Πριν από ένα μόλις μήνα, κανένας δεν μπορούσε να διανοηθεί την επιβολή ολοκληρωτικής σχεδόν απαγόρευσης κυκλοφορίας, γενικό εγκλεισμό και κατέβασμα όλων των μοχλών στις μηχανές της οικονομίας, έστω και σε καιρό ψευτοδημοκρατίας.
Να όμως που για μια ακόμη φορά, και μάλιστα με ακραίο τρόπο, η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία.
Το lockdown έβαλε λουκέτο σε μια οικονομία, εδώ και χρόνια ρημαγμένη και μένει να αποδειχτεί αν είναι μόνο λουκέτο ή ταφόπλακα.
Το σφράγισμα των μικρών επιχειρήσεων, η ‘βαριά βιομηχανία’ του τουρισμού, που σε μια μέρα έγινε ανάλαφρη σαν πούπουλο και πέταξε στον αέρα, οι μαζικές απολύσεις, ο εγκλεισμός των αυτοαπασχολούμενων, η αφαίμαξη του προϋπολογισμού από μακρυχέρηδες κάτω απ’ το τραπέζι και ο σακατεμένος αγροτικός τομέας, θα ξημερώσουν μια επόμενη μέρα, που από το λοιμό θα μεταβεί κατευθείαν στο λιμό.
Από την αρρώστια στην άγρια πείνα.
Ειδικά η μεγάλη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής, που με εντολές της πατρόνας Ε.Ε., έφτασε από το 20%, πριν τη δεκαετία του ’90 να κατρακυλά το 1995 στο 9,9% και τώρα βρίσκεται κάπου σ’ ένα υποτυπώδες 2% του ΑΕΠ, φέρνει όχι μόνο μια φτώχεια χωρίς προηγούμενο αλλά μεγάλη πείνα.
Στην Κρήτη όλα τα προϊόντα θάβονται, οι λαϊκές αγορές στις μεγάλες πόλεις συρρικνώνονται δραματικά, οι φτωχοί ήδη είναι σε αναζήτηση των απολύτως αναγκαίων. Η μετατόπιση όμως ακόμη μεγαλύτερης μερίδας του πληθυσμού στην απόλυτη ένδεια, θα είναι χωρίς προηγούμενο και δυστυχώς η “ατομική ευθύνη¨ δεν τρώγεται.
Τα στοιχειώδη προϊόντα επισιτισμού θα είναι όλα εισαγόμενα, ελάχιστα λόγω γενικευμένου lockdown και πανάκριβα.
Το τι εξυπηρετεί παγκόσμια – και στην Ελλάδα – το γενικευμένο lockdown είναι προς διερεύνηση.
Οι 64.754 θάνατοι παγκόσμια μέχρι αυτή τη στιγμή, 5/4/2020, όρισαν τον κορωνοϊό ως πανδημία, κάτι που δεν το είχαν καταφέρει οι 120.000 θάνατοι, στο πρώτο μόλις τρίμηνο του 2020 από την κοινή γρίπη, οι 350.000 θάνατοι στο ίδιο διάστημα από φυματίωση, οι 431.000 θάνατοι στο πρώτο τρίμηνο του ’20 από Aids, ούτε οι 330.000 νεκροί από ηπατίτιδες (στοιχεία από WHO, Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας)
Κάποιος, πολύ λογικά, μπορεί να ισχυριστεί πως βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή της πανδημίας.
Ακριβώς με βάση αυτό τον ισχυρισμό, σε συνδυασμό με την καταβαράθρωση της οικονομίας, μένει να απαντηθεί, από πότε οι υγιείς πληθυσμοί μπαίνουν σε καραντίνα, χωρίς μάλιστα γενικευμένα τεστ, που θα προσδιόριζαν με ακρίβεια το μέγεθος του προβλήματος, θα έκαναν δυνατή την έγκαιρη και άρα αποτελεσματική παρέμβαση, χωρίς χαοτικές καταστάσεις στην τορπιλλισμένη δημόσια νοσοκομειακή περίθαλψη, με πολύ χαμηλότερο κόστος αντιμετώπισης και λιγότερων ίσως θανάτων, ενώ ταυτόχρονα θα άφηναν τις παραγωγικές δυνάμεις – εκτός απ’ τον εξωτερικό τουρισμό – να παράγουν στην κατεύθυνση αποτροπής μεγαλύτερης δυστυχίας.
Έρχεται μια πεινασμένη επόμενη μέρα που θα βάλει σε δίλημμα αν είναι πιο σκληρός ο λοιμός απ’ το λιμό.
(Κι επειδή η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία, δεν θέλω καν να σκέφτομαι στην κατεύθυνση του Soylent Green)
Νίνα Γεωργιάδου
*Η κεντρική φωτογραφία είναι από πίνακα του ζωγράφου Πέτρου Κουφοβασίλη
e-prologos.gr
