Η «Επιστροφή» που έγινε «δανεισμός»
Από την πρώτη στιγμή που η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ανέλαβε δράση, φάνηκε ότι η αρμάδα των «αρίστων» υπολείπεται επικίνδυνα σε σοβαρότητα διοίκησης και σχεδιασμό, και μόνο οι γραβάτες, οι στέκες, και ο διαρκής λιβανωτός από τα ΜΜΕ επιχειρούν να σώσουν μια εικόνα και να πείσουν την κοινή γνώμη για το αντίθετο.

Θυμίζουμε ότι από τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησης αυτής της ΝΔ, ήδη από τον Αύγουστο του 2019, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έδινε μια γεύση των διπλωματικών του ικανοτήτων και πετύχαινε, υποτίθεται, μια προσωπική νίκη, πείθοντας τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, να …δανείσει στην Ελλάδα μία μετόπη του Παρθενώνα (η οποία βρίσκεται κλεμμένη, σε Γαλλικά χέρια για περισσότερο από έναν αιώνα), προκειμένου η χώρα μας να εορτάσει με τον σουρεαλιστικό αυτόν τρόπο τη συμπλήρωση 200 ετών από την έναρξη του Αγώνα της Ανεξαρτησίας.

Μητσοτάκης και Μακρόν έδωσαν τα χέρια, η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ πανηγύρισαν για έναν δανεισμό – όνειδος, αλλά σε κάθε περίπτωση, και για λόγους που δεν μάθαμε ποτέ, η μετόπη δεν ήρθε ποτέ στην Ελλάδα. Ούτε το 2021, ούτε στη συνέχεια. Οι άριστοι δεν μπόρεσαν καν να υλοποιήσουν τον εθελόδουλο και υποτελή, καταστροφικό πολιτικά και πολιτιστικά, σχεδιασμό τους.

Επί Κυριάκου Μητσοτάκη, η μεγάλη διεκδίκηση και το μεγάλο όραμα για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα έχει μετατραπεί σε αγώνα για δανεισμό τους, με την Ελλάδα να είναι εκείνη που δανείζεται, και τους μεγάλους ιμπεριαλιστές (πρώην αποικιοκράτες) της Ευρώπης να είναι αυτοί που δανείζουν.

Για καλή μας τύχη, μετά την περιφερειακή κυβέρνηση της Σικελίας (η οποία, τελικά, μας χάρισε ένα κομμάτι του γλυπτού διακόσμου του Παρθενώνα τη δεύτερη φορά που μας το δάνεισε), και μετά το Βατικανό που μας πρόσφερε οριστικά -και δεν τα ζητάει πίσω- τρία θραύσματα που είχε κλεμμένα από τον 19ο αιώνα, η Αυστρία παίρνει σειρά, επίσης για να μας δανείσει δύο κομμάτια. Αν όλα πάνε καλά και οι εκπρόσωποι της Αυστρίας εμπνευστούν από τον νόμο της Μενδώνη για μακροχρόνιο δανεισμό ελληνικών αρχαιοτήτων σε Μουσεία και Συλλογές του εξωτερικού, διάρκειας 25+25 ετών, ίσως μας δανείσουν τα δικά μας για μισό αιώνα. Μετά, βλέπουμε.

Σε ό,τι αφορά τους βασικούς άρπαγες των Γλυπτών του Παρθενώνα, οι Βρετανικές αρχές και η Διοίκηση του Βρετανικού Μουσείου έχουν εξηγήσει με κάθε τρόπο ότι δεν στέλνουν πίσω τα «μάρμαρα του Έλγιν», ωστόσο η ελληνική κυβέρνηση επιμένει ότι μετά τις εκλογές, και εφόσον η ΝΔ θα έχει κερδίσει τις εκλογές, θα υπάρξει πρόοδος, στη βάση ενός σχεδίου με τίτλο «συμφωνούμε ότι διαφωνούμε». Με άλλα λόγια, το σχέδιο των αρίστων είναι να …δανειστούμε τα Γλυπτά του Παρθενώνα, χωρίς να ανοίξουμε τη συζήτηση με τους Βρετανούς για το αν η πράξη δανεισμού σημαίνει αναγνώριση κυριότητας και κατοχής. Πάμε, κι όπου βγει…

Όταν δεν ευημερούν ούτε οι αριθμοί

Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση και το ΥΠΠΟΑ έκαναν την τελευταία 4ετία κυριολεκτικά ό,τι πέρναγε από το χέρι τους, για να ιδιωτικοποιήσουν, τουριστικοποιήσουν, εργολαβοποιήσουν, και γενικώς, ξεπουλήσουν τα πάντα στον Πολιτισμό, η γενική παραδοχή είναι ότι είναι ανίκανοι ακόμη και σε επίπεδο αστικής διαχείρισης, και με τους δικούς τους αριθμούς, να επιδείξουν κάτι θετικό, έστω και υπό τη δική τους οπτική γωνία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι για το έτος 2022, και σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, τα Μουσεία και οι Αρχαιολογικοί χώροι στην Ελλάδα έκοψαν 3,7 εκατομμύρια εισιτήρια λιγότερα (!) σε σύγκριση με το 2019, και παρά το γεγονός της φερόμενης έκρηξης του τουρισμού, αλλά και της άρσης των περιορισμών λόγω κορονοϊού που σίγουρα επηρέασαν (και) τους χώρους Πολιτισμού στα έτη 2020 και 2021. Τα έσοδα μειώθηκαν κατά 10 εκατομμύρια ευρώ, και οι επισκέπτες κατά 20%. Το αφήγημα της κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση των Μουσείων σίγουρα δεν βρίσκει έδαφος επιχειρήματος για να πατήσει, μιας και στα χρόνια αυτά το πολυδιαφημισμένο Νέο Μουσείο Ακρόπολης (ΝΠΔΔ) είχε μείωση πάνω από 20%, ενώ το Μουσείο Μπενάκη (ΝΠΙΔ) είχε μείωση πάνω από 30%.

Με άλλα λόγια, παρά τους στόλους των κρουαζιερόπλοιων, και παρά τις αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων σε Μουσεία και Αρχαιολογικούς χώρους, οι άριστοι δεν πέτυχαν καν στο επίπεδο του αγοραίου τουρισμού στον οποίο προσβλέπουν ένα θετικό δείκτη, και το μόνο που πέτυχαν είναι οι εικόνες ανοργανωσιάς και αγανάκτησης έξω από τον βράχο της Ακρόπολης, με ουρές επισκεπτών μήκους εκατοντάδων μέτρων που συνωστίζονται πλέον στα εκτρωματικά τσιμενταρισμένα πλατώματα περί τον Παρθενώνα, αλλά δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα! Η ιδιωτικοποίηση και η τουριστικοποίηση του πολιτιστικού προϊόντος, όχι μόνο δεν το έκανε πιο επικερδές, αλλά το απαξίωσε, το ζημίωσε (και) οικονομικά-λογιστικά, και το υποβάθμισε. Αυτό, χρειάζεται πολύ προσπάθεια για να το καταφέρει κανείς.

Το «Α» στο ΥΠΠΟΑ

Ας μη ξεχνάμε κι αυτό το δόλιο το «Α» στο υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, με αφορμή τα καινοφανή γεγονότα που έλαβαν χώρα λίγες ημέρες πριν το τέλος του πρωταθλήματος στο πιο δημοφιλές και λαϊκό άθλημα.
Με επιστολή της λοιπόν προς τον πρόεδρο της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, η UEFA ενημέρωσε για την απόφασή της να διακόψει τη συνδρομή της στην …εξυγίανση του ελληνικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, παύοντας να στέλνει διαιτητές κατηγορίας «Ελίτ» και «Α» στους αγώνες των πλέι οφ του ελληνικού πρωταθλήματος, ως συνέπεια βίαιων περιστατικών που καταγράφηκαν εναντίον ξένων διαιτητών σε πρόσφατους αγώνες. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας δήλωσε προς τον Έλληνα ομόλογό του πως «είμαστε ειλικρινά ευγνώμονες για την ανησυχία σας επί του θέματος και όλες τις αδιάκοπες προσπάθειες της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και της Ελληνικής Κυβέρνησης να αποτρέψουν τέτοια πράγματα, ωστόσο, αυτή τη στιγμή, πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στην ασφάλεια των αξιωματούχων των αγώνων μας, οι οποίοι πρέπει να κρατηθούν μακριά από τέτοιες εχθρικές και επικίνδυνες καταστάσεις».

Την ίδια ώρα, η ΕΠΟ πασχίζει να βρει είτε εντός χώρας είτε έστω στο εξωτερικό ένα …γήπεδο για τη διεξαγωγή του τελικού Κυπέλλου Ποδοσφαίρου (κανένας δεν θέλει να αναλάβει τη διοργάνωση διότι φοβάται εκδήλωση επεισοδίων). Η κυβέρνηση δεν έχει πείσει ότι αγωνιά για τους ίδιους τους οπαδούς οι οποίοι θα μπλεχτούν σε μικρούς ή μεγαλύτερους, επιπόλαιους ή επικίνδυνους καβγάδες. Η βασική ανησυχία της είναι μήπως τυχόν επεισόδια τής χαλάσουν την υποτιθέμενη «σοβαρή» της εικόνα λίγο πριν τις 21 Μαΐου. Έτσι λοιπόν, βασικός σχεδιασμός της γίνεται η διεξαγωγή του τελικού …μετά τις εθνικές εκλογές, ενδεχομένως σε γήπεδα άδεια ή με θεατές αποκλειστικά μαθητές κλπ, και κατά προτίμηση μακριά από την Αθήνα ή και την Ελλάδα. «Ένα κακό σχέδιο…» λένε «…είναι προτιμότερο από καθόλου σχέδιο». Πάντως το ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, ούτε πιο υγιές, ούτε πιο ανταγωνιστικό, ούτε πιο κερδοφόρο και εμπορικό προϊόν έγινε στα χρόνια του φιλελευθερισμού του Μητσοτάκη.

Αυτά βλέπουν και οι λεγόμενοι «επενδυτές» (όπως ο εφοπλιστής, καναλάρχης, και, ως έναν βαθμό, διαμορφωτής της ελληνικής πολιτικής σκακιέρας, Βαγγέλης Μαρινάκης) και με διάφορες αφορμές ποδοσφαιρικών αγώνων και ατυχών αποτελεσμάτων, κάνουν κι αυτοί τη (μαύρη) επανάστασή τους, ανακοινώνοντας μέσα από τις ομάδες τους: «μαύρο σε όλους για να ξεβρομίσει ο τόπος!»

οι Πύλες του Πολιτικού Παραδόξου

πηγή: Λαϊκός Δρόμος