Ζαλισμένος ακόμα  από την επίσκεψη στην Ουάσιγκτον και τη «θριαμβευτική υποδοχή», με τα αμερικανικά παράσημα στο στήθος, τα χτυπήματα στον ώμο, τα «μπράβο» και τα «ζήτω» που εισέπραξε κατά την ομιλία του στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, ο Μητσοτάκης πήγε στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, οπλισμένος με τα…αδιάσειστα επιχειρήματα κατά της τουρκικής αδιαλλαξίας και τους τουρκικούς χάρτες που απεικονίζουν την «γαλάζια πατρίδα» της τουρκικής καρδιάς. Όλ’ αυτά τα διατύπωσε στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής (30/05), τα είπε στο Νταβός, έδωσε συνεντεύξεις, επισκέφτηκε τα νησιά, τα διασάλπισε σε όλους τους τόνους από τα προσκείμενα ΜΜΕ, περιμένοντας την «έκρηξη» του Τούρκου, που όμως δεν ήρθε. Αντίθετα, ο μειλίχιος Ερντογάν μονοπώλησε το ενδιαφέρον τη Συνόδου του ΝΑΤΟ, με όλους τους επίσημους και παρατρεχάμενους να τον κοιτούν στα μάτια, προσέχοντας τι θα πουν, μην ‘πα και παρεξηγηθεί ο επαρμένος Τούρκος ηγέτης. Ο Μητσοτάκης δεν έβγαλε άχνα! Έξω από κάθε πρόβλεψη, ήρεμος -αυτή τη φορά- ο Ερντογάν πήρε από το ΝΑΤΟ πολύ περισσότερα απ’ όσα ζήτησε, προκειμένου να δεχθεί την είσοδο Σουηδίας και Φινλανδίας στη Συμμαχία: Το θέμα της έκδοσης των «τρομοκρατών» Κούρδων από τις δύο νέες χώρες, το θέμα της άρσης του εμπάργκο πώλησης όπλων, την ξεκάθαρη στήριξη του Αμερικανού προέδρου για το θέμα της αναβάθμισης και αγοράς F-16 (σε εξέλιξη περιμένοντας την έγκριση από το Κογκρέσο), το θέμα μίας νέας εισβολής στη Β. Συρία, και βέβαια (αποδείχθηκε λίγες ημέρες μετά) το τεράστιο ζωτικής σημασίας για την μετέπειτα εξέλιξη, την εμπορική αποκλειστική ονομασία «Turkaegean». Το ότι ο Τούρκος ηγέτης δεν θέλησε να χαλάσει το φιλοτουρκικό κλίμα της Συνόδου, με επιθέσεις για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, για το «γκριζάρισμα» νησιών και βραχονησίδων, τη μειονότητα στη Θράκη, τις απαιτήσεις για έρευνα στο Μεταναστευτικό, για νέες γεωτρήσεις στην Α. Μεσόγειο, αυτό είναι προφανές. Άλλωστε, την επομένη της Συνόδου επανέφερε στο τραπέζι όλα τα θέματα αυτά, μαζί με τις γνωστές προκλήσεις.

Από την πλευρά του ο Μητσοτάκης, αντί να καταγγείλει ανοιχτά την τουρκική επιθετικότητα, την απειλή κατάληψης των νησιών, τον εποικισμό της Κύπρου, τα σχέδια της «γαλάζιας πατρίδας κ.ά.,  έσπευσε να εκφράσει την ικανοποίησή του για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, αλλά και απέφυγε να συγκρουστεί με μία αδιαφιλονίκητη περιφερειακή δύναμη, όπως η Τουρκία. Φυσικά δεν έχασε καιρό, να υποβαθμίσει αυτά που πέτυχε η Τουρκία μέσω των ΜΜΕ, κάνοντας λόγο για  δήθεν «αναδίπλωση» του Τούρκου ηγέτη. «Φρόνιμα και ταχτικά πάω με κείνον που νικά»!

Κανείς δεν αμφιβάλλει για την δεινή κατάσταση της τουρκικής οικονομίας και τον πληθωρισμό που «τρέχει» με 80% του ΑΕΠ, την απόγνωση των φτωχομεσαίων νοικοκυριών, τη ακρίβεια, την ανεργία, τα πυρά της αντιπολίτευσης, τις αμφίρροπες για τον Ερντογάν επικείμενες εκλογές. Όμως, η Τουρκία, έχει τεράστια «δύναμη πυρός», διεθνείς διασυνδέσεις, στρατιωτικές βάσεις, κρατά στη χούφτα της το μεταναστευτικό, βιομηχανίες οπλικών συστημάτων, επιρροή από την Ουκρανία μέχρι το Κατάρ, διεξάγει πολέμους, συμμετέχει σε διεθνή φόρα, ελέγχει (προς το παρόν) το θέμα της Λιβύης με το τουρκο-λιβυκό Μνημόνιο, παζαρεύει τη διεθνή επισιτιστική κρίση κλπ, κλπ. Αντίθετα, η χώρα μας, εντειχισμένη σε ένα περίκλειστο «ψευτο-επιτελικό Μητσοτακικό κράτος», με την πανδημία να συνεχίζει να θερίζει το λαό, με τη νέα  «ψηφιακή κάρτα εργασίας», δηλ. τον ψηφιακό μετρητή της εξοντωτικής εκμετάλλευσης, την εκτίναξη της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αερίου, την εξοντωτική για τα λαϊκά στρώματα ακρίβεια, την ανεργία, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τον απόλυτο έλεγχο της οικονομίας από ξένα κέντρα, τη συνεχή εγκατάσταση αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων, τη λακέδικη στάση του στο πλευρό των Δυτικών (όπλα στην Ουκρανία, πρόθυμος να μεταφέρει τα ουκρανικά σιτηρά με ελληνικά πλοία (έστω και εν μέσω ναρκοπεδίου) κ.ά. Τα πάντα προβάρονται πάνω στο μητσοτακικό «εγώ», ακόμα κι όταν πρόκειται για εθνικά ζητήματα ή και γκάφες ολκής. Πρόσφατα, κατά την ομιλία του Μητσοτάκη στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου (5/07) δέχθηκε σφυροκόπημα για την κατρακύλα της ελευθεροτυπίας και τις παράνομες επαναπροωθήσεις ακόμα και απ’ τους ευρωβουλευτές πλην της ΝΔ. Όταν μάλιστα αναφέρθηκε στο δημοψήφισμα του 2015, δέχθηκε σφοδρή κριτική σχεδόν απ’ όλες τις πτέρυγες, πλην φυσικά του ΕΛΚ στο οποίο ανήκει. Ο εκπρόσωπος της Ευρωομάδας RenewEurope, Μ. Ασμάνι (Ε. Μακρόν) έκφρασε την ανησυχία του για την κατάσταση της ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα!

***

Είναι γνωστό ότι στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ τέθηκαν και θέματα όπως η παράνομη μετανάστευση και το λιβυκό ζήτημα. Ο Έλληνας πρωθυπουργός απέφυγε να τοποθετηθεί σε ζητήματα που θίγουν ευθέως τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, για να μην χαλάσει την εικόνα του υπάκουου, νηφάλιου και προβλέψιμου υπηρέτη των συμφερόντων της νατοϊκής  Συμμαχίας και των ιμπεριαλιστών πατρώνων του. Κι ενώ μαίνονται οι αντιθέσεις στην ευρύτερη λεκάνη της Μεσογείου ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές και τις αστικές τάξεις των χωρών της περιοχής με στόχο τις ενεργειακές πηγές, τους δρόμους μεταφοράς και την πολιτική επιρροή, παρατηρούμε ότι η επεκτατικότητα της Τουρκίας επηρεάζει σοβαρά το γεωστρατηγικό περιβάλλον, παρεμβαίνοντας σε όλα ανεξαιρέτως τα μέτωπα της περιοχής, ( Βαλκάνια, Μαύρη θάλασσα, Καύκασο, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική).  Ήδη, το Κυπριακό οδηγείται άρον άρον -μέσω της άτυπης πενταμερούς με «ανοιχτή» ατζέντα- στην «κυριαρχική ισότητα των δύο κρατών», δηλ. στη de facto διχοτόμηση και δημιουργία συνομοσπονδίας δύο κρατών.

Η κοινή στρατηγική των ΕΕ-ΗΠΑ στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας, απεικονίζεται  στο δόγμα: «Βρείτε τα μεταξύ σας»! Στο μεταξύ στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής, στο βαθμό που η Τουρκία δεχθεί τις διερευνητικές συνομιλίες σε όλο το πλαίσιο των αμοιβαίων συμφερόντων (Συρία, Λιβύη, Αιγαίο, Α. Μεσόγειο, Βαλκάνια μαζί με το Μεταναστευτικό, το Εμπόριο, την Ενέργεια, την Ασφάλεια και την Άμυνα) και η κυβέρνηση Μητσοτάκη αρνηθεί τη συνολική συζήτηση, τότε η απειλή κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας ακυρώνεται και η θέση της Τουρκίας για τις ελληνικές «απαιτήσεις» σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, δικαιώνεται. Με δύο λόγια, το σύνολο των τουρκικών αξιώσεων, που δεν απέχουν από το δόγμα Ερντογάν για τη «γαλάζια πατρίδα» και την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λοζάνης.

Ιωσήφ Σταυρίδης, μέλος της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ