Η πρόσφατη μεγάλη λαϊκή έκρηξη στο Καζακστάν, ο μαζικός και αποφασιστικός χαρακτήρας της, ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε από την κυβέρνηση και η αντίδραση όλων των εμπλεκομένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ανέδειξαν την όξυνση μεγάλων εσωτερικών ταξικών αντιθέσεων και έναν αδυσώπητο ενδοϊμπεριαλιστικό άνταγωνισμό, για εξασφάλιση γεωπολιτικού ελέγχου και οικονομικών συμφερόντων. Βασικό χαρακτηριστικό ήταν το γεγονός ότι όλες οι ξένες δυνάμεις ήταν στο πλευρό της κυβέρνησης και κατά του αγωνιζόμενου λαού, τον οποίο συλλήβδην χαρακτήρισαν ως τρομοκράτη. Όλοι τους τώρα μετράνε κέρδη και ζημιές πάνω από τους νεκρούς, τους τραυματίες και τους χιλιάδες συλληφθέντες και φυλακισμένους.

Οι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, με απεργίες, διαδηλώσεις και καταλήψεις κρατικών κτηρίων ξέσπασαν σε μια σειρά πόλεις του Καζακστάν, ενάντια στην ακρίβεια, στην ανεργία και στα άλλα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, με τους διαδηλωτές και τους απεργούς να αγωνίζονται κόντρα στη βίαιη κρατική καταστολή από την αστυνομία και τον στρατό.

Οι μεγάλες ανατιμήσεις στις τιμές του υγροποιημένου φυσικού αερίου, βασικό καύσιμο στη χώρα που επηρεάζει καθοριστικά τις τιμές σε πολλά ακόμα βασικά αγαθά, ήταν η αφορμή για να βρει μαζική και συντονισμένη έκφραση η λαϊκή αγανάκτηση χρόνων ενάντια στην ακρίβεια, στη μεγάλη ανεργία, στην επιδείνωση των συνθηκών δουλειάς, τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα.

Οι τεράστιες κοινωνικές αντιθέσεις οδήγησαν σε σκληρούς εργατικούς αγώνες εδώ και αρκετά χρόνια. Πριν από 10 χρόνια στην πόλη Ζαναοζέν δυνάμεις ασφαλείας του καθεστώτος δολοφόνησαν δεκάδες απεργούς εργάτες. Ακολούθησε η ένταση της καταστολής, μεταξύ άλλων στην πορεία απαγορεύτηκε και το ΚΚ Καζακστάν (το 2015), και μέχρι σήμερα αρνούνται επίσης να νομιμοποιήσουν το Σοσιαλιστικό Κίνημα Καζακστάν, ενώ απαγόρευσαν πάνω από 600 εργατικά σωματεία, ψηφίζοντας νέους συνδικαλιστικούς νόμους για να ελέγξουν πλήρως το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Επιπλέον ξεκίνησε μια προσπάθεια στήριξης των εθνικιστικών δυνάμεων, μεταξύ άλλων και δικαίωσης των ντόπιων συνεργατών των ναζί, της λεγόμενης «τουρκμενικής λεγεώνας των SS», που έδρασε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Δεν είναι τυχαίο ότι πρωταγωνιστικό ρόλο στις κινητοποιήσεις διαδραμάτισαν από την πρώτη στιγμή οι εργάτες της εξορυκτικής βιομηχανίας, ιδιαίτερα στην περιοχή Ζαναοζέν, στη δυτική επαρχία Μανγκιστάου, γνωστή για τους σκληρούς ταξικούς αγώνες, με πρωτεργάτες ανέργους της περιοχής και εργαζόμενους στον κλάδο εξόρυξης και επεξεργασίας πετρελαίου, κόντρα σε ένα όργιο αιματηρής καταστολής και διώξεων από κράτος και εργοδοσία.

Σε περιοχές με σημαντική εργατική – λαϊκή οργάνωση και παραδόσεις αγώνων, όπως στο δυτικό Καζακστάν και στο Ζαναοζέν, ξεχώρισαν στοιχεία όπως η κλιμάκωση και πολιτικοποίηση των αιτημάτων, οι απεργιακές κινητοποιήσεις, η περιφρούρησή τους, περιστατικά όπου τμήματα του στρατού αρνήθηκαν να χτυπήσουν τους διαδηλωτές.

Σε περιοχές, ωστόσο, όπως το Αλμάτι, με τη συμμετοχή πιο άπειρων λαϊκών τμημάτων και απουσία μορφών λαϊκής οργάνωσης, σημειώθηκαν περιστατικά βανδαλισμών κτλ, γεγονός που αξιοποίησε ως αφορμή ο Πρόεδρος της χώρας Τοκάεφ, για να εξαπολύσει ένα όργιο καταστολής κατά του λαού. Κάνοντας λόγο για «τρομοκράτες εκπαιδευμένους στο εξωτερικό», ο Τοκάεφ κήρυξε όλη τη χώρα σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», χαρακτήρισε τις επιχειρήσεις των δυνάμεων ασφαλείας «αντιτρομοκρατικές» και δήλωσε ότι «έδωσα εντολή στις δυνάμεις επιβολής του νόμου να πυροβολούν χωρίς προειδοποίηση». Μετά την άγρια καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων με περίπου 8.000 συλλήψεις και τουλάχιστον 164 νεκρούς, η Επιτροπή Εθνικής Ασφάλειας της χώρας ανακοίνωσε ότι «η κατάσταση είναι υπό έλεγχο» και έχουν εξουδετερωθεί «πυρήνες τρομοκρατικών απειλών».

Παράλληλα, μετά από αίτημα του Προέδρου Τοκάεφ στον Οργανισμό της Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας (CSTO, το «αμυντικό» σύμφωνο υπό την ηγεσία της Ρωσίας, στο οποίο συμμετέχουν ακόμα Λευκορωσία, Αρμενία, Καζακστάν, Τατζικιστάν, Κιργιστάν), ο Οργανισμός ανέπτυξε «ειρηνευτικές δυνάμεις» στο Καζακστάν, αερομεταφερόμενες και ειδικών επιχειρήσεων. Η Ρωσία πρόβαλε το «σενάριο» ότι το Καζακστάν υπήρξε θύμα «επίθεσης της διεθνούς τρομοκρατίας» και ότι αυτές οι «συμμορίες ενόπλων» με «σαφή εμπειρία μάχης» εκπαιδεύτηκαν σε «κέντρα στο εξωτερικό», όπως είπε ο Πούτιν. Ο ίδιος ανέφερε επίσης ότι η Μόσχα δεν θα ανεχθεί «χρωματιστές επαναστάσεις» στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, καθώς «δεν πρόκειται ούτε για την πρώτη ούτε για την τελευταία απόπειρα ανάμειξης στις υποθέσεις των χωρών μας». Επιπλέον, ζήτησε μεταρρύθμιση της διαδικασίας έγκρισης ανάπτυξης στρατευμάτων του CSTO, ώστε «η δράση μας να γίνει πιο αποτελεσματική».

Είναι η πρώτη φορά από τη σύστασή του (1994), που το CSTO προχωρά σε μια τέτοια ανάπτυξη δυνάμεων και αυτή λαμβάνει χώρα σε μια περίοδο που η ευρύτερη κρίσιμη περιοχή της Κεντρικής Ασίας εμπλέκεται σε πυκνούς ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Το Πεκίνο επίσης έδωσε την αμέριστη πολιτική του στήριξη στο καθεστώς, το οποίο είναι μέλος του Οργανισμού της Σαγκάης και ζωτική χώρα στο «δρόμο του μεταξιού». Ο Σι Τζιπίνγκ έκανε λόγο για μια νέα απόπειρα επιβολής «πολύχρωμης επανάστασης», στρέφοντας τα πυρά του ενάντια στη Δύση, επιβεβαιώνοντας έτσι κι αλλιώς πως η χώρα έχει μετατραπεί σε ένα πεδίο άγριου ανταγωνισμού των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τον έλεγχο και την κυριαρχία τους πάνω στη χώρα, πάνω στις τεράστιες πλουτοπαραγωγικές πηγές που διαθέτει. Η Κίνα, με σημαντικές επενδυτικές κι εμπορικές σχέσεις, δήλωσε διατεθειμένη να ενισχύσει τη συνεργασία με το Καζακστάν «για την επιβολή του νόμου και την ασφάλεια» και να συνδράμει εναντίον τής ανάμειξης από «εξωτερικές δυνάμεις», ανέφερε το κινεζικό ΥΠΕΞ. «Η πρόσφατη αναταραχή στο Καζακστάν δείχνει πως η κατάσταση στην Κεντρική Ασία εξακολουθεί να περιλαμβάνει σοβαρές προκλήσεις και αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι ορισμένες εξωτερικές δυνάμεις δεν θέλουν την ειρήνη και την ηρεμία στην περιοχή μας», είπε ο Κινέζος ΥΠΕΞ, Γουάνγκ Γι.

Όμως και οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν φαίνεται να αξιοποιούν τις εξελίξεις και να στρέφονται ενάντια στο καθεστώς, καθώς διατηρούν ισχυρά συμφέροντα στη χώρα, με πρώτες τις ΗΠΑ και την κολοσσιαία πετρελαϊκή εταιρία της chevron να κατέχει μεγάλο μερίδιο της ενέργειας και να καλεί τους δεκάδες χιλιάδες εργάτες της στο Καζακστάν να απέχουν από κάθε συμμετοχή στις κινητοποιήσεις. Υπενθυμίζεται ότι σε εξέλιξη βρίσκεται η προσπάθεια των ΗΠΑ να «αναπροσαρμόσουν» την παρουσία τους στην περιοχή, μέσα και από μια «βολική» πρόκληση αστάθειας, μετά την αποχώρηση των αμερικανοΝΑΤΟικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, με φόντο την κλιμάκωση της κόντρας με την Κίνα αλλά και τη Ρωσία.

Το Καζακστάν, η 9η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο σε έκταση, εκπροσωπεί το 60% του ΑΕΠ όλης της Κεντρικής Ασίας, πρωτίστως από τη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ταυτόχρονα, είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός ουρανίου, η τιμή του οποίου τις τελευταίες μέρες αυξήθηκε κατά 8%. Συμμετέχει σε διακρατικές οργανώσεις με πρωτεργάτες Ρωσία και Κίνα, όπως το CSTO και ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης, ωστόσο διατηρεί παράλληλα ανοιχτούς διαύλους συνεργασίας με το ΝΑΤΟ. Το 2006 έγινε το πρώτο μη ευρωπαϊκό κράτος που υπέγραψε Ατομικό Σχέδιο δράσης Εταιρικής Σχέσης με το ΝΑΤΟ. Συμμετέχει ακόμα στο σχήμα C5+1 των ΗΠΑ και τους τελευταίους μήνες είναι μία από τις χώρες που δέχεται επίμονο «πρεσάρισμα» για να δεχτεί δημιουργία αμερικανικής βάσης στο έδαφός της. Γενικά τα αμερικανικά, βρετανικά και ευρωπαϊκά μονοπώλια ελέγχουν το 75% του εξορυκτικού τομέα της βιομηχανίας, που είναι ο σημαντικότερος σε αυτήν τη χώρα. Ο ενεργειακός πλούτος της χώρας κατευθύνεται επίσης σε ΕΕ, Ρωσία και Κίνα, που αποτελούν βασικούς εισαγωγείς του.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο των σύνθετων διεθνών ανταγωνισμών, «τρέχουν» και ενδοαστικές διεργασίες στο Καζακστάν. Ήδη ο Πρόεδρος Τοκάεφ απομάκρυνε τον πρώην Πρόεδρο της χώρας, Ναζαρμπάεφ, από τη διά βίου προεδρία του ισχυρού Συμβουλίου Ασφαλείας, καθώς και διάφορους συγγενείς και συμμάχους του από κρίσιμες θέσεις, κινήσεις που πέρα από μια επιχειρούμενη προσπάθεια κατευνασμού των λαϊκών κινητοποιήσεων, επιταχύνουν ανακατατάξεις στο αστικό σκηνικό.

Μιλώντας στο αμερικανικό πρακτορείο «Reuters», ο M. Αμπλιάζοφ, πρώην τραπεζίτης στο Καζακστάν που δηλώνει ηγέτης της αντιπολιτευόμενης «Δημοκρατικής Επιλογής του Καζακστάν», κάλεσε τη Δύση να παρέμβει, γιατί «αν δεν το κάνει, τότε το Καζακστάν θα μετατραπεί σε Λευκορωσία και o Πούτιν θα επιβάλει μεθοδικά το πρόγραμμά του, την αναδημιουργία μιας δομής όπως η Σοβιετική Ενωση». Ο Αμπλιάζοφ, ο οποίος καταζητείται στο Καζακστάν για απάτη και υπεξαίρεση και ζει στη Γαλλία, δήλωσε ότι θεωρεί τον εαυτό του «ηγέτη της αντιπολίτευσης» και ότι «η Δύση πρέπει να απομακρύνει το Καζακστάν από τη Ρωσία».
Μέσα από αυτό το κουβάρι των εσωτερικών αντιθέσεων, των εξωτερικών παρεμβάσεων και με τον λαό χτυπημένο από τη δολοφονική καταστολή τού δίκαιου αγώνα του, το καθεστώς ανακοίνωσε την ομαλοποίηση και τον πλήρη έλεγχο. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει πως θα ξεπεράσει την κρίση του και θα σταθεροποιήσει την αντιλαϊκή εξουσία του. Η τάση της λαϊκής αντίστασης παράγεται και θα αναπαράγεται διαρκώς από την πολιτική της άγριας καταπίεσης και καταστολής, της οικονομικής καταλήστευσης και εξαθλίωσης. Ο αγώνας των λαϊκών δυνάμεων του Καζακστάν αφήνει σπουδαία παρακαταθήκη, καθώς δείχνει την αναγκαιότητα της οργάνωσης και της πάλης του για τα δίκαιά του.

Το Μ-Λ ΚΚΕ καταγγέλλει την αιματηρή καταστολή από το καθεστώς και εκφράζει την αμέριστη στήριξη και αλληλεγγύη του στον γενναίο αγώνα του λαού του Καζακστάν ενάντια στη ντόπια αντίδραση και τους ξένους Ρώσους, Κινέζους και Δυτικούς ιμπεριαλιστές. Το Μ-Λ ΚΚΕ στέκει στο πλάι του αγώνα όλων των καταπιεζόμενων λαών και εθνών ενάντια στους ιμπεριαλιστές και τους ντόπιους λακέδες τους, για την απαλλαγή τους από κάθε ιμπεριαλιστική, νεοαποικιακή κυριαρχία, για την κατάκτηση της εθνικής τους ανεξαρτησίας και την προώθηση ριζικών κοινωνικών ανατροπών και εσωτερικών μετασχηματισμών.
Η πάλη των λαών για την απολύτρωση από τα δεσμά της καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας μπορεί να προχωρήσει, μόνο, αν στην πορεία του μακρόχρονου αγώνα αντίστασης αναδειχθούν γνήσιες, λαϊκές κομμουνιστικές δυνάμεις που, καταπολεμώντας κάθε είδους εχθρικά φιλοδυτικά είτε ισλαμιστικά θεοκρατικά ρεύματα και προσδιορίζοντας το πραγματικό περιεχόμενο του αγώνα, θα τον μετασχηματίσουν σε προοδευτικές και επαναστατικές κατευθύνσεις, ενάντια στους ξένους και ντόπιους εκμεταλλευτές και καταπιεστές, σε αγώνα αντίστασης και ανατροπής της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας για την κατάκτηση της Λευτεριάς, της Δημοκρατίας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας και του Σοσιαλισμού.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος