Θεόκριτος Αργυριάδης
Η κυβέρνηση που βάφτισε εχθρούς της τους νέους, επιδεικνύοντας τους ως υπεύθυνους της διασποράς κορονοϊού, πλέον βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο
Ευχάριστη έκπληξη! Η γενιά των social media, της τηλεοπτικής αποχαύνωσης, των ηλεκτρονικών υπολογιστών και παιχνιδιών κατακλύζει τους δρόμους, προχωρά σε θαρραλέες καταλήψεις, διεκδικώντας την ικανοποίηση των δίκαιων, λογικών και εφαρμόσιμων (απαραίτητη προϋπόθεση η πολιτική βούληση) αιτημάτων τους.
Νέοι και νέες με πάθος και τόλμη αποφάσισαν να αγωνιστούν για μείωση μαθητών ανά τάξη, επίλυση κτιριακών προβλημάτων, πρόσληψη καθηγητών και καθαριστριών, παροχή σωστών μασκών (άλλο και αυτό το τσίρκο με τις μάσκες-αλεξίπτωτα που μοιράστηκαν στα σχολεία). Στεκόμενοι ενάντια στην αδράνεια και ανευθυνότητα που υπέδειξε η κυβέρνηση, καθώς, ενώ είχε τόσους μήνες για να προετοιμαστεί, τελικώς, δεν έπραξε απολύτως τίποτα.
Βρε τι καλά που ταιριάζει εδώ η παροιμία ρόδα είναι και γυρίζει. Η κυβέρνηση που, όλο το προηγούμενο διάστημα, βάφτισε εχθρούς της τους νέους, επιδεικνύοντας τους ως υπεύθυνους της διασποράς κορονοϊού επειδή πήγαν διακοπές και συνωστίζονται στις πλατείες, πλέον, εξαιτίας των προβλημάτων που ανέδειξαν εκπαιδευτικοί και μαθητές, τόσο στην οργάνωση όσο και στη λειτουργία των σχολικών μονάδων, κατηγορώντας την ως μοναδική υπαίτια, βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Μάλιστα, είναι σχεδόν αστείο το γεγονός πως, αντί να προσπαθήσει να μπει σε μια διαδικασία συνεννόησης, διαβούλευσης και υλοποίησης κάποιων, έστω, από των αιτημάτων, προχωρά ένα βήμα παραπέρα την «μάχη», κοροιδεύοντας τα παιδιά, θεωρώντας τα μάλλον μειωμένης αντίληψης.
Ενώ όλοι οι βουλευτές της ΝΔ διατυμπανίζουν πως λεφτά δεν υπάρχουν, διά στόματος του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, μάθαμε για αγορές δισεκατομμυρίων που αφορούν τον αμυντικό τομέα. Δεν μπορείς από την μία να μου λες λεφτά γιοκ για καθηγητές, αίθουσες, θρανία και την ίδια στιγμή να ξοδεύεις υπέρογκα ποσά στην άμυνα. Έγινε μια ξεκάθαρη επιλογή: λεφτά στην άμυνα και όχι στην παιδεία. Απόφαση που ήδη κοστίζει πολιτικά στην κυβέρνηση. Πάντως, πολύ καλά κάνουν τα παιδιά, βάζοντας στο παιχνίδι και τα Rafale. Όλα τα δίκια τα έχουν με το μέρος τους!
Τα παιδιά διάλεξαν τον δύσκολο δρόμο της αντίστασης. Ξέρετε, ο δρόμος αυτός χρειάζεται απαράμιλλο θάρρος και βαθιά πίστη στην ανάγκη υλοποίησης αυτού που διεκδικείς, όχι μόνο για να εναντιωθείς στην κυβέρνηση και το σύστημα αλλά, περισσότερο, για να αντέξεις στα δόλια μέσα που θα χρησιμοποιήσουν για να σε σταματήσουν, για να σε ρίξουν. Για να σβήσουν, όσο γρηγορότερα γίνεται, την φωτιά που τους άναψες.
Έτσι και σε αυτή την περίπτωση, τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με ανυπόστατες αναπαραγωγές ψεύτικων ειδήσεων από τα ΜΜΕ, ως επί το πλείστον από τα χρηματοδοτούμενα κανάλια της Λίστας Πέτσα. Αρχικά, συκοφαντήθηκαν ως αρνητές της μάσκας, σε μια προσπάθεια των ΜΜΕ να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη, με σκοπό να την στρέψουν κατά των μαθητών. Έπειτα, παρουσιάστηκαν ως τραμπούκοι και τεμπέληδες, μέχρι που φτάσαμε στην κατηγορία ότι κατακλύζονται και υποκινούνται από κόμματα και ψεκασμένες θεωρίες.
Ούτε λόγος για τα αιτήματα τους. Ούτε λόγος για το πως η κυβέρνηση τους οδήγησε σε αυτό το σημείο. Όσο και αν με θυμώνει που το λέω, η στάση τους ήταν σχεδόν αναμενόμενη. Θα στήριζαν και θα σέβονταν τον αγώνα των παιδιών ή θα λειτουργούσαν κερδοσκοπικά, χτυπώντας «φιλικά» την κυβερνητική πλάτη; Μαντέψτε! Τουλάχιστον, τα παιδιά περίτρανα απέδειξαν με το να φορούν όλοι μάσκα στις πορείες που διαδραματίστηκαν, πως σε καμία περίπτωση δεν είναι αρνητές της.
Όσον αφορά τα περί υποκίνησης και χειραγώγησης τους, απάντησαν καθαρά και ξάστερα, πως η μόνη που τους υποκινεί είναι η κυβέρνηση με την πολιτική της αδράνειας και απραξίας που ακολουθεί. Και είναι η αλήθεια. Άλλωστε, είναι τουλάχιστον ανορθολογικό το να θεωρούμε από την μία ότι οι 17χρονοι χειραγωγούνται και λειτουργούν χωρίς κριτική σκέψη, την ίδια ώρα που τους ζητάμε να ψηφίσουν, θεωρώντας δεδομένη την ικανοποιητική ανάπτυξη της κριτικής σκέψης. Οξύμωρο!
Προσωπικά, στους «υποκινητές» θα πρόσθετα και τα επίσημα στοιχεία του ΕΟΔΥ, τα οποία δικαιώνουν απολύτως τα παιδιά. Έως τις 13 Σεπτέμβρη (μία μέρα πριν την έναρξη των σχολείων) είχαμε 776 θετικά κρούσματα σε ηλικίες κάτω των 17 ετών. Στις ίδιες ηλικίες, μόλις 14 μέρες αργότερα, τα κρούσματα ανέβηκαν σε 1.120, γεγονός που αποδεικνύει την μεγάλη διασπορά που έγινε στα σχολεία.
Και επειδή η υποκρισία έχει αποδειχθεί ότι είναι στενά συνυφασμένη με τους περισσότερους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, θέλω να σταθώ στις απόψεις του κ. Μπογδάνου περί καταλήψεων και μαθητών. Ενώ το 2018, που ξέσπασαν καταλήψεις για το Μακεδονικό και την Συμφωνία των Πρεσπών, έκανε λόγο για πατριωτικές ευαισθησίες μαθητών και τάχθηκε υπέρ (βλέπετε τότε κυνηγούσε ψήφους και είχε πολιτικό όφελος), σήμερα ασκεί δριμεία κριτική, μιλώντας για πιθήκους και για φίδια στον κόρφο των σχολείων. Ονομάζει, δηλαδή, τα παιδιά πιθήκους και φίδια.
Αντιλαμβάνομαι ότι ο κ. Μπογδάνος πρέπει να ικανοποιήσει το ακροδεξιό, εθνικιστικό κοινό που τον έστειλε στη Βουλή, ωστόσο υπάρχουν και όρια. Οι «πίθηκοι» αυτοί, είναι τα παιδιά μιας γενιάς που σήμερα μάχονται για την βελτίωση της παιδείας και των σχολικών συνθηκών, ενώ αύριο θα κληθούν να παλέψουν σε μια οικονομικά κατεστραμμένη αγορά, χτυπημένη από μνημόνια και κορονοϊούς. Χωρίς να φταίνε σε κάτι, παραλαμβάνουν έναν κόσμο που σίγουρα δεν τους αξίζει.
Περιουσία κάθε χώρας είναι οι άνθρωποι της, πόσω μάλλον τα παιδιά της. Όταν αυτά τα «πιθηκόπαιδα» δίνουν ένα δίκαιο και έντιμο αγώνα για την ζωή τους και το μέλλον τους, τότε όχι απλά οφείλουμε να τους σεβόμαστε αλλά και να συντασσόμαστε στο πλευρό τους. Σε έναν κόσμο γεμάτο Μπογδάνους και «πιθήκους», πάντα με τους «πιθήκους» και ποτέ με τους Μπογδάνους!
Ο Θεόκριτος Αργυριάδης είναι φοιτητής πολιτικών επιστημών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
e-prologos.gr
