεθούν από κοινού εναντίον της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Ή τουλάχιστον, αυτό εξαγγέλθηκε…

Σε κάθε περίπτωση, οι ΗΠΑ (οι ίδιες που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το διεθνές δίκαιο στην Ουκρανία) έθεσαν ως όριο κήρυξης πολέμου από πλευράς τους, την πιθανότητα απόκτησης πυρηνικών όπλων από πλευράς ενός κράτους όχι στα σύνορά τους, αλλά χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Και παρεμπιπτόντως, κανείς από τη Δύση δεν διαπίστωσε κάποια αντίθεση με το Χάρτη του ΟΗΕ και με το υπόλοιπο διεθνές δίκαιο εν προκειμένω.

Επί της ουσίας λοιπόν, γιατί η συζήτηση περί υποκριτικών προσεγγίσεων στο δίκαιο περιττεύει, ο Μπάιντεν πηγαίνει στη Μέση Ανατολή ζητώντας περισσότερο πετρέλαιο από τη Σαουδική Αραβία, προκειμένου να πέσουν οι τιμές του και άρα ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ (και όχι μόνο) ο οποίος «ματώνει» τον ένοικο του Λευκού Οίκου ενόψει ενδιάμεσων εκλογών, όπως και τους συμμάχους του στη Δύση.

Το προσπάθησε στο πρόσφατο παρελθόν ξανά, πλην όμως ανεπιτυχώς. Η διαπραγμάτευση επομένως γίνεται πιο σκληρή.

Το Ισραήλ διαχρονικώς και η Σαουδική Αραβία μέχρι στιγμής, όπως και άλλες αραβικές μοναρχίες, έρχονται κοντά από την εχθρότητα προς το Ιράν. Εξ ου οι «Συμφωνίες του Αβραάμ» και το σχέδιο για το αραβικό ΝΑΤΟ, το οποίο δοκιμάστηκε εμμέσως και εκ των πραγμάτων στον πόλεμο της Υεμένης, πλην όμως ναυάγησε. Ωστόσο, η αλλαγή στάσης της Ιορδανίας προς την κατεύθυνση ενός τέτοιου συνασπισμού εσχάτως και η αμφιθυμία της Αιγύπτου (άρα η μη άρνηση του σχεδίου από πλευράς της τελευταίας) το «ζεσταίνουν» ξανά.

Παρόλα αυτά, η Σαουδική Αραβία δεν δέχτηκε να ρίξει τις τιμές του πετρελαίου έως σήμερα. Οι σχέσεις της με τις ΗΠΑ και ιδίως με τον Μπάιντεν έχουν τραυματιστεί. Ακόμα περισσότερο, η Σαουδική Αραβία μόνο κερδίζει από τις αυξημένες τιμές του πετρελαίου, ενώ παραλλήλως σταθεροποιεί (τουλάχιστον προς ώρας) το εσωτερικό της. Ως εκ τούτου διατηρεί μια στάση στρατηγικής αναμονής εν μέσω παγκόσμιας αντιπαράθεσης.

Για να κινηθεί σαφώς προς την πλευρά των ΗΠΑ δεν αρκεί η σιωπή του προέδρου Μπάιντεν για τη δολοφονία Κασόγκι. Ούτε οι ρητορείες περί στρατηγικών συμφερόντων των ΗΠΑ. Χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο. Το περισσότερο είναι στρατιωτική βοήθεια, δεσμεύσεις σε πολλά επίπεδα περί της ασφάλειας του θρόνου και ένα σχέδιο πολέμου με το Ιράν, προκειμένου να εκμηδενιστεί η επιρροή του τελευταίου στην περιφερειακή σκηνή.

Το σχέδιο λοιπόν είναι απλό: πετρέλαιο για πόλεμο.

Η Ρωσία είναι βέβαιο ότι παρακολουθεί και θα αντιδράσει. Δοκιμάζει το δικό της «καρότο και μαστίγιο» προς τη Σαουδική Αραβία. Δεν μπορεί να εγκαταλείψει τη στρατηγική της σχέση με το Ιράν, διότι κάτι τέτοιο θα είναι αυτοκτονικό. Μπορεί όμως να διαμεσολαβεί και να αποκλιμακώνει τις σχέσεις Ιράν και Σαουδικής Αραβίας ή τουλάχιστον ελπίζει να το κατορθώνει. Αν αυτό δεν δουλέψει, μπορεί να χρησιμοποιήσει το δίκτυο του Ιράν στην περιοχή για λογής ενέργειες, ικανές να πλήξουν τα συμφέροντα του οίκου των Σαούντ. Άλλωστε, ένας πόλεμος εύκολα εξαγγέλλεται, αλλά δύσκολα διεξάγεται.

Ο Μπάιντεν λοιπόν το παίζει… Τραμπ λοιπόν, στο ταξίδι του αυτό στη Μέση Ανατολή. Το σχέδιό του είναι δύσκολο να πετύχει. Αρχίζουν να στερεύουν βλέπετε, οι εφεδρείες, των «προθύμων ηλιθίων», διεθνώς. Θα δούμε τις επόμενες εβδομάδες αν οι ΗΠΑ όντως εννοούν έναν νέο μεγάλο πόλεμο στη Μέση Ανατολή.

πηγή: kosmodromio.gr