Η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής συνοδεύεται πάντα με χαμόγελα και πικρίες, ανησυχία και αγωνία. Είναι σίγουρο ότι όσον αφορά στους επιτυχόντες, οι οποίοι, με τυπικούς όρους, περιλαμβάνουν και το μεγαλύτερο τμήμα των υποψηφίων (7 στους 10) τα παραπάνω αισθήματα συνυπάρχουν. Κι αν τα χαμόγελα κρατούν αρκετές μέρες για αυτούς τους λίγους που πέτυχαν στην πρώτη τους επιλογή (περίπου το 10% των επιτυχόντων) για όλους τους άλλους τα χαμόγελα της επιτυχίας μπερδεύονται ευθύς εξαρχής με πικρίες, ανησυχίες και αγωνίες.

Πικρίες γιατί τελικά δεν κατάφεραν να πετύχουν την είσοδό τους στη σχολή της αρεσκείας τους και αγωνία και ανησυχία γιατί πέτυχαν την είσοδό τους σε σχολή εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας γεγονός που γνωρίζουν καλά ότι σημαίνει υψηλό οικογενειακό κόστος καθώς η φοιτητική μέριμνα είναι σχεδόν ανύπαρκτη; Και πως θα τα βγάλει πέρα η οικογένεια ανέργων ή χαμηλά αμειβόμενων με ένα παραπάνω, διόλου ευκαταφρόνητο έξοδο; Και τι θα κάνει το παιδί όταν πάρει το πτυχίο του που η ανεργία θερίζει;

Ωστόσο η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής εκτός από τις στενοχώριες που πλημμυρίζουν τους υποψήφιους που δεν πέτυχαν την εισαγωγή τους κρύβουν και μια πραγματικότητα αθέατη με γυμνό οφθαλμό. Τα παιδιά εκείνα που έχουν εξαφανιστεί από το εκπαιδευτικό τοπίο καθώς εγκατέλειψαν πρόωρα το σχολείο και δεν μπόρεσαν να συμπεριληφθούν ούτε καν στους καταλόγους των υποψηφίων.

Η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στα ΑΕΙ, η πτώση ή η άνοδός τους δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι αυτό που συνεχώς “πέφτει” είναι η δυνατότητα των νέων των λαϊκών οικογενειών να μορφώνονται σωστά και δωρεάν όπως το Σύνταγμα επιτάσσει και να εργάζονται πάνω σε αυτό που σπούδασαν. Παράλληλα δεν μπορεί να βάλει «κάτω από το χαλί» ότι κυριαρχούν τα αδιέξοδα που βιώνουν οι νέοι και οι νέες, που δεν κατάφεραν να πετύχουν το στόχο τους καθώς ζουν ένα εμπόριο ελπίδας με σοβαρό κόστος, για “ένα κάποιο χαρτί” επαγγελματικής αποκατάστασης.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στα πανεπιστήμια και τα AΤΕΙ φέρνει για άλλη μια φορά στην επικαιρότητα την άμεση ανάγκη να δυναμώσει η πάλη των νέων ανθρώπων για ζωή και σπουδές με δικαιώματα, να δυναμώσει η διεκδίκηση για δωρεάν στέγαση και σίτιση, για κάλυψη των αναγκών σε εκπαιδευτικό προσωπικό στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.

ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Στην ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής τόσο το Υπουργείο Παιδείας όσο και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρήκαν μια σημαία ευκαιρίας για τις δικές τους επικοινωνιακές μεθοδεύσεις. Ο Υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου βρήκε την ευκαιρία, να μιλήσει για μια ακόμη φορά για τις σχεδιαζόμενες αλλαγές στο Λύκειο, «που θα γίνουν σταδιακά και χωρίς εκπλήξεις με πρώτο στόχο την αναμόρφωση της Β΄ και Γ΄ τάξης» και για τον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

«Οι αλλαγές θα αφορούν τους μαθητές που φέτος θα πάνε στην Α’ Λυκείου, αν και στη συγκεκριμένη τάξη δε θα υπάρξει τροποποίηση προγραμμάτων» είπε ο υπουργός Παιδείας. Διευκρίνισε ότι οι αλλαγές αφορούν κυρίως τα προγράμματα σπουδών στην Β’ και Γ’ Λυκείου από το σχολικό έτος 2018-2019 με κεντρικό άξονα την αποσύνδεση των δύο πρώτων τάξεων από τη διαδικασία των πανελλαδικών και την δραστική μείωση μαθημάτων και ύλης.

Για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σημείωσε ότι πρέπει να βρεθεί μια συνισταμένη τριών σημαντικών παραγόντων: 1. Ο βαθμός εισαγωγής να υπολογίζεται ενδοσχολικά σε ένα ποσοστό μαθημάτων, 2 Να διατηρηθεί το αδιάβλητο των εξετάσεων και 3. Να μη χαθεί ο παιδαγωγικός χαρακτήρας της Γ’ Λυκείου.

Και κατέληξε: «Πρέπει να θέσουμε ένα σημαντικό ερώτημα στην ελληνική κοινωνία. Είναι ευχαριστημένη με το Λύκειο σήμερα; Τι ρόλο παίζουν οι εγκύκλιες σπουδές και τι ρόλο τα μαθήματα για το Πανεπιστήμιο; Ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση; Αυτό πάμε να λύσουμε».

Ωστόσο πίσω από τις διακηρύξεις της κυβέρνησης για δήθεν κατάργηση των εξετάσεων ή για αλλαγή που θα αναγεννήσει το Λύκειο και θα λύσει τα υπαρκτά προβλήματα δια μαγείας είναι φανερό ότι κρύβεται ο σχεδιασμός για ένα αριστοκρατικό Γενικό Λύκειο για λιγότερους με εξετάσεις πολύ πιο απαιτητικές για την είσοδο στα Πανεπιστήμια. Κι αν το Υπουργείο Παιδείας, προκειμένου να προωθήσει το νέο σύστημα πρόσβασης δεν χάνει ευκαιρία να μηδενίσει το ρόλο του σημερινού Λυκείου και να ανακαλύψει τα μύρια κακά των Πανελλαδικών εξετάσεων, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι την ίδια ακριβώς επικοινωνιακή πολιτική χρησιμοποίησαν και οι προηγούμενες ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας από τη μεταπολίτευση και μετά για να «σερβίρουν» το νέο, κάθε φορά σύστημα πρόσβασης που έφερναν. Ωστόσο, από εκείνα τα αναγεννητικά λόγια και τις διακηρύξεις δεν έχουν μείνει παρά τα αποκαΐδια που σήμερα αναπνέουν όσοι σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την εκπαίδευση.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ

Την ίδια ώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης με δηλώσεις του, με την ευκαιρία της ανακοίνωσης των βάσεων εισαγωγής αποκαλύπτει στους νέους φοιτητές ότι δική του «έγνοια είναι να σπουδάσετε σε πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι. σύγχρονα, οργανωμένα, λειτουργικά, που θα δίνουν πτυχία με αξία και αντίκρισμα στην πραγματική ζωή». Και συνεχίζει: «Στόχος μας είναι μια Ελλάδα που δίνει ευκαιρίες σε όλους. Που δίνει δουλειές. Που δίνει σε όλους τη δυνατότητα να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους, όποιες και αν είναι αυτές.»

Την ίδια ώρα, δηλαδή, που πιέζει για υποταγή στα κελεύσματα των δανειστών που απαιτούν ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα, κόψιμο των κρατικών δαπανών, υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης, ιδιωτικοποίηση και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την ίδια ακριβώς ώρα μιλάει, υποκριτικά για «πτυχία με αξία και αντίκρισμα στην πραγματική ζωή». Έτσι ώστε να φαίνεται ότι για την ανεργία και τη μετανάστευση των πτυχιούχων δεν φταίει παρά τα Πανεπιστήμια που δεν δίνουν πτυχία με αξία και όχι η πολιτική της φτώχειας και της ανεργίας.