Ο φυλακισμένος πρόεδρος του Περού Πέδρο Καστίγιο ανακοίνωσε απεργία πείνας τη Δευτέρα 10 Μαρτίου, καταγγέλλοντας αυτό που αποκαλεί δικαστική αδικία στη συνεχιζόμενη δίκη του για εξέγερση και κατάχρηση εξουσίας. Ο Καστίγιο, ο οποίος αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης 34 ετών, ισχυρίζεται ότι η διαδικασία έχει πολιτικά κίνητρα, παρά το ότι εκλέχτηκε το 2021 ως συνταγματικός πρόεδρος του Περού.

Σε μια επιστολή που υπέγραψε ως «πρόεδρος σε αιχμαλωσία», ο Καστίγιο κατηγόρησε το δικαστήριο για μεροληψία, υποστηρίζοντας ότι ο δικαστής τον έκρινε προληπτικά ένοχο για εξέγερση, χωρίς στοιχεία. Ο δικηγόρος του, Walter Ayala, ζήτησε να αναδιαρθρωθεί το δικαστήριο λόγω ανησυχιών για μεροληψία, υποστηρίζοντας ότι οι κατηγορίες είναι αβάσιμες, αφού το 2022 ο Castillo επέτρεψε συνταγματικά τη διάλυση του Κογκρέσου χωρίς «καμία ένοπλη εξέγερση ή στρατιωτική υποστήριξη».

Ο Καστίγιο χαρακτήρισε την απεργία πείνας του ως υπεράσπιση της αξιοπρέπειας, υποστηρίζοντας ότι φυλακίζεται επειδή υπερασπίστηκε τον λαό ενώ οι εισαγγελείς παραποιούν τα δεδομένα. Το δικαστήριο απέρριψε το αίτημά του να αποχωρήσει από την ακρόαση και του ανέθεσε δημόσιο υπερασπιστή -μια κίνηση που ο Castillo ισχυρίζεται ότι υπογραμμίζει τα προβληματικά στοιχεία της δίκης.

Η δίκη, η οποία ξεκίνησε στις 4 Μαρτίου, δέχεταιι επικρίσεις για παρατυπίες και εκστρατείες παραπληροφόρησης. Η υπεράσπιση του Καστίγιο απευθύνει έκκληση σε διεθνείς φορείς -όπως τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ)- να παρέμβουν, επικαλούμενη παραβιάσεις της δίκαιης διαδικασίας.

Κατά τη διάρκεια των εναρκτήριων δηλώσεων, ο Καστίγιο δήλωσε: «Είμαι άδικα φυλακισμένος», επαναλαμβάνοντας ότι οι ενέργειές του ήταν μια προσπάθεια να προστατεύσει τους περιθωριοποιημένους του Περού. Οι εισαγγελείς, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι παραβίασε το σύνταγμα προσπαθώντας να διαλύσει το Κογκρέσο και να εγκαταστήσει κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης.

Το 2022, ο Πέδρο Καστίγιο ζήτησε από τη Διαμερικανική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (IACHR) να δώσει εντολή στην περουβιανή κυβέρνηση να διατάξει την άμεση απελευθέρωσή του και την επαναφορά του ως προέδρου.

Μετά την ανατροπή του, την προεδρία ανέλαβε η αντιπρόεδρός του, Ντίνα Μπολουάρτε, κάτι που πολλοί αναλυτές χαρακτήρισαν πραξικόπημα του Κογκρέσου. Αυτό οδήγησε σε έκρηξη διαμαρτυριών σε διάφορα μέρη της χώρας, με αποτέλεσμα περισσότερους από 70 θανάτους από την υπερβολική χρήση βίας από πράκτορες ασφαλείας, σε ένα σαφές μοτίβο παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Οι Περουβιανοί ζήτησαν την παραίτηση της Μπολουάρτε, τη διάλυση του κοινοβουλίου και το σχηματισμό Συντακτικής Συνέλευσης (η βασική προεκλογική υπόσχεση του Προέδρου Καστίγιο). Οι μαζικές διαδηλώσεις κατεστάλησαν βίαια από το πραξικόπημα. Δεκάδες σκοτώθηκαν από τις δυνάμεις ασφαλείας του καθεστώτος και χιλιάδες τραυματίστηκαν και φυλακίστηκαν.

Στον απόηχο του εκλογικού πραξικοπήματος με τη βοήθεια των ιμπεριαλιστών της Β. Αμερικής, το καθεστώς Boluarte αναγνωρίστηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, την Ισπανία και άλλους. Ο Πέδρο Καστίγιο συνεχίζει να αναγνωρίζεται ως πρόεδρος του Περού από τη Βενεζουέλα, τη Βολιβία, το Μεξικό, την Κολομβία, την Ονδούρα και άλλους.