Πήραν φωτιά τα δημοσιογραφικά θεωρεία, οι πολιτικοί, οι δικηγόροι και λοιπές καλλιτεχνικές δυνάμεις για το θέμα Λιγνάδη. Ο τελευταίος, ως φαίνεται, είχε περάσει προ πολλού κάθε όριο ανθρώπινης συνάφειας, έκανε κατάχρηση εξουσίας, περιφρονούσε την αξιοπρέπεια ενηλίκων, ανηλίκων και του σύμπαντος όλου με τις πλάτες που του έδωσε το κυβερνητικό κόμμα και η ανεκδιήγητη υπουργός Πολιτισμού.

Αλλά πίσω από τους νομικούς, τους ισαποστασάκηδες, τους πολιτικούς, τα πυροτεχνήματα, κάποιος τρίβει ευχαριστημένος τα χέρια του. Και αυτό είναι το σύστημα που γεννάει την απανθρωπιά. Πίσω από τα φώτα της ράμπας υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος. Τα παιδιά που ονειρεύονται θέατρο και πρέπει να περάσουν από κρεβατοκάμαρες. Οι φτωχοί ανήλικοι που περιφέρονται στις πλατείες και ξεπουλιούνται για πενταροδεκάρες. Οι γόνοι της εργατικής τάξης που βιώνουν καθημερινά την εργοδοτική φρικωδία και το τσαλαπάτημα της προσωπικότητάς τους. Ο ετσιθελισμός της κυρίαρχης πολιτικής που μπορεί να διορίζει τον γάιδαρο του πρωθυπουργού ως διευθυντή κάποιου οργανισμού. Οι ΜΚΟ που βρωμάνε από χιλιόμετρα μακριά. Οι δομές στους χώρους εργασίας, τέχνης, πολιτισμού που γεννάνε ή ανέχονται τέρατα.

Τα παραπάνω θα θαφτούν κάτω από τόνους κοκορομαχίας, πολιτικής κλειδαρότρυπας, “Κουγιοποίησης” της ζωής μας. Την ώρα που το σύστημα γεμίζει τα σχολεία και τις γειτονιές με χωροφύλακες, λιπαίνει το έδαφος σε κάθε είδους Λιγνάδηδες, με ή χωρίς μάσκα.

Να ξεριζωθούν, λοιπόν, όλα τα αγριόχορτα, αλλά πιο αποτελεσματικό είναι να σκάψουμε το χώμα που τα τρέφει. Τι δεν καταλαβαίνεις φίλε;

Θανάσης Τσιριγώτης