Νίνα Γεωργιάδου (από το fb)

Η ανθρώπινη διαστροφή σε όλο της το μεγαλείο.

Δεν έχει καταγραφεί ιστορικά αν στον Γολγοθά υπήρχε φιλοθεάμον κοινό, να παρακολουθεί τις σταυρώσεις.

Στις Ρωμαϊκές αρένες πάντως και στις πλατείες του Μεσαίωνα, τα πλήθη συνέρρεαν, για να «απολαύσουν» το θέαμα.

Η πρόσφατη γνωστοποίηση ότι παιδιά σχολείων, στο σιωναζί μόρφωμα, πηγαίνουν εκδρομή στο παρατηρητήριο Sderot, για να παρακολουθήσουν ζωντανά τη σφαγή στη Γάζα, προκάλεσε αποτροπιασμό.

Όπως καταγγέλλει ο Matthew Hoh, βετεράνος του Σώματος Πεζοναυτών, στη σελίδa Veterans for Peace, «Τα παιδιά του σχολείου και άλλα μέλη του κοινού μιας γενοκτονίας που, με ιαχές και το μεσαίο δάχτυλο σηκωμένο, έβαλαν χρήματα σε ένα τηλεσκόπιο έμειναν απογοητευμένοι. Οι ήχοι εκείνων που είναι θαμμένοι κάτω από τα χαλάσματα δεν φτάνουν στο παρατηρητήριο. Κανένα σχισμένο σώμα δεν μπορούσε να φανεί.

Ένιωσα αηδία και ένα κενό μέσα μου, που δεν μπορώ να αρθρώσω».

Φαίνεται όμως ότι η φρίκη δεν έχει όρια.

Ο «πολεμικός τουρισμός» στην Ουκρανία οργανώνει εκδρομές σε κατεστραμμένες πόλεις, έχει τιμοκατάλογο με σχετικά σουβενίρ – ουκρανική σημαία, βλήματα, τατουάζ – το «πολεμικό τουρ» κοστίζει από 150 ως 250 ευρώ και η ροή «πολεμικών τουριστών» αυξάνεται κατακόρυφα, από Ευρώπη και Αμερική.

Ζουν μια εμπειρία, τίγκα στην αδρεναλίνη, μπορεί και στην πρέζα, φωτογραφίζονται μπροστά από ερείπια ή γομώνοντας κανόνια, που ετοιμάζονται να ξεράσουν θάνατο και γυρνούν στην ασφάλεια του καναπέ τους, με μια πρωτότυπη ατζέντα αφηγήσεων για φιλικά δείπνα.

Η Αλίκη, όπως έγραψε ο Εντουάρντο Γκαλεάνο, δε χρειάζεται πια να μπει μέσα σε καθρέφτη, για να δει τον κόσμο ανάποδα. Αρκεί να κοιτάξει έξω απ’ το παράθυρο.