Γιώργος X. Παπασωτηρίου

Η Ντραγκέτα, η καλαβρέζικη μαφία της κοκαΐνης είναι η μαφία της εποχής. Δίκτυα παντού, στην Ιταλία, στην Ολλανδία, στη Γερμανία, στην Ελλάδα. Ένας τόνος κοκαΐνης βρέθηκε στα ύφαλα ελληνόκτητου δεξαμενόπλοιου στη Βενετία.

Ένας κόσμος ολόκληρος βρίσκεται στις υπηρεσίες της μαφίας: Έμποροι ναρκωτικών, τσιγάρων, προϊόντων μαϊμού, όπλων, λαθρέμποροι και διακινητές πετρελαίου, πλυντήρια μαύρου χρήματος (κέντρα διασκέδασης, αλυσίδες φούρνων, μικρομάγαζα, τράπεζες, ποδοσφαιρικές ομάδες, πρατήρια καυσίμων…). Μια ολόκληρη παρα-οικονομία που διαπλέκεται με τη νόμιμη οικονομία. Μια «επιχειρηματική μαφία» που ελέγχει ποικίλες επιχειρήσεις, μίντια, δημοσιογράφους, ποδοσφαιρικές ομάδες, πολιτικούς, κυβερνήσεις, που διαχειρίζεται, που οργανώνει, που συσσωρεύει, που υπαγορεύει νόμους, κάνει συμβιβασμούς, συμμετέχει σε διαπραγματεύσεις, οργανώνει διαμεσολαβήσεις, που λειτουργεί σαν ένα δεύτερο κράτος (ένα παρα-κράτος).

Οικονομία και παραοικονομία, κράτος και παρα-κράτος λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία: επιφανείς οικονομικοί παράγοντες αγκαλιά με μπράβους, νονούς της νύχτας, εμπόρους ναρκωτικών, παιδοβιαστές, προαγωγούς, αλλά και με πολιτικούς, δημοσιογράφους, την Εκκλησία, την αστυνομία, το κράτος. Η ελληνική κοινωνία «ζέχνει» πλέον μαφία τύπου νότιας Ιταλίας και οι μαφιόζικες «αρχές» γίνονται οι κυρίαρχες πολιτιστικές αξίες της. Ο πολιτισμός της Μαφίας, το συμβολικό της σύμπαν γίνεται κυρίαρχο. Ο Giuseppe Pitrè, ειδικός στις λαϊκές παραδόσεις της Σικελίας, αναφέρεται στις «αξίες της μαφίας»: ένα συγκεκριμένο όραμα ζωής, τους κανόνες συμπεριφοράς κι έναν τρόπο απονομής δικαιοσύνης έξω από τους νόμους και το κράτος. 

Ο πολιτισμός της μαφίας αναφέρεται στις παραδοσιακές, λαϊκές αξίες που χρονολογούνται από πολύ παλιά και τις οποίες χρησιμοποιεί προσαρμόζοντάς τες στη δική της πραγματικότητα, στον δικό της σκοπό. Η ομερτά, η μπέσα, ο τσαμπουκάς, η μαγκιά, η δύναμη, η ματσίλα, ο ρατσισμός κ.ά. είναι η «μαφιόζικη ευαισθησία», οι αρχές της μαφίας που μετατρέπονται σε θετικές «αξίες», οι οποίες καλλιεργούνται στην Ελλάδα στον «κόσμο της νύχτας» αλλά και στους «οπαδικούς στρατούς» των ποδοσφαιρικών ομάδων. Τελευταία, οι αξίες αυτές καλλιεργούνται και μέσω της τραπ μουσικής στις μικρές ηλικίες. Η θεματολογία των τραπ κομματιών είναι κοινή σε όλο τον κόσμο: όπλα, ναρκωτικά, υπερτονισμένη σεξουαλικότητα και «ματσίλα», ξεκάθαρη παραβατικότητα στο drill, τατουάζ παντού-σχέδια με μαχαίρια, νεκροκεφαλές, φίδια, νυχτερίδες, σκορπιούς, θολά μάτια κ.ά., βίντεο κλιπ με προβολή της βωμολοχίας, της σωματεμπορίας, του σεξισμού, της διάχυτης βίας, της διακίνησης ναρκωτικών και της χλιδής του υποκόσμου. Αυτή η θεματολογία θα γίνει πράξη στο σχολείο και στις νεανικές παρέες. Αυτή η κοινωνικοποίηση των «αξιών» της Μαφίας είναι ότι πιο επικίνδυνο. Σ’ αυτή οφείλεται η ακροδεξιά μετακίνηση και η φασιστικοποίηση των κοινωνιών. Γιατί αυτός είναι ο πολιτισμός της σύγχρονης αστικής τάξης.

Ο συγγραφέας Λεονάρντο Σκιάσια όριζε την Μαφία ως «ένα σύστημα που διαχειρίζεται τα συμφέροντα της κυρίαρχης αστικής τάξης(…) που γεννιέται και αναπτύσσεται όχι στο κενό του κράτους, αλλά μέσα στο ίδιο το κράτος». Αυτή η Μαφία σήμερα δεν είναι απλώς μια παρασιτική μερίδα της αστικής τάξης, αλλά ολόκληρη η αστική τάξη που προωθεί έναν ιδιαίτερο πολιτισμό που παραπέμπει στο παρελθόν και τις βεβαιότητές του. Αυτός ο πολιτισμός ταυτίζεται πολιτικά με τη συντήρηση και την (ακρο)δεξιά…

πηγή: artinews.gr