Η πρόσφατη συμφωνία των Πρεσπών ανάμεσα στις κυβερνήσεις Ελλάδας – πΓΔΜ αποτελεί αναμφισβήτητο προϊόν της πιο εξόφθαλμης υποτελούς πολιτικής των δύο πλευρών στις απαιτήσεις και τα φιλοπόλεμα σχέδια πρώτα και κύρια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού αλλά και της ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Το επόμενο στάδιο, αυτό της κύρωσης της συμφωνίας από το ελληνικό κοινοβούλιο, εξακολουθεί να προκαλεί κλυδωνισμούς και αναταράξεις στο εσωτερικό της ΝΔ.

Απ’ ό,τι φαίνεται η ηγεσία της ΝΔ άφησε κατά μέρος τις – μέχρι πρότινος – επίσημες θέσεις της, περί «σύνθετης ονομασίας» για το πρόβλημα του ονόματος και ο Κυρ. Μητσοτάκης προσχωρεί για τα καλά στην ακροδεξιά ρητορική που υπαγορεύει εδώ και καιρό η πτέρυγα που εκπροσωπούν ο Σαμαράς μαζί με τους Γεωργιάδη – Βορίδη. Έτσι το τελευταίο διάστημα αμέσως μετά τη συμφωνία παρέχει πολιτική στήριξη, άλλοτε φανερή και άλλες φορές συγκαλυμμένη, σε κάθε είδους εθνικιστικές και μισαλλόδοξες ενέργειες που μεθοδεύονται από ακραίους εθνικιστικούς κύκλους στο εσωτερικό της χώρας.

Επίσημα λοιπόν η ηγεσία της ΝΔ για μια ακόμα φορά υψώνει τους τόνους τής δημαγωγικής αντιπαράθεσης απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Παρουσιάζεται ως ο υποτιθέμενος εγγυητής των «εθνικών συμφερόντων», όταν η ίδια έχει φροντίσει διαχρονικά και πολύ περισσότερο την τελευταία – σχεδόν – δεκαετία των μνημονίων να ξεπουλήσει και να αλυσοδέσει τη χώρα με τα δεσμά των ιμπεριαλιστικών μνημονίων.

Όψιμα, για να αγκαλιάσει και να προσεγγίσει η ΝΔ ένα ακροδεξιό ακροατήριο, φωνάζει πως «δεν πρόκειται να ψηφίσει τη συμφωνία» όταν έρθει στη Βουλή καθώς, όπως λένε τα κεντρικά στελέχη της, είναι «επιζήμια για τα εθνικά συμφέροντα». Η δημαγωγική ακροδεξιά και πατριδοκάπηλη ρητορεία της ΝΔ γίνεται βέβαια εκ του ασφαλούς, μιας και γνωρίζουν πολύ καλά πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κατορθώσει με την πολιτική του στο συγκεκριμένο θέμα να διεμβολίσει τις πολιτικές δυνάμεις που πλαι­σιώνουν το ΚΙΝ.ΑΛ. Είναι άλλωστε γνωστές οι προθέσεις και δηλώσεις του Θεοδωράκη από το «Ποτάμι», στελεχών του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ πως θα στηρίξουν τη συμφωνία. Με δεδομένη λοιπόν τη διαλυτική εικόνα που παρουσιάζει το ΚΙΝ.ΑΛ, η ηγεσία της ΝΔ επιχειρεί να στερεώσει και να εδραιώσει ακόμα περισσότερο την παρουσία της ως ο ένας εκ των δύο αδιαμφισβήτητων πόλων του αστικού πολιτικού συστήματος.

Πολυγλωσσία και ευθυγράμμιση της ΝΔ

Πίσω όμως από τις διακηρύξεις, τη δημαγωγία και τους όψιμους αντιπολιτευτικούς τόνους βρίσκεται η ουσία της πολιτικής της ΝΔ. Το τελευταίο διάστημα ο Κυρ. Μητσοτάκης σπεύδει στους ξένους πάτρωνές του για να καταθέσει τα διαπιστευτήριά του. Αυτό επιβεβαιώνει πρώτα και κύρια η πρόσφατη επίσκεψη στο Βερολίνο κατά την οποία ο Μητσοτάκης επιβεβαίωσε στους εκπροσώπους του γερμανικού ιμπεριαλισμού πως αποτελεί την «εγγύηση» για την αδιατάραχτη συνέχιση και διαιώνιση της αντιλαϊκής πολιτικής και του καθεστώτος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Το ίδιο βέβαια επιβεβαιώνει και η παρουσία του Μητσοτάκη, στις αρχές του Ιούνη, στη σύνοδο της περιβόητης λέσχης Μπίλντερμπεργκ, του κλαμπ δηλαδή των πλανητικών μεγιστάνων του πλούτου και των εκπροσώπων του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Αλλά και στο εσωτερικό μέτωπο η ΝΔ δεν μπορεί εύκολα να αποκρύψει το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής της πίσω από τη δημαγωγία και την ακροδεξιά ρητορική. Έτσι λοιπόν το προηγούμενο διάστημα όλα τα κεντρικά στελέχη της ΝΔ, ακόμα και ο ακροδεξιός Βορίδης, πολύ γρήγορα υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τους υψηλούς τόνους αντι­παράθεσης και να περάσουν στην πειθήνια προσαρμογή προς τα κελεύσματα του αμερι­κάνικου ιμπεριαλισμού στο ζήτημα της πΓΔΜ.

Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του Μίχαλου, προέδρου του ΕΒΕΑ και – μέχρι προ ημερών – μέλους της ΝΔ, ο οποίος διαγράφηκε γιατί εξέφρασε την ανοιχτή στήριξή του προς τη συμφωνία της κυβέρνησης τόσο στο θέμα της ονομασίας της πΓΔΜ όσο και στις διαπραγματεύσεις στο πρόσφατο Eurogroup για το χρέος. Ο Μίχαλος, ως ανοιχτός εκπρόσωπος του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου και της μεγαλοαστικής τάξης, «καρφώνει» το Μητσοτάκη κατηγορώντας τον με ιδιαίτερα αιχμηρό τρόπο πως είναι αυτός ο οποίος άλλαξε τις θέσεις της ΝΔ. Παράλληλα όμως ο Μίχαλος εκφράζει και πιο αυθεντικά την πολιτική της ντόπιας άρχουσας τάξης, η οποία προφανώς ευθυγραμμίζεται προς τις απαιτήσεις των ξένων αφεντικών της.

Την επίσημη όμως γραμμή της ΝΔ συνόψισε πολύ εύστοχα και εύγλωττα ο τομεάρχης Εξωτερικών της ΝΔ, Γ. Κουμουτσάκος. Σε πρόσφατη δήλωσή του είπε χαρακτηριστικά πως «Μία συμφωνία για την οποία προκαλέσαμε συζήτηση άρσεως εμπιστοσύνης δεν είναι δυνατόν να τη δεχθούμε, επομένως δεν πρόκειται να την υπογράψουμε, δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε, δεν πρόκειται να την κυρώσουμε. Εάν, όμως, η κυβέρνηση αυτή προχωρήσει στην κύρωσή της και καταστεί δέσμευση για τη χώρα αντιλαμβάνεστε ότι εκεί τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για οποιαδήποτε αλλαγή». Και για να μην υπάρξει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της πραγματικής ατζέντας της ΝΔ, ο Κουμουτσάκος συμπλήρωσε πως «θα κάνουμε ανθρωπίνως ότι είναι δυνατόν, (…) ώστε τις αρνητικές συνέπειες να τις περιορίσουμε, να τις βελτιώσουμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μια κυρωμένη διεθνή συμφωνία η επόμενη κυβέρνηση δεν θα τη θεωρήσει εφαρμόσιμη».

Η τελευταία αυτή φράση συνοψίζει το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής της ΝΔ. Πίσω από τους υψηλούς τόνους της αντιπαράθεσης και τη δημαγωγία, τα εθνικιστικά παραληρήματα στελεχών της και το χυδαίο πατριδεμπόριο, η ΝΔ δεν αμφισβητεί καθόλου το περιεχόμενο της συμφωνίας που υπαγόρευσαν ευθέως οι Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές. Ακριβώς το αντίθετο. Η ηγεσία της ΝΔ οδηγούμενη από ένα τυχοδιωκτισμό που θεωρεί ως δεδομένο ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, εκμεταλλευόμενη τις διαρροές από ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι κλπ, θα κυρώσει τη συμφωνία αυτή, παρουσιάζεται σαν η τάχα «υπεύθυνη» δύναμη που ενώ «δεν ήθελε» τώρα προσαρμόζεται στη διεθνή πραγματικότητα ώστε να υπερασπίσει την «αξιοπιστία» της χώρας και τα «εθνικά συμφέροντα» από τη θέση της «επόμενης κυβέρνησης».

Εν κατακλείδι, το συμπέρασμα που προκύπτει απ’ όλη αυτή την υπόθεση είναι πως η ΝΔ για μια ακόμα φορά, εκμεταλλευόμενη τόσο τους κυβερνητικούς τριγμούς, τη διαλυτική κατάσταση στο ΚΙΝ.ΑΛ. αλλά και την ακροδεξιά δημαγωγία, επιχειρεί να ισχυροποιήσει την παρουσία της σαν ο έτερος πυλώνας του αστικού συστήματος και να εγκλωβίσει το λαό στα ίδια πλαστά και αδιέξοδα διλήμματα. Ταυτόχρονα όμως η «εναλλακτική» πρόταση που προβάλλει ο Μητσοτάκης και η ΝΔ αποτελεί την άλλη όψη της πολιτικής της ξενοδουλείας και της πειθήνιας προσαρμογής στους σχεδιασμούς και τις ορέξεις των Αμερικανό-Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Την ώρα λοιπόν που το πολιτικό σκηνικό μετατοπίζεται συνολικά προς τα δεξιά, ως παράγωγο κύρια της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός καμία πραγματική προσδοκία δεν μπορεί να έχει από τις δυνάμεις τις υποτέλειας.