Η αντιπαράθεση ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία και το Ιράν βρίσκεται στο «κόκκινο» με προειδοποιήσεις και απειλές εκατέρωθεν, ενώ η σαουδαραβική ηγεσία έχει τις πλάτες των ΗΠΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που με πρόσχημα την πρόσφατη επίθεση στις 14/9 σε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της σαουδαραβικής «Aramco», την οποία απέδωσε χωρίς καμία απόδειξη στην ιρανική ηγεσία, θέλουν να προωθήσουν τα σχέδιά τους στην ευρύτερη περιοχή.
Ο ντε φάκτο ηγέτης της Σαουδικής Αραβίας πρίγκιπας Σαλμάν ζήτησε από τις άλλες δυνάμεις να ενωθούν για την αντιμετώπιση του Ιράν, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος οι τιμές του πετρελαίου να αυξηθούν αλματωδώς σε «αδιανόητα υψηλά επίπεδα» και σε ενδεχόμενο πολέμου ανάμεσα στη χώρα του και το Ιράν «η παγκόσμια οικονομία θα διέτρεχε κίνδυνο να καταρρεύσει». Πάντως, διαβεβαίωσε ότι θα προτιμούσε «ειρηνική πολιτική λύση αντί για στρατιωτική». Επίσης, απαίτησε για ακόμη μια φορά το Ιράν να πάψει να υποστηρίζει τις δυνάμεις των ένοπλων Χούτι στην Υεμένη και πρόσθεσε ότι είναι ανοικτός σε «όλες τις πρωτοβουλίες για να εξευρεθεί πολιτική λύση» στη χώρα που ο λαός της υποφέρει από την πάνω από 5 χρόνια επέμβαση στην οποία ηγείται η Σαουδική Αραβία. Έκρινε επίσης, ότι ο Τραμπ πρέπει να συναντηθεί με τον Ιρανό Πρόεδρο Ροχανί, κάτι που δεν έγινε κατορθωτό, όπως εικαζόταν, στο περιθώριο της ΓΣ του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, για να καταρτιστεί «νέα συμφωνία για το πρόγραμμα πυρηνικής ενέργειας της Ισλαμικής Δημοκρατίας, αλλά και για τον περιορισμό των προσπαθειών της να διευρύνει τη σφαίρα επιρροής της στη Μέση Ανατολή». Οι προφανείς δυσκολίες της “επιχείρησης Ιράν”, οδήγησαν σε “μάζεμα” των αρχικών πολεμικών κραυγών, αφού αντίστοιχη εξέλιξη είχε και η στάση του Τράμπ, του οποίου οι χειρισμοί αμφισβητούνται στο εσωτερικό των ΗΠΑ.
Άμεση ήταν η απάντηση της ιρανικής κυβέρνησης, με τον υπουργό Άμυνας Αμίρ Χαταμ να τονίζει σε δηλώσεις του ότι «την παραμικρή επιθετική ενέργεια» εναντίον της Ισλαμικής Δημοκρατίας θα την «αντιμετωπίσουμε άτεγκτα». Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος Τύπου του ιρανικού ΥΠΕΞ, Αμπάς Μουσαβί, χαρακτήρισε αβάσιμες τις κατηγορίες που απευθύνει στη χώρα του η Σαουδική Αραβία, ωστόσο παραδέχτηκε ότι στηρίζει τους Χούτι στην Υεμένη, αλλά «πολιτικά και πνευματικά και όχι με άλλους τρόπους», και υποστήριξε ότι η μόνη βιώσιμη λύση είναι η εκεχειρία και ο διάλογος. Στην ίδια την Υεμένη οι Χούτι πραγματοποίησαν μεγάλη επίθεση κοντά στα σύνορα με τη Σαουδική Αραβία, με αποτέλεσμα, όπως υποστηρίζουν, τη σύλληψη περίπου 2.000 Σαουδαράβων στρατιωτικών και την κατάσχεση σημαντικού στρατιωτικού υλικού.
Την ίδια στιγμή, στην 74η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, παρά τις εντατικές προσπάθειες του Γάλλου Προέδρου Μακρόν να πετύχει, έστω και για χάρη στις τηλεοπτικές κάμερες, μια συνάντηση ανάμεσα στους ηγέτες ΗΠΑ, και Ιράν δεν έγινε εφικτή. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες που ισχυρίζονται ότι θέλουν την εφαρμογή της διεθνούς συμφωνίας του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα απέδειξαν ότι δεν μπορούν να ταιριάξουν, έστω και συγκυριακά, στην παρούσα φάση, τα αντικρουόμενα συμφέροντά τους, ώστε να κάνουν πρακτικά λειτουργικό το όργανο «INSTEX» για την αποφυγή των αμερικανικών κυρώσεων σε βάρος του Ιράν με παράκαμψη του δολαρίου. Από την άλλη, Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση, εκφράζοντας την πεποίθηση πως το Ιράν είναι πίσω από τις επιθέσεις της 14ης Σεπτέμβρη σε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της «Aramco» στη Σαουδική Αραβία, ενώ υποτίθεται πως εξακολουθούν να στηρίζουν τη συμφωνία του 2015.
Ο Τραμπ, από την άλλη, συνέχισε την πολιτική της «υπέρτατης πίεσης» σε βάρος του Ιράν, διαμηνύοντας ότι δεν πρόκειται να άρει τις κυρώσεις σε βάρος του και επαναλαμβάνοντας την κατηγορία περί «χορηγού κρατικής τρομοκρατίας». Ωστόσο, η κυβέρνηση Τραμπ δεν έμεινε μόνο στα σκληρά λόγια. Επέβαλε νέες κυρώσεις σε βάρος της ιρανικής Κεντρικής Τράπεζας, μολονότι αυτή έχει «απεξαρτηθεί» σε σημαντικό βαθμό από το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα, σε μία κίνηση περαιτέρω κλιμάκωσης των πιέσεων. Παράλληλα, το Πεντάγωνο ανακοίνωσε ενίσχυση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Σαουδική Αραβία, ως απάντηση για τις επιθέσεις της 14ης Σεπτέμβρη.
Αυτό που κυριαρχεί στη διπλωματικές κινήσεις δεν είναι οι «προθέσεις» αλλά τα συμφέροντα, που κάθε φορά διαμορφώνονται μέσα από αντιπαραθέσεις και συμβιβασμούς, από κόντρες αλλά και ένα αέναο παζάρι, με τους λαούς να πληρώνουν τα σπασμένα. Όπως φάνηκε στην πραγματικότητα, υπάρχει ακόμη δρόμος μέχρις ότου οδηγήσουν σε απτά αποτελέσματα οι έντονες παρασκηνιακές διεργασίες και διαπραγματεύσεις που καταβάλλονται με επίκεντρο τον Περσικό Κόλπο και φόντο τους εντεινόμενους ανταγωνισμούς. Και στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ επιβεβαιώθηκαν οι ανταγωνισμοί και οι διαφωνίες μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, για το πώς θα πετύχουν την εξασφάλιση των γεωπολιτικών συμφερόντων τους στον Περσικό Κόλπο και τα Στενά του Ορμούζ.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος