Επαναπαυμένη στις δάφνες του «τέλους των Μνημονίων», του «πυλώνα σταθερότητας», της «δίκαιης ανάπτυξης» και της «κάθαρσης», η κυβέρνηση Τσίπρα επιχειρεί να δώσει την εντύπωση πως τη διακατέχει  μια δήθεν αδιατάρακτη πολιτική ηρεμία, ένα κλίμα μιας απόλυτα οικονομικά ελεγχόμενης κατάστασης, μία ψευδαίσθηση ότι όλα πηγαίνουν ρολόι. Κι όλ’ αυτά τα αντιφατικά, προσπαθεί να τα μεταγγίσει σε μία απεγνωσμένη κοινωνία που πνίγεται στην αγωνία για την καθημερινή επιβίωση, που παλεύει συνεχώς για την εξασφάλιση μιας θέσης εργασίας των 600 ευρώ, για το επίδομα θέρμανσης, για τα ψίχουλα των προνοιακών επιδομάτων του ΟΑΕΔ, για τη μείωση των συντάξεων, για τη συνεχιζόμενη ανεργία, για την πληρωμή ή τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων δόσεων, για τον πλειστηριασμό του υποθηκευμένου σπιτιού, για, για, για… Κι επίσης σε μία εργατική τάξη  που βρίσκεται ιδεολογικο-πολιτικά αποσυγκροτημένη κάτω από την φθοροποιό επίδραση των ρεφορμιστικών αντιλήψεων, των παντοειδών τροτσκιστικών αντιλήψεων, των σοσιαλδημοκρατικών ιδεοληψιών, και των αστικών ΜΜΕ που καλλιεργούν εντέχνως το σλόγκαν του «όλοι ίδιοι είναι», εντάσσοντας μέσα στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες ή τις ψευτοαριστερές αντιλήψεις και την κομμουνιστική Αριστερά.

Από την άλλη πλευρά, η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δοκιμάζεται από τις κόντρες ανάμεσα σε Ν.Κοτζιά και Π.Καμμένο, από την προβληματική πορεία της Συμφωνίας των Πρεσπών, από την έκρηξη του συνταξιοδοτικού με τις εκατοντάδες χιλιάδες αδιέξοδες αιτήσεις αναδρομικών, από την αμφισβήτηση των «θεσμών» στα υπερπλεονάσματα του Προϋπολογισμού 2019, από την πλήρη άρνηση των ξένων «επενδυτών» να επενδύσουν, από τη μεταφορά έδρας ή και αποεπένδυση ντόπιου κεφαλαίου (3 Ε/Coca Cola, ΒΙΟΧΑΛΚΟ, ΦΑΓΕ, Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης, ΤΙΤΑΝ, κ.α.), από τις ασφυκτικές πιέσεις του ΣΕΒ για άμεση εφαρμογή των «μεταρρυθμίσεων» υπέρ του ντόπιου κεφαλαίου, από τις επιτακτικές απαιτήσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για παραχωρήσεις νέων βάσεων, από την πλήρη αδυναμία «εξόδου στις αγορές» κ.α. Και προφανέστατα η μέχρι το μεδούλι εξαρτημένη κυβέρνηση Τσίπρα είναι διατεθειμένη να ενδώσει σε κάθε απαίτηση του ξένου παράγοντα και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, ωστόσο προσπαθεί να σώσει και τα προσχήματα επικαλούμενη τη δήθεν προτεραιότητα των «μέτρων υπέρ της κοινωνίας». Παράλληλα, επιτίθεται για λόγους επικοινωνιακούς και στην αντιπολίτευση, ψαρεύοντας αραιά και που, μέσα από τον υπόνομο της σαπίλας και της βρωμιάς του καπιταλιστικού συστήματος, κάποιον από τους επώνυμους διαπλεκόμενους (Νovartis, Siemens, Folie-Folie, εξοπλισμοί, κ.α.). Όντας προς το παρόν «αδιάφθορη», προσποιείται τον αρχάγγελο της «κάθαρσης» κολυμπώντας στα ίδια βρώμικα νερά ενός συστήματος που είναι σύμφυτο με τη διαφθορά, τη ρεμούλα, τη διαπλοκή και την απάτη. Το να σε καταπιεί ο βούρκος αυτός είναι απλά θέμα χρόνου.

Ήδη, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, περιλαμβάνει όλες τις προϋποθέσεις απάτης, διαπλοκής και διαφθοράς. Το «ενισχυμένο εποπτικό πλαίσιο» του ΤΑΥΠΕΔ, αποτελεί ένα τεράστιο επικίνδυνο πλέγμα συμφερόντων που ξεκινά από τον άξονα της Εγνατίας Οδού, διασχίζει τα λιμάνια Αλεξανδρούπολης, Καβάλας και Ηγουμενίτσας, και φθάνει μέχρι το «Ελ. Βενιζέλος», τη ΔΕΣΦΑ, τα ΕΛΠΕ, τη μαρίνα Αλίμου, τη ΔΕΠΑ, την ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, τη ΔΕΗ, τη ΔΕΠΑ, τις ιαματικές πηγές, κ.ά.

Τέλος, η εμπλοκή της χώρας μέσα στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς προϋποθέτει ετήσιους εξοπλισμούς της τάξης του 2% του ΑΕΠ. Ήδη για το δεκαετές εξοπλιστικό πρόγραμμα 2006-2015, που αποφάσισαν οι κυβερνήσεις Καραμανλή, Παπανδρέου και Σαμαρά, συν το τρέχον πρόγραμμα 2016-2025 της κυβέρνησης Τσίπρα, έχουν καταβληθεί γύρω στα 40 δις €!!! Κι αυτά, μεσούσης της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» της χώρας και της μνημονιακής πολιτικής που αφάνισε οικονομικά τα εργατολαϊκά νοικοκυριά.

★★★

Στο πρόσφατο Euroworking group της 25ης Οκτώβρη, οι υπουργοί Οικονομικών δεν φαίνεται να πείσθηκαν από τα υπερμεγέθη «πρωτογενή πλεονάσματα» που παρουσίασε η κυβέρνηση Τσίπρα στον Προϋπολογισμό του 2019. Ούτε από τις «εναλλακτικές» δύο προτάσεις για το συνταξιοδοτικό. Ούτε ακόμα και από τα «μεγάλα βήματα σύγκλισης» και τις «λίγες εκκρεμότητες που απομένουν» για συμφωνία πάνω σε αυτό το επίμαχο θέμα των συντάξεων, που θεωρεί βέβαιο το Υπουργείο Οικονομικών. Υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος είτε για την αποδοχή  του Προϋπολογισμού 2019, είτε για τη μη περικοπή των συντάξεων, είτε για τα λεγόμενα «αντίμετρα». Έτσι, αν και στο Eurogroup της 5ης Νοέμβρη δεν γίνει  συζήτηση για τον ελληνικό Προϋπολογισμό, ωστόσο ενδέχεται να αποτελέσει μαζί με άλλα, θέμα της ημερήσιας διάταξης σε έκτακτο Eurogroup στις 19 Νοέμβρη. Οι αποφάσεις για τις συντάξεις, τα «αντίμετρα», τα πλεονάσματα και τις παροχές που εξήγγειλε από την ΔΕΘ ο Α.Τσίπρας, να παρθούν στο Eurogroup στις 3 Δεκέμβρη. Γύρω στις 21 Νοέμβρη προβλέπεται να κατατεθεί για έγκριση στη Βουλή ένα τελικό σχέδιο Προϋπολογισμού.

Ωστόσο, οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας αντιδρούν έντονα στο θέμα της μη περικοπής των συντάξεων, ανεξάρτητα εάν κάποιοι υπουργοί της Κομισιόν στηρίζουν πολιτικά το ζήτημα. Χαρακτηριστικά, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), Κλ. Ρέγκλινγκ δήλωσε ότι: «Είναι θετικό πως ήδη υπάρχει υπερπλεόνασμα, όχι όμως τόσο μεγάλο που να δικαιολογεί αυτόματα την κατάργηση του μέτρου της μείωσης των συντάξεων». Αλλά ακόμα εξετάζοντας την πρόταση του Προϋπολογισμού χωρίς την περικοπή των συντάξεων αλλά με την εφαρμογή των «αντιμέτρων», οι «θεσμοί» εκτιμούν ότι το «πρωτογενές πλεόνασμα» θα είναι στο επίπεδο του 3,25-3,35% του ΑΕΠ, αντί του κυβερνητικού 3,56%. Αυτό σημαίνει επιπλέον «ισοδύναμα» μέτρα της τάξης των 450-500 εκατ. €, ή για να είμαστε πιο σαφείς, περικοπές στα «αντίμετρα» που αφορούν κοινωνικές παροχές (επέκταση του προγράμματος σχολικών γευμάτων, δημιουργία νέων μονάδων προσχολικής εκπαίδευσης, ανασχεδιασμό των οικογενειακών επιδομάτων, επιδότηση ενοικίου, μείωση συμμετοχής στα φάρμακα). Αντίθετα επιμένουν στο να διατηρηθούν τα «αναπτυξιακά αντίμετρα» που αφορούν τις επιχειρήσεις (ενίσχυση των πολιτικών απασχόλησης του ΟΑΕΔ, μείωση ασφαλιστικών εισφορών, μείωση φορολογίας, επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών για νέες προσλήψεις των επιχειρήσεων). Φυσικά, για το πού και πώς θα αξιοποιηθούν τα υπό έλεγχο πλεονάσματα, θα το αποφασίσουν τα ξένα κέντρα στο πλαίσιο της «ενισχυμένης εποπτείας», μιας και η βασική τους έγνοια είναι η απόσπαση όσο γίνεται μεγαλύτερου μέρους του πλεονάσματος να κατευθυνθεί στην αποπληρωμή του κρατικού χρέους. Από την άλλη πλευρά θέλουν την εφαρμογή των «αναπτυξιακών» μέτρων γιατί έτσι επωφελούνται τα δικά τους μονοπώλια. Υπάρχει επίσης και το ζήτημα των αναδρομικών των στρατιωτικών, αστυνομικών, λιμενικών, πυροσβεστών, που αποτελούν το «μακρύ χέρι» του αστικού κράτους. Γι’ αυτούς, ήδη έχει προβλεφθεί στον Προϋπολογισμό 2019 ένα κονδύλι 800 εκατ. €. Πιθανότατα και για κάποιους πανεπιστημιακούς και γιατρούς. Βεβαίως για τους περίπου 2,5 εκατ. συνταξιούχους που κρατούνται σε ομηρεία μέχρι να επανεξεταστεί (;) η υπόθεση από το Συνταγματικό Δικαστήριο, ούτε λόγος να γίνεται.

Έχει κατατεθεί από τους «θεσμούς» και πρόταση για «μερική» μείωση των συντάξεων σε συνδυασμό με τη «μερική» εφαρμογή του προνομοθετημένου μέτρου για τη μείωση του αφορολόγητου ορίου, προκειμένου να συμπληρωθεί το «δημοσιονομικό κενό» του 2019. Πάντως, σε περίπτωση της μη περικοπής των συντάξεων, οι περικοπές στο σύνολο των κοινωνικών παροχών (επίδομα στέγασης φτωχών λαϊκών νοικοκυριών, επιδότηση για αγορά συνταγογραφούμενων φαρμάκων από φτωχούς ασφαλισμένους, η «επέκταση» του προγράμματος σχολικών γευμάτων, το πρόγραμμα δημιουργίας νέων μονάδων προσχολικής εκπαίδευσης/νηπιαγωγείων, κ.α.) θα φθάσουν περίπου τα 2 δις €! Και βέβαια ο «κοινωνικός αυτοματισμός» κατά των «προνομιούχων» συνταξιούχων, θα χειραγωγείται έντεχνα από την κυβέρνηση Τσίπρα.

Σ’ όλες αυτές τις αντιλαϊκές μεθοδεύσεις που εξυφαίνονται μέσα στα σκοτεινά κοριντόρ των Βρυξελλών, έρχεται συνεπίκουρη και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD), η οποία δήλωσε πρόσφατα πως θα «αγοράσει» (φυσικά κοψοχρονιά)  «κόκκινα» δάνεια Ελλήνων δανειοληπτών, ώστε να «βοηθήσει» στην εξυγίανση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος! Το τι θα τα κάνει, η απάντηση δίνεται στις πρόσφατες ανακοινώσεις της ΕΛΣΤΑΤ που καταγράφει ότι μέχρι το τέλος του χρόνου έχουν αναρτηθεί 4.777 ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί ακινήτων και κινητών περιουσιακών στοιχείων με επισπεύδουσες κυρίως τις τράπεζες. Επίσης έχουν ήδη δρομολογηθεί 1.333 εκποιήσεις για τους πρώτους 3,5 μήνες του 2019 με τη λίστα να εμπλουτίζεται καθημερινά.

★★★

Και ο λαός; Η λαϊκή αντίσταση; Το οργανωμένο κίνημα; Γιατί στην πραγματικότητα το σκηνικό που έχει στηθεί ενάντια στα εργατολαϊκά στρώματα από τα ντόπια και ξένα μονοπώλια και την κυβέρνησή τους στο πλαίσιο της αντιλαϊκής πολιτικής, είναι το ίδιο σε γενικές γραμμές σε όλη τη χρονική διάρκεια από τη μεταπολίτευση και μετά, είτε η οικονομία ανθεί είτε μαραζώνει. Συνοψίζεται στο πολύπτυχο: εξάρτηση, λιτότητα, εκμετάλλευση, φορολογία, καταστολή. Και γίνεται απολύτως καθαρό ότι οι δρόμοι διανομής των κρατικών δανείων, κοινοτικών πόρων και κάθε είδους ενισχύσεων περνάνε, ερήμην του λαού μας, μόνο μέσα από τους μηχανισμούς του μεγάλου κεφαλαίου με τη συνδρομή των εκάστοτε κυβερνήσεων που υπηρέτησαν πιστά τη μεγαλοαστική τάξη και τον ξένο ιμπεριαλισμό: Κ. Καραμανλή, Α. Παπανδρέου, Τζανετάκη, Ζολώτα, Μητσοτάκη, Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου, Σαμαρά και τώρα Τσίπρα. Ελάχιστα ψίχουλα από το τραπέζι του μεγάλου φαγοποτιού των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων, των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης, των  Ολυμπιακών Αγώνων, των μεγάλων έργων, έπεσαν ή πέφτουν στα εργατολαϊκά στρώματα με τη μορφή των «κοινωνικών μερισμάτων», των αυξήσεων ελεημοσύνης, των μικροεπιδομάτων κοινωνικής αλληλεγγύης, της ελάχιστης παραγραφής κάποιων δανείων και πρόσφατα με την αναμονή των ψευτοπαροχών Τσίπρα.

Αντίθετα, γιγάντωσαν ένα κρατικό χρέος που πληρώνει και θα πληρώνει εσαεί ο λαός μας.

Όπως και να έχει το πράγμα, η βουβή αγανάκτηση του συνόλου της κοινωνίας για τη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρατείνεται από την οπισθοχώρηση του λαϊκού κινήματος και την επικράτηση του ρεφορμισμού, τρέφεται από την κλοπή των ωρών υπερεργασίας, ανδρώνεται με τη φορομπηχτική πολιτική, διογκώνεται από την ανεργία και τη δυστυχία των εκατομμυρίων φτωχών, από την αντιλαϊκή πολιτική της καταστολής, των διώξεων, των ΜΑΤ, της τρομοκρατίας, της περικοπής των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Και όπως ήταν αναμενόμενο, η δήθεν αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που διατυμπάνιζε προεκλογικά ρηξικέλευθες κοινωνικές ανατροπές, όχι μόνο δεν έλεγξε τους μηχανισμούς του αντιδραστικού κράτους, αλλά αντίθετα, επιχειρώντας συνεργασίες, συμπράξεις και συμψηφισμούς με κόμματα της αστικής τάξης, ενσωματώθηκε  ουσιαστικά σ’ αυτό, εξωραΐζοντας τον ταξικό αντίπαλο του κόσμου της εργασίας.

Επομένως θα πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια δύσκολη κατάσταση, έχοντας απέναντί μας όλο το αστικό σύστημα και μαζί τις κάθε λογής ρεβιζιονιστικές, τροτσκιστικές, σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες.

Η μόνη σοβαρή προοπτική είναι το δυνάμωμα της ταξικής πάλης και η σφυρηλάτηση της ενότητας του εργατολαϊκού κινήματος πάνω στις σταθερές βάσεις της επαναστατικής προοπτικής.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος