[Το άρθρο γράφτηκε για την εφημερίδα “Λαϊκός Δρόμος” πριν την αποχώρηση της Μιλένας Αποστολάκη από τη διεκδίκηση της προεδρίας. Ωστόσο, αν εξαιρέσουμε το ότι η Αποστολάκη δεν είναι πλέον συνυποψήφια κανενός, όλα τα υπόλοιπα ισχύουν μέχρι κεραίας]

[Η φωτογραφία είναι έργο του ζωγράφου Γιώργου Τσιριγώτη*]

Σε πολιτική κρίση εξακολουθεί να παραδέρνει το ΠΑΣΟΚ μπροστά στις εσωκομματικές εκλογές του που θα πραγματοποιηθούν τον Οκτώβρη. Ήδη οι υποψήφιοι έχουν φτάσει τους οκτώ μετά και την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Διαμαντοπούλου.

Παρά την ενότητα στην οποία ομνύουν όλοι οι υποψήφιοι και για την οποία όλοι διαβεβαιώνουν ότι θα επικρατήσει την επόμενη μέρα των εκλογών, τα μαχαίρια έχουν ήδη βγει και κατηγορίες εκτοξεύονται από τον ένα υποψήφιο στον άλλο, μια εικόνα που αν μη τι άλλο οδηγεί στον πολιτικό ευτελισμό και καμία σχέση δεν έχει με τις δημοκρατικές διαδικασίες στις οποίες όλοι ορκίζονται.

Μόνο και μόνο το μέγεθος του αριθμού των υποψηφίων είναι δηλωτικό για την κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Αποτυπώνει ακριβώς τον πολυτεμαχισμό και την έξω από αρχές αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει για την ηγεσία του κόμματος αυτού. Άλλωστε, τα καρφιά τού ενός στον άλλο, τα πισώπλατα μαχαιρώματα, οι ομαδοποιήσεις στο εσωτερικό του, όλες οι μέθοδοι του αστικού βούρκου έχουν την τιμητική τους.

Σε ό,τι αφορά τους υποψηφίους, τελευταία ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της η Άννα Διαμαντοπούλου. Η Διαμαντοπούλου, οπαδός των πιο φιλελευθέρων πολιτικών τις οποίες και προώθησε από κυβερνητικές θέσεις όσο ήταν ακόμη στο ΠΑΣΟΚ, αποχώρησε από αυτό το ’13 και, ύστερα από ένα σύντομο πέρασμα από το ΚΙΝΑΛ το ’18, επιστρέφει τώρα, πάνω από 10 χρόνια μετά, για να διεκδικήσει την ηγεσία σε ένα κόμμα που όλο το προηγούμενο διάστημα -σύμφωνα με δηλώσεις της- δεν την εξέφραζε. Αντίθετα, ήταν έντονο το κρυφό και φανερό πολιτικό φλερτ με τη ΝΔ του Μητσοτάκη, ο οποίος την είχε προτείνει πριν μερικά χρόνια και για γραμματέα του ΟΟΣΑ. Τώρα, και αφού κουβέντα δεν είχε πει όλα τα προηγούμενα χρόνια για την βαθιά αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, θυμήθηκε να υψώσει τους αντιπολιτευτικούς τόνους και ταυτόχρονα να μιλήσει για το «μεγάλο και κυβερνών ΠΑΣΟΚ» τονίζοντας μάλιστα πως «βιαστικές συγκολλήσεις ετερόκλητων δυνάμεων, χωρίς ηγεσία, χωρίς σχέδιο και σώμα δεν μπορούν να εμπνεύσουν κανέναν» και πως «οποιαδήποτε συζήτηση για κυβερνητικές συνεργασίες, συμμαχίες και συνασπισμούς υπό τις συνθήκες και τους όρους ενός “μικρού, αποδυναμωμένου και συμπληρωματικού ΠΑΣΟΚ” είναι σοβαρό πολιτικό λάθος». Πρόκειται για τοποθέτηση που βασικά βάλλει την πλευρά που ζητά συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ.

Από τη μεριά του ο Χάρης Δούκας άφησε σαφείς αιχμές προς την πλευρά Ανδρουλάκη λέγοντας πως «το ΠΑΣΟΚ δεν είναι δεκανίκι της Νέας Δημοκρατίας» και πως «το ΠΑΣΟΚ έχει ιστορικό ρόλο να πρωταγωνιστεί στην πορεία της χώρας… δεν θα γίνουμε ποτέ συμπλήρωμα στη Νέα Δημοκρατία…». Παράλληλα, ο Δούκας δέχθηκε την επίθεση της συνυποψήφιάς του, Μιλένας Αποστολάκη η οποία δήλωσε ότι οι δήμοι χρειάζονται δήμαρχο «απολύτως αφοσιωμένο» και οι πολίτες θέλουν δίπλα τους έναν δήμαρχο «24 ώρες το 24ωρο».

Σε κάθε περίπτωση, αν και ανάμεσα στους υποψηφίους εκδηλώνονται επιμέρους διαφοροποιήσεις για το ζήτημα των συνεργασιών της επόμενης μέρας, σε ένα συμφωνούν όλοι: στην προώθηση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής και αυτό δεν αλλάζει όσες αντιπολιτευτικές κορώνες και αν βγάζουν σήμερα τα ίδια στελέχη που όλο το προηγούμενο διάστημα έχουν ψηφίσει το 70% των νόμων που έχει φέρει στη Βουλή η κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ όσο ήταν κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ εφάρμοζαν ακριβώς αυτήν την πολιτική από κυβερνητικές θέσεις.

Όπως επισημάναμε και στο προηγούμενο φύλλο του Λ.Δ. οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ καμία σχέση δεν έχουν τα λαϊκά προβλήματα και καμιά υποκριτική αναφορά σε αυτά τα προβλήματα δεν μπορεί να σκεπάσει το αντιλαϊκό περιεχόμενο της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, το οποίο ο λαός μας το γνώρισε καλά την προηγούμενη περίοδο, είτε αυτό βρισκόταν στην κυβέρνηση, είτε στη θέση της αντιπολίτευσης. Οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ δεν απηχούν τίποτα περισσότερο από τους σχεδιασμούς της ολιγαρχίας προκειμένου να αναστηλωθεί ο δεύτερος πυλώνας του αστικού συστήματος, ειδικά τώρα που η φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη μεγαλώνει.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος

* Στην απορία που μπορεί να προκληθεί από το έργο του ζωγράφου: «Ποια απ’ όλες τις συγκεκριμένες σκάλες οδηγεί στο φως», με μια προσεκτική παρατήρηση, η απάντηση που μπορούμε να δώσουμε είναι: «Καμιά».