Πειραιώς και Θράκης, συναντηθήκανε οι Ταυριώτες μαθητές.Το ραντεβού είχε δοθεί από την προηγούμενη στο σχολείο με προορισμό αθλητικό κέντρο της περιοχής. Καθ` οδόν συζητούσαν για τα παλιά αλλά και για τη νέα σχολική χρονιά. Ήταν απόγιομα 15 Σεπτέμβρη του 2018. Αφού πέρασαν την Πειραιώς κοντοστάθηκαν απέναντι στο καφενείο, για να ελέγξουν τα απαραίτητα στην τσάντα τους πράγματα. Είχαν αγώνα. Η παρουσία των δυο ηλικιωμένων που έπιναν τον καφέ τους δεν τους ενόχλησε και συνέχισαν την κουβέντα. Καινούριος μαθητής στην περιοχή αλλά και στην παρέα, ο Βασίλης, τους άκουγε ευχάριστα και ταυτόχρονα απολάμβανε τα δικά του μουσικά ακούσματα που δεν μπορούσε να τα μοιραστεί με πολλούς.Παρασυρμένος απ` τη δύναμη της μουσικής, ακούστηκε να λέει δυνατά ”Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ”.Τι λες; γύρισε και τον κοίταξε παράξενα ο Αντώνης, συμμαθητής του στη Β Λυκείου, που εκείνη τη στιγμή περίμενε άλλη απάντηση σ` αυτό που τον είχε ρωτήσει.Του φάνηκε περίεργο. Τι ακούς; τον ξαναρώτησε. Φύσσα, του απάντησε ο Βασίλης. Παύλο Φύσσα.
– Α! καλός, καλός, αλλά άτυχος. Τον πήρε η μαχαιριά την κακιά ώρα.
– Τι λες, πετάχτηκε ο Βασίλης. Δεν ξέρεις τίποτα. Ήταν καθαρή δολοφονία. Του την είχαν στημένη από καιρό για τις ιδέες και τη μουσική του. Αγωνιστής και παλληκάρι, συνέχισε να λέει ο Βασίλης για τον γνωστό ράπερ ”Killah P”, που είχε ”φορτώσει” για τα καλά και δεν έλεγε να το ”κουνήσει” από το καφενείο. Στην κουβέντα, μπήκε ο Σωτήρης αφού έβλεπε ότι η στάση στο καφενείο προβλεπόταν μακρά και απευθυνόμενος στον Κώστα που έδειχνε αμέτοχος παίζοντας με το κινητό του, τον σκούντηξε.
– Πες ρε, για το γείτονά σου, είναι αλήθεια; Ο Κώστας που όλη την ώρα έμενε άφωνος αναγκάστηκε να ψιθυρίσει.
– Αλήθεια είναι. Ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα είναι στο σπίτι του, απέναντί μας σχεδόν μένει. Τον φυλάνε δέκα, σαν Πρόεδρο Δημοκρατίας. Τι φοβούνται;
Ο Βασίλης που είχε διαβάσει στις εφημερίδες για την αποφυλάκιση του δολοφόνου δεν φανταζόταν πως η καινούρια γειτονιά του θα είχε μια τέτοια προσωπικότητα. Ο έφηβος μαθητής, προερχόμενος από δημοκρατική οικογένεια της Καλλιθέας, με ρίζες στην Εθνική Αντίσταση, άκουγε συχνά τον παππού του να μιλάει για τη δράση της ΕΠΟΝ και του ΕΑΜ στον Ταύρο. Με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, ρώτησε: ”Ο δολοφόνος του Παύλου ζει εδώ στον Ταύρο; Οι ηλικιωμένοι που κάθονταν στο καφενείο και άκουγαν τα παιδιά μπήκαν στην κουβέντα. Ο ένας εκ των δυο, ο Αντρέας, παλιός Επονίτης του απάντησε: ”Δυστυχώς ο δολοφόνος του Φύσσα μένει στον Ταύρο και στο σπίτι του. Ντροπή!” Οι έφηβοι που δεν είχαν προσέξει τους ηλικιωμένους γύρισαν ξαφνικά προς το μέρος τους, στο γωνιακό τραπέζι του καφενέ σα να περίμεναν τη συνέχεια. Ο Αντρέας με θλίψη και οργή τους μίλησε για το γεγονός που γνώριζε καλά. Οι υπεύθυνοι της δολοφονίας είπε, φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί είναι εδώ μα και αλλού και ζουν ατιμώρητοι όταν η δικαιοσύνη αργεί.
– Αργεί, είναι αργή επανέλαβαν τα παιδιά, σα να συμφωνούσαν.
– Εγώ πάντως δεν ανακατεύομαι, πετάχτηκε ο Γιώργος και καλά θα κάνουμε να κοιτάμε τη δουλειά μας γιατί θα χάσουμε τον αγώνα. Είπε και σήκωσε το σάκο με τ` αθλητικά. Φοβάσαι; τον πείραξε ο μικροκαμωμένος Στέλιος. Ναι, ρε φοβάμαι και κοιτάω τα μαθήματά μου, του απάντησε.
Ο αγώνας για μένα, μόλις άρχισε, ακούστηκε να λέει ο Βασίλης, το άθλημα ας περιμένει. Τα παιδιά χαιρέτησαν τους ηλικιωμένους στο καφενείο και έφυγαν. Καθώς απομακρύνονταν οι νεολαίοι έμοιαζαν φουρτουνιασμένη θάλασσα στην Πειραιώς. Οι δυο ηλικιωμένοι γαλήνιοι συνέχισαν την κουβέντα που άνοιξαν οι μαθητές και με τη σειρά της άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για την ατελείωτη Δίκη της Χρυσής Αυγής. Ο έτερος ηλικιωμένος, παλιός αριστερός ο Τάκης, διάβαζε το αφιέρωμα της ”Αυγής”(15-9-2018) για τα πέντε χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Δίπλα στον καφέ, ο πιτσιρικάς με την τραγιάσκα και το χωνί στο χέρι διαλαλούσε: ”Καμμιά ανοχή στον φασισμό. Διαρκής αγώνας ενάντια στην ακροδεξιά απειλή”. Με το πρωτοσέλιδο της ”Αυγής” και την κουβέντα των μαθητών άναψε και η συζήτηση ανάμεσα στους δυο φίλους για παλιά και αναπάντητα(;) ερωτήματα.
1.Πως και γιατί φτιάχτηκε η Χρυσή Αυγή;
2.Ποιοι προώθησαν και οδήγησαν τελικά την Χρυσή Αυγή στη Βουλή;
3.Ποιοι κερδίζουν πολιτικά από την συντήρηση και την ανοχή του φασισμού;
4.Πέντε χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν είναι πολλά για να παραμένει τυφλή και μουγκή η Δικαιοσύνη;
Ο Αντρέας κοιτάζοντας το πρωτοσέλιδο της ”Αυγής” και το αφιέρωμα είπε. Καλά ρε Τάκη, όλο αφιερώματα κάνετε. Πολύ λάδι κι από τηγανίτα τίποτα. Μέχρι και τα παιδιά το πήραν είδηση. Με την Αριστερά στην Κυβέρνηση και δεν μπορέσατε να βρείτε μια αίθουσα της προκοπής για να γίνει μια δίκαιη Δίκη; Ή μήπως η φύλαξη- φρούρηση του δολοφόνου στο σπίτι του στη γειτονιά των μαθητών και του σχολείου έχει παιδαγωγικό σκοπό;
Ο Τάκης αμήχανα σκέφθηκε τον Τζον Λοκ, τον Μοντεσκιέ και τη διάκριση των εξουσιών. Η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, του είπε αλλά ο Αντρέας απόρησε αν αυτή ήταν μια φιλελεύθερη ή μαρξιστική απάντηση. Βεβαίως το σφυροδρέπανο είχε κατέβει εδώ και πολλά χρόνια από την ”Αυγή” και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ”η αριστερή παρένθεση” όπως έλπιζε η επάρατη Δεξιά. Όλα είχαν αλλάξει. Ο ορίζοντας θολός. Ριζοσπαστική Αριστερά, Ισραήλ και ΗΠΑ, χέρι- χέρι για πρώτη φορά και τόσο καλά…
Κατά τα λοιπά η ”Αυγή” διαμαρτύρεται για τον φασισμό, η Χρυσή Αυγή διαμαρτύρεται δημοκρατικά μέσα στο Κοινοβούλιο με τον βουλευτή της να ζητάει την επέμβαση του Στρατού και η Δικαιοσύνη να αργεί με κλειστά τα μάτια…
Μόλις τέλειωσε ο αγώνας οι Ταυριώτες μαθητές με τα σακίδια στους ώμους διέσχιζαν την οδό Πειραιώς.Το σκορ ήταν απογοητευτικό. Στον δρόμο για την αναζήτηση της αιτίας αποφάσισαν.Οι μεγάλοι αγώνες είναι μπροστά μας.
”Σιγά μη κλάψουμε σιγά μη φοβηθούμε ! ”

Ανδριανή Στράνη