Η εξάπλωση του κοροναϊού στην Ευρώπη (και στη χώρα μας πλέον), με τα εκατοντάδες κρούσματα στη γειτονική Ιταλία (πάνω από 300 κρούσματα και δέκα θάνατοι μέσα σε μερικές μέρες), ήταν φυσικό να ενισχύει την παγκόσμια υστερία, παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι θάνατοι αφορούν ηλικιωμένα άτομα με προβλήματα υγείας, όπως συμβαίνει και στις υπόλοιπες περιπτώσεις γρίπης, για τις οποίες δε γίνεται τόσος ντόρος. Είναι φυσικό, βέβαια, όταν εμφανίζεται μία νέα ασθένεια, να υπάρχει ανησυχία για την εξάπλωσή της και τη μετατροπή της σε πανδημία, ιδιαίτερα όταν ο ρυθμός εξάπλωσης είναι σημαντικά μεγαλύτερος από το συνηθισμένο, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του νέου κοροναϊού. Ωστόσο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ακόμα αρνείται πεισματικά (σε πείσμα των ΜΜΕ που έχουν λυσσάξει) να κηρύξει πανδημία. Το κάνει αυτό βασιζόμενος στα περιστατικά που έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα, τα οποία κατά τον ΠΟΥ δεν οδηγούν σε τέτοιο συμπέρασμα (αναλυτικά μπορεί κανείς να βρει τα στοιχεία που δημοσιεύονται καθημερινά στην ιστοσελίδα του ΠΟΥ στο 
https://www.who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019/situation-reports). 

Σύμφωνα με συνέντευξη Τύπου που έδωσε ο Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ την περασμένη Τετάρτη (βλ. https://www.who.int/dg/speeches/detail/who-director-general-s-opening-remarks-at-the-mission-briefing-on-covid-19—26-february-2020), η έκθεση της κοινής επιτροπής ΠΟΥ και κινέζικων Αρχών διαπίστωσε ότι η επιδημία στην Κίνα κορυφώθηκε το διάστημα μεταξύ 23 Γενάρη και 2 Φλεβάρη, ενώ έκτοτε τα κρούσματα άρχισαν να μειώνονται. Στην Κίνα, σε 78.000 κρούσματα (μέχρι την περασμένη Τετάρτη), οι θάνατοι ήταν γύρω στους 2.700 (ποσοστό θνησιμοτητας γύρω στο 3,5%), ενώ έξω από την Κίνα τα κρούσματα ήταν γύρω στα 2.800 σε 37 χώρες και οι θάνατοι 44 (ποσοστό θνησιμότητας γύρω στο 1,5%). 

Συγκρίνοντας τα ποσοστά αυτά με αυτά που σημειώθηκαν κατά την περίοδο πανδημίας της γρίπης των χοίρων (Η1Ν1), που ξέσπασε τον Απρίλη του 2009 (ξεκινώντας από τις ΗΠΑ) και κράτησε μέχρι τον Ιούλη του 2010, χτυπώντας 214 χώρες, με αποτέλεσμα 18.441 επιβεβαιωμένους θανάτους σύμφωνα με τον ΠΟΥ (βλ. https://www.who.int/csr/don/2010_08_06/en/) σε σύνολο περισσότερων των 60 εκατομμυρίων κρουσμάτων, ο νέος κοροναϊός είναι σημαντικά πιο θανατηφόρος. Ωστόσο, ο αριθμός των θανάτων που εμφάνισε ο ΠΟΥ για τη γρίπη των χοίρων αμφισβητήθηκε (προς τα επάνω) ακόμα και από το αμερικάνικο κυβερνητικό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Ασθενειών (CDC), αλλά και άλλες πηγές (βλ. https://www.cdc.gov/flu/pandemic-resources/2009-h1n1-pandemic.html και https://www.thelancet.com/journals/laninf/article/PIIS1473-3099(12)70121-4/fulltext), οι οποίες έδωσαν 15πλάσιο αριθμό θυμάτων σε σχέση με τον ΠΟΥ (σε αριθμούς που κυμάνθηκαν μεταξύ 150 και 571 χιλιάδων θανάτων παγκοσμίως). Οπως και να ‘χει, το ποσοστό θνησιμότητας δεν ξεπέρασε το 1%.

Ομως, σύμφωνα με το αμερικάνικο CDD, το 80% των θανάτων λόγω της γρίπης Η1Ν1 αφορούσε άτομα κάτω των 65 (σε αντίθεση με την κοινή γρίπη, από την οποία το 70%-90% των θανάτων αφορούσαν άτομα άνω των 65). Απ’ αυτή την άποψη, ο νέος κοροναϊός (ο οποίος είναι θανατηφόρος περισσότερο για τους άνω των 65 ετών) είναι λιγότερο επικίνδυνος για τους νέους από τον ιό Η1Ν1. 

Το αν θα μετατραπεί σε πανδημία δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε, όπως δεν γνώριζε ο κόσμος για τον Η1Ν1 δυο μήνες μετά το ξέσπασμά του. Μόλις την 1^η Ιούλη του 2009 (δυόμισι μήνες μετά την εμφάνιση του ιού) ο ΠΟΥ άρχισε να μιλά για πανδημία, αφού ο ιός είχε χτυπήσει 120 χώρες και είχε προκαλέσει περίπου τον ίδιο αριθμό κρουσμάτων με αυτόν που εμφανίζει σήμερα ο κοροναϊός (γύρω στις 77.000, βλ. https://www.who.int/csr/don/2009_07_01a/en/), κατανεμημένα πολύ πιο ομοιόμορφα και σε πολύ περισσότερες χώρες από τον σημερινό κοροναϊό (ο οποίος έχει μεν τον ίδιο αριθμό κρουσμάτων, όμως το 96% από αυτά -όπως και το 99% των θανάτων- εντοπίζονται στην Κίνα).

Από την άλλη, δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε το γεγονός ότι η εξάπλωση τέτοιων ιών δεν οφείλεται στην… κακιά μας τη μοίρα, ούτε στο… προπατορικό αμάρτημα, αλλά στην αδιαφορία για τη δημόσια υγεία, που θυσιάζεται στο βωμό του κέρδους.

Τόσο ο κοροναϊός SARS (που εμφανίστηκε στα μέσα Νοέμβρη του 2002 στην κινέζικη επαρχία Γκουανγκντόνγκ, αλλά αποκαλύφθηκε επίσημα από τον Φλεβάρη του 2003) όσο και ο νέος κοροναϊός COVID-19 προέρχονται από τις υπαίθριες «υγρές αγορές», στις οποίες πωλείται κρέας από άγρια ζώα σε συνθήκες που φέρνουν σε επαφή ζωντανά και νεκρά ζώα με ανθρώπους. Μιλάμε για πολυπληθείς αγορές, «ελάχιστα ελεγχόμενες, ζωντανές αγορές ζώων αναμεμειγμένων με παράνομο εμπόριο άγριων ζώων», που «προσφέρουν μοναδική ευκαιρία στους ιούς για να μεταπηδήσουν από τους ξενιστές άγριας ζωής στον ανθρώπινο πληθυσμό», όπως επισημαίνει η ΜΚΟ «Wildlife Conservation Society» (Κοινωνία Διατήρησης Αγριας Ζωής), σύμφωνα με το Business Insider (βλ. https://www.businessinsider.com/wuhan-coronavirus-chinese-wet-market-photos-2020-1). Η Κίνα μόλις από τις 22 Γενάρη απαγόρευσε το εμπόριο στις αγορές αυτές! 

Αυτά όμως δε γίνονται μόνο στην Κίνα, αλλά και στην Ευρώπη. Θυμηθείτε τη νόσο των «τρελών αγελάδων» της προηγούμενης δεκαετίας, η οποία προκλήθηκε από τα κρεατάλευρα που έδιναν στις αγελάδες για να παχύνουν γρήγορα, και πόσος καιρός χρειάστηκε για να ελεγχθεί αυτή η ασθένεια. ‘Η το διαρκές διατροφικό σκάνδαλο με τα διοξινούχα κοτόπουλα ή τη νόσο των πτηνών, που τόσες φορές έχουμε αναλύσει από τις στήλες της «Κόντρας»; (βλ. http://www.eksegersi.gr/issue/396/zoom/11677.Το-τίμημα-του-καπιταλισμού-όχι-του-πολιτισμού). Ολα αυτά αποτελούν τίμημα του καπιταλισμού και όχι του πολιτισμού, όπως επισημαίναμε τότε. Το τίμημα θα το πληρώνουμε κάθε φορά όσο ανεχόμαστε το μέγιστο κέρδος ως υπέρτατο κριτή, πάνω από τις ανθρώπινες ανάγκες, όσο δηλαδή ανεχόμαστε τον καπιταλισμό…

Πηγή: eksegersi.gr