Θεσπρωτία, ανταπόκριση
Με το μοίρασμα της παρακάτω κομματικής  προκήρυξης  στην Ηγουμενίτσα την Πέμπτη (2/1) στους Φιλιάτες στην Ηγουμενίτσα(30/1) και στην Παραμυθιά το Σάββατο (28/1), κινήθηκαν αυτές τις μέρες τα  μέλη της Κ.Ο. Θεσπρωτίας  του Μ-Λ ΚΚΕ, για το ζήτημα της αντιλαϊκής πολιτικής , που βαθαίνει την φτώχεια και την ακρίβεια αυξάνει την ανεργία και ιδιαίτερα των πολιτικών εξελιξεων που έχουν φερει την φτηνη προεκλογική παροχολογία στο προσκήνιο και για την ανάγκη  του ενιαίου μαζικού αγώνα.
 

Μπροστά  στην αντιλαϊκή πολιτική και το φτηνό προεκλογικό παζάρι υποσχέσεων , την παροχολογία και το θεατρο στη βουλή  
εντείνουμε τους  αγώνες  κόντρα  στις  εκλογικές  αυταπάτες
 
Μέρα με τη μέρα η κατάσταση για όλους τους εργαζόμενους, που δεχόμαστε σφοδρή επίθεση χωρίς «ημερομηνία λήξης», γίνεται πιο δραματική. Η ακρίβεια τσακίζει κόκαλα, οι ανατιμήσεις δίνουν και παίρνουν, η θέρμανση, τα τρόφιμα, τα καύσιμα και άλλα βασικά αγαθά γίνονται «είδη πολυτελείας».  Ο πληθωρισμός στο 13%, αποτυπώνει μια τραγική κατάσταση που θα επιδεινωθεί. Η ανεργία παραμένει στο κόκκινο, ενώ η εργασιακή ανασφάλεια επεκτείνεται με καταιγιστικούς ρυθμούς.
Η κυβέρνηση αρνείται, «για λόγους δημοσιονομικής σταθερότητας» να αυξήσει πραγματικά μισθούς, συντάξεις και μεροκάματα και παραπέμπει τις όποιες αυξήσεις στην προεκλογική περίοδο. Επιχειρεί να πείσει ότι προωθεί μια «κοινωνική πολιτική», με τα επιδόματα πείνας, «voucher» ή «pass». Εκβιάζει κυνικά και λοιδορεί τη φτωχολογιά, λέγοντας ότι «όσοι δεν προσαρμόζονται πεθαίνουν. Θέλει το λαό στη γωνία, να δέχεται αδιαμαρτύρητα τα απανωτά κύματα της επίθεσης, εγκλωβισμένο σε μια προεκλογική «ψιχουλομαχία», να εκτονώνει την αγανάκτηση και την οργή του στις κάλπες, με την αναζήτηση και επιλογή επίδοξου «σωτήρα».
 
Η πραγματικότητα της λεηλατημένης και υποθηκευμένης στους δανειστές χώρας μας και της ευρύτατης λαϊκής φτωχοποίησης δεν υπάρχει σε κανένα  κομματικό πρόγραμμα. Γιατί είναι αποτέλεσμα της πειθήνιας διεκπεραίωσης, από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, της μνημονιακής πολιτικής, της υποταγής τους δηλαδή στις εντολές των ισχυρών «εταίρων» και της ελληνικής ολιγαρχίας. Τα Μνημόνια, με την ασφυκτική επιτροπεία της ΕΕ, εξακολουθούν να αποτελούν τον κορμό της ασκούμενης πολιτικής, μέχρις ότου αποπληρωθούν τα δάνεια της υποδούλωσης, παρά τις κάλπικες διακηρύξεις για το τέλος τους. Αυτό αποτελεί δέσμευση ολόκληρου του αστικού πολιτικού συστήματος. Η χώρα, σε καμία περίπτωση, δεν έχει «ανακτήσει το δικαίωμά της να ορίζει τις τύχες και το μέλλον της», όπως και οι δύο δημαγωγούν.
 
Εμείς οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι με τους καθηλωμένους μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις όμως αγκομαχάμε να τα βγάλουμε πέρα. Και βέβαια όλα αυτά δεν αποτελούν φυσικό φαινόμενο. Έχουν σχέση με την εφαρμογή από την κυβέρνηση, και απ΄ όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και επόμενες, μιας συνεχιζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής, που έχει τη σφραγίδα της ΕΕ και της εξυπηρέτησης του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Είναι απόρροια μιας εγχώριας και παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που σοβεί και βαθαίνει πολλά χρόνια τώρα σε όλο τον πλανήτη. Συνδέεται με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τα πολεμικά επεισόδια που γενικεύονται. Ο πόλεμος στη Ουκρανία και ο άγριος ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός, συνθέτουν ένα σκοτεινό, αντιδραστικό σκηνικό, αυξάνουν την επισιτιστική κρίση, την εξαθλίωση, τη μετανάστευση, αλλά και την εγκληματική καταστολή για όσους αντιστέκονται στη βάρβαρη πολιτικής της φτώχειας, της ακρίβειας, της ανεργίας.
 
Παρ όλα αυτά οι κυρίαρχες δυνάμεις στο λαϊκό κίνημα (ΠΑΜΕ-ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ) επιμένουν στη γραμμή της αδράνειας, των αναβολών και τελικά της σιγής. Η λαϊκή δυσαρέσκεια απλώνε-ται και η «κυρίαρχη» και «αναντικατάστατη» ΝΔ αρχίζει να μην είναι τόσο κυρίαρχη και τόσο αναντικατά-στατη. Οι «μετοχές» του ΣΥΡΙΖΑ στο αστικό πολιτικό σύστημα έχουν και πάλι ανοδική πορεία. Οι αναμε-νόμενοι κοινωνικοί κραδασμοί είναι μια κρίσιμη παράμετρος που τη λαμβάνουν υπόψη οι ιθύνοντες και είναι δοκιμασμένος ο πυροσβεστικός ρόλος του. Γι αυτό θα αναδειχθούν και θα κυριαρχήσουν νέες αυταπάτες.
Αποτελεί άμεσο καθήκον λοιπόν κόντρα στον υπονομευτικό ρόλο των δυνάμεων του συμβιβασμού και της προσαρμογής, οι συνεπείς δυνάμεις στο λαϊκό κίνημα, το Μ-Λ ΚΚΕ και η ΕΡΓΑΣ να εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα για την ανάπτυξη ενωτικών μαχητικών αγώνων. Είναι η ανάγκη των καιρών.
Απέναντι στην πολιτική της πείνας, της παγωνιάς, της τρομοκρατίας και του αυταρχισμού, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για το λαό, από την οργανωμένη μαζική κινητοποίηση για αυξήσεις πραγματικές σε μισθούς και συντάξεις, για δραστική μείωση της βαριάς φορολογίας, για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη και του αντιδραστικού αυταρχικού πλαισίου, για την απόκρουση και ανατροπή της  κυβερνητικής πολιτικής.
 
Κόντρα στις συμβιβαστικές αντιλήψεις των ψευτοαριστερών κομμάτων
Καμιά αναμονή! Επιμένουμε στην αγωνιστική μαχητική διεκδίκηση