Ποίημα του αμερικανού ποιητή Jack Hirschman για την εξέγερση του Πολυτεχνείου
(μετάφραση του ποιητή Sotirios Pastakas)

In Memory of the Children Fallen at the Polytechnic

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Δεῖχτε μου δρόμο λεύτερο
ν’ ἀνέβω μὲς τ’ ἀστέρια,
νὰ ’χω τὸ στόμα ὀρθάνοιχτο
λυμένα μου τὰ χέρια.

Νὰ πάω θέλω κεῖ ψηλὰ
στὸν οὐρανὸ να τρέξω,
τοῦ τόπου μου τὴ λευτεριὰ
μέ δάκρυα νὰ βρέξω.

Ἀφῆστε τόπο νὰ διαβῶ,
χτυπῆστε μου τὰ πόδιαׄ
τραγούδι πῆτε βροντερὸ
νὰ τρελλαθοῦν τ’ ἀηδόνια.

Ὂμορφος που ‘σαι λογισμὲ
στὸ φοβερὸ σκοτάδι,
δύσκολε, δόλιε ἀφορεσμὲ
τ’ ἀτέλειωτο τὸ βράδυ.

Τραγούδα λύρα μου βραχνὴ
μὲ τὸ χτυκιὸ στὸ στῆθος.
Δῶσε μου θάρρος Γαλανὴ
νὰ λησμονῶ τὸ μῖσος.

Δῶσε μου δύναμη θεέ
γιγαντωμένη σκέψη,
νὰ βρῶ τὸ ἀκρολίθαρο
νὰ γίνη τους ἡ στέψη.

Αἷμα τους γίνε οὐρανὸς
νὰ φωτιστῆ ἡ πλάση,
κι’ ὁ λογισμός μας ποταμὸς
τὴν πίκρα νὰ μαλάξη.

Παιδιὰ γενιὰ ἐλεύθερη,
γένος φυλὴ τρανή,
τὴν σκέψη σου τὴν ξάστερη
σκεπαζ’ ἡ Γαλανή.

Ὀρθοὶ λεβέντες πέσετε,
κι ἀθάνατο μνημεῖο
μὲ τὶς καρδιές μας στήσετε
μὲς το Πολυτεχνεῖο.

Αἷμα καὶ δάκρυ σμίξανε
ψυχὴ γρανιτωμένη,
χείμαρροι δόξας τρέξανε
αἰώνια τιμημένοι.

Ἄκου βουή, ἂκου φωνὴ
στὴν τιτανομαχία·
ἔλα καὶ σὺ συντροφευτὴ
στὴ μεγαλοψυχία.

Οἱ λεύτεροι δὲν νοιάζονται
γιὰ τὰ βασανιστήρια
κι’ οἱ σκλαβωμένοι θάβονται
κρυφὰ στὰ κοιμητήρια.

Στῆσε Ἑλλάδα μου βωμὸ
στὰ νειάτα τὰ νεκρά·
στεῖλε λιβάνι στὸ θεὸ
γιὰ τὴν ἐλευθεριά.

Κόσμε βγάλ’ τὸ καπέλλο σου,
σκύψε μὲ μεγαλεῖο,
κι’ ἀνάπεψε τον ὕμνο σου
μπρὸς τὸ Πολυτεχνεῖο.

Νοέμβριος 1973
Ἀθήνα

(Σημείωση: Διατηρήσαμε την ορθογραφία – πολυτονικό σύστημα της δεκαετίας του ’70)