Αγωνιστική Παρέμβαση καθηγητών Περιστερίου

Ο Νίκος Τεμπονέρας ζει στους αγώνες μας για ψωμί – παιδεία – ελευθερία – ειρήνη – κοινωνική δικαιοσύνη!

Πριν από 34 χρόνια, ο συνάδελφός μας μαθηματικός Νίκος Τεμπονέρας δολοφονήθηκε τη νύχτα της 9ης Ιανουαρίου 1991 στην Πάτρα από τα παρακρατικά τάγματα εφόδου της ΟΝΝΕΔ, της νεολαίας της ΝΔ. Εν μέσω πανεκπαιδευτικών κινητοποιήσεων εναντίον του επαίσχυντου νομοσχεδίου Κοντογιαννόπουλου, οι διαβόητες ομάδες των Κενταύρων από κοινού με τους Rangers επιχειρούσαν, εκσφενδονίζοντας ξύλα και τσιμεντόλιθους, την ανακατάληψη των σχολείων της Πάτρας, τα οποία τελούσαν υπό κατάληψη. Ο στόχος τους επετεύχθη στο σχολικό συγκρότημα ΒΟΥΔ, ενώ καθηγητές και γονείς έσπευσαν να προστατεύσουν τους αγωνιζόμενους μαθητές. Σε αυτές τις συνθήκες, κτυπήθηκε θανάσιμα στο κρανίο από σιδηρολοστό των ΟΝΝΕΔιτών Καλαμπόκα και Μαραγκού ο μαθηματικός Νίκος Τεμπονέρας, μέλος του Εργατικού Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου [ΕΑΜ] και των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων-Συσπειρώσεων, ενώ τραυματίστηκε στο κεφάλι και ο αγωνιζόμενος καθηγητής Χρήστος Τσουκαλάς.

Πριν από 34 χρόνια, ο Υπουργός Παιδείας της ΝΔ Ν. Κοντογιαννόπουλος κατέθεσε στη Βουλή τον χειμώνα του 1990 σχέδιο νόμου χουντικής έμπνευσης. Οι κυριότερες διατάξεις του αφορούσαν στην ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ και εξίσωσή τους με τα κολλέγια, την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων και του πανεπιστημιακού ασύλου, τις περικοπές των δαπανών για τη δημόσια εκπαίδευση, ενώ για τους μαθητές προβλέπονταν εξετάσεις από το Γυμνάσιο στο Λύκειο, κατάργηση των δεκαπενταμελών συμβουλίων, πειθαρχικός έλεγχος της εξωσχολικής ζωής και επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας. Απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της ΝΔ οι φοιτητές/τριες και οι μαθητές/τριες ξεσηκώθηκαν με μαζικά και ενθουσιώδη πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια, ενώ το 70% των Γυμνασίων και των Λυκείων τελούσε υπό κατάληψη. Οι ευσεβείς κυβερνητικοί πόθοι για την κάμψη των κινητοποιήσεων μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων δεν επιβεβαιώθηκαν. Αντιθέτως συνεχίστηκαν, ενώ ο κλάδος μας με στάσεις εργασίας συγκεντρωνόταν έξω από τα σχολικά συγκροτήματα, συμπαραστεκόταν στους μαθητές και αρνούνταν να καταχωρίσει στα πεζοδρόμια απουσίες, παρά το όργιο απειλών για την πειθαρχική δίωξη των συναδέλφων.

Η κοινοβουλευτική αριστερά -ο τότε Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου [ΚΚΕ και ΕΑΡ]- δεν έδειξε να έχει αντιληφθεί το μέγεθος και την έκταση της καθολικής αντίθεσης του εκπαιδευτικού κινήματος στην κυβερνητική πολιτική και παρείχε χλιαρή υποστήριξη. Μάλιστα, μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη, ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Γρ. Φαράκος ζήτησε απλώς ‘‘μια κάποια αναστολή της εφαρμογής των Προεδρικών Διαταγμάτων’’, ενώ ο Ριζοσπάστης κυκλοφόρησε στις 16/12/1990 με πρωτοσέλιδο ‘‘ο αγώνας δικαιώνεται’’, αμέσως μετά την απόσυρση επιμέρους διατάξεων υπό το βάρος των κινητοποιήσεων!

Τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα ακολούθησε πολυήμερη λαϊκή έκρηξη σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας σε συνθήκες άκρατου αυταρχισμού και κρατικής καταστολής, μνημείο των οποίων ήταν η πρόκληση πυρκαγιάς από ρίψη δακρυγόνων στο πολυκατάστημα Κ. Μαρούσης στο κέντρο της Αθήνας και ο τραγικός θάνατος τεσσάρων ανθρώπων εξαιτίας της παρεμπόδισης της έγκαιρης προσέλευσης της Πυροσβεστικής από την Αστυνομία. Εν μέσω πανεκπαιδευτικού σεισμού κινητοποιήσεων, παραιτήθηκε ο Ν. Κοντογιαννόπουλος, που αντικαταστάθηκε από τον Γ. Σουφλιά, ο οποίος και απέσυρε το εν λόγω νομοσχέδιο υπό το βάρος των συνθηκών.

Οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Νίκου Τεμπονέρα αθωώθηκαν σχεδόν, με εξαίρεση τον Καλαμπόκα, που έμεινε στη φυλακή μόνο για 7 χρόνια και ανταμείφθηκε για τις υπηρεσίες του με διευθυντική θέση σε κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας Βόλου.

Για τους ηθικούς αυτουργούς, που όπλισαν το χέρι των δολοφόνων, ούτε λόγος! Αποτελούν πολιτικό προσωπικό έως σήμερα, στην υπηρεσία ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης του δημόσιου σχολείου και πανεπιστημίου, ορκισμένοι λάτρεις των νόμων της αγοράς και αιώνιοι εχθροί της μόρφωσης και των δωρεάν σπουδών της νέας γενιάς, τη μεγάλη πλειονότητα της οποίας θεωρούν αναλώσιμο υλικό και την προορίζουν για ‘‘ψυκτικούς’’ σε μεταγυμνασιακές σχολές κατάρτισης, σε μια χώρα μεταμνημονιακό ρημαδιό και ξέφραγο αμπέλι των μεγαλοεπιχειρηματιών. Είναι όλοι αυτοί που βαφτίζουν “ανορθογραφία” το δημόσιο σχολείο με όλη τη γνώση για όλα τα παιδιά και “λαϊκισμό” τα αναφαίρετα δικαιώματά μας στους μαζικούς διορισμούς, τη μόνιμη και σταθερή εργασία, την αξιοπρεπή ζωή και τα δημόσια αγαθά για τον εργαζόμενο κόσμο. Είναι όλοι αυτοί που βαφτίζουν “κανονικότητα” την άνευ όρων παράδοση της χώρας μας σε μεγαλοεπιχειρηματίες-τραπεζίτες-εργολάβους-καναλάρχες-εφοπλιστές, που καθυβρίζουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν το δημόσιο, γιατί θέλουν να τρέφονται αποκλειστικά με πακτωλούς δις δημόσιου χρήματος, βυθίζοντας την κοινωνική πλειονότητα στη φτώχεια και την έλλειψη προοπτικής.

Ο Νίκος Τεμπονέρας παραμένει στη συλλογική μνήμη το σύμβολο του αγωνιζόμενου δασκάλου που υπερασπίστηκε με τη ζωή του το δικαίωμα όλων των παιδιών στη μόρφωση και την ανατροπή της κοινωνικής βαρβαρότητας για την επικράτηση του δίκιου. Δεν χάρισε ούτε σπιθαμή γης στους σύγχρονους τυράννους και τους φασίστες, ‘‘γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα’’. Το παράδειγμά του συνεχίζει αταλάντευτα να συγκινεί και να εμπνέει τον κλάδο μας στον διαρκή αγώνα για μόρφωση-εργασιακή αξιοπρέπεια-δημοκρατία απέναντι στην σύγχρονη κυβερνητική βαρβαρότητα, μέχρι να κάνουμε τις ανάγκες μας πράξη και “να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση”.

ΖΕΙ, ΖΕΙ, Ο ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ, ΜΕ ΠΕΤΡΟΥΛΑ-ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ!