Ανεπιστρεπτί την πορεία για ένα καθαρόαιμο αρχηγικό κόμμα έχει πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθώντας τα χνάρια των υπόλοιπων αστικών κομμάτων της ΝΔ αλλά και του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, στο πρόσφατο συνέδριό του στα μέσα του Απρίλη. Ο Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του επέβαλαν με ηγεμονικούς όρους την ψήφιση τόσο της Κεντρικής Επιτροπής όσο και του αρχηγού του κόμματος από τη «βάση» και όχι από το Συνέδριο, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα. Με την απόφαση αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει ξανά τον καθαρόαιμο σοσιαλδημοκρατικό χαρακτήρα του. Κάνει ένα ακόμα βήμα στην προσπάθειά του να απαλλαχθεί από το «αριστερούτσικο» περίβλημα, παίρνοντας οριστικά και τυπικά διαζύγιο ακόμα και με τις παραδόσεις, τη δομή και τη λειτουργία των κομμάτων που αναφέρονται στην αριστερά. Διότι όσο δημοκρατικά κι αν ηχεί η «εκλογή της ηγεσίας από τη βάση», η Αριστερά και τα κόμματά της συγκροτούνται στη βάση των ιδεολογικών και πολιτικών τους θέσεων και των συλλογικών τους οργάνων και όχι των προσώπων.

Για να συγκαλύψει το περιεχόμενο της πολιτικής που χάραξε ο ΣΥΡΙΖΑ της «πρώτης φοράς Αριστεράς», που αναρίθμητες φορές ταυτίστηκε με τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, αλλάζει σκόπιμα την ατζέντα μιλώντας για τα πρόσωπα και όχι για τις θέσεις και την πολιτική. Τα καθοδηγητικά του όργανα περισσότερο μοιάζουν με διακοσμητικά στοιχεία, ενώ ακόμα και η εσωκομματική του αντιπολίτευση -η περίφημη «ομπρέλα»- μπαίνει στο περιθώριο, ξεκαθαρίζοντας ακόμα περισσότερο το τοπίο στο εσωτερικό μέτωπο.

Κύριο μέλημα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι να διαμορφώσει το έδαφος για μια συνεργασία, όσο πλησιάζει ο χρόνος των βουλευτικών εκλογών, κάνοντας πράξη το σύνθημα «προοδευτική διακυβέρνηση» που φιγουράριζε στο τριήμερο του συνεδρίου του. Είναι βέβαιο πως η γενικευμένη λαϊκή αγανάκτηση και αποδοκιμασία απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ και τη σαρωτική αντιλαϊκή πολιτική της είναι εξαιρετικά δύσκολο να αναστραφεί. Η καθημερινή φθορά της ΝΔ αλλά και η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να καρπωθεί το ρεύμα αυτό, όπως άλλωστε οι ίδιοι το ομολογούν δημοσίως (βλ. Σκουρλέτης στο βήμα του συνεδρίου), υπαγορεύει ένα σχήμα συνεργασίας τόσο με το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ όσο ακόμα και με τη ΝΔ, με την προϋπόθεση να μην συμμετέχει ο Μητσοτάκης και η ακροδεξιά του πτέρυγα. Αυτού του είδους τα σενάρια, που φουντώνουν ολοένα και περισσότερο, εκφράζουν τις προσπάθειες της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, αλλά και των ξένων αφεντικών της, να σταθεροποιήσει το πολιτικό σύστημα απέναντι στην λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναλάβει να παίξει ξανά το ρόλο της βασικής δύναμης που θα εγγυηθεί την αδιατάρακτη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής που θα διαιωνίζει το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, εγκλωβίζοντας τα πλατιά λαϊκά στρώματα σε μια ασύστολη δημαγωγία.

Αυτή είναι η πολιτική που θα υπηρετήσει και θα εφαρμόσει την επόμενη ημέρα, παρά τη δημαγωγία που έδινε και έπαιρνε το τριήμερο του συνεδρίου. Οι απανωτές εξαγγελίες του Τσίπρα για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ, για μόνιμες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, για τη μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα και του ΦΠΑ στα τρόφιμα, καθώς και πολλά άλλα, μόνο σαν πυροτεχνήματα μοιάζουν. Ποια εμπιστοσύνη μπορεί άραγε να υπάρξει απέναντι σε όσα ανέξοδα υπόσχεται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν εδώ και τρία χρόνια ανέχθηκε, ευθυγραμμίστηκε ή και έβαλε πλάτη στη ΝΔ και την πολιτική της; Όταν καθημερινά υποκλίνεται και καταθέτει τα διαπιστευτήριά του στους Ευρωπαίους και Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, στηρίζοντας τα φιλοπόλεμα σχέδιά τους, ανοίγοντας το δρόμο για τη μετατροπή της χώρας σε ένα τεράστιο αμερικανο-ΝΑΤΟικό ορμητήριο;

Ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα υπόσχεται αυξήσεις στους μισθούς, επαναφορά της 13ης σύνταξης κλπ, είναι ο ίδιος που θα καταργούσε τα μνημόνια με ένα νόμο και σε ένα άρθρο, θα ανέβαζε τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ, θα καταργούσε το φόρο στα καύσιμα και πολλά άλλα. Είναι το ίδιο ακόμα κόμμα που εγκαινίασε μια νέα εποχή στο καθεστώς της εξάρτησης με τη διαβόητη «στρατηγική συνεργασία» με τις ΗΠΑ μετατρέποντας τη χώρα σε «μεντεσέ» των γεωπολιτικών συμφερόντων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, εισπράττοντας και τα εύσημα από τον Πάιατ.

Εν τω μεταξύ, η παραίτηση του Νίκου Ξυδάκη από τη διεύθυνση του ρ/σ «στο Κόκκινο», την επομένη μάλιστα της λήξης του συνεδρίου, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Όσο κι αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να χαμηλώσει το θέμα, η ηχηρή αποχώρηση είναι σημάδι των ευρύτερων εσωτερικών διεργασιών που συντελούνται στο εσωτερικό του. Συνδέεται αναμφίβολα και με τη λεγόμενη «εξυγίανση» του ομίλου των μέσων ενημέρωσης του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία έχει αναθέσει σε «golden boys» που πιέζουν προκλητικά τους εργαζόμενους για εθελούσιες εξόδους, ενώ δεν ανανεώνουν συμβάσεις εργασίας, οδηγώντας άλλους στην ανεργία. Αναπαράγουν δηλαδή με νεοφιλελεύθερες συνταγές «μια από τα ίδια» όλη την αντεργατική πολιτική στο όνομα της «βιωσιμότητας» των επιχειρήσεων.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος