Ο αγώνας των διανομέων της Wolt στην Κύπρο αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη για την αναγνωρισιμότητα των μεταναστών εργατών και τη σύνδεσή τους με το εργατικό κίνημα

Οι διανομείς της Wolt στη Λευκωσία στις 15 Δεκέμβρη κατέβηκαν από τα μηχανάκια τους και προχώρησαν σε απεργιακή κινητοποίηση που κράτησε 9 μέρες και φώτισε πλευρές της σκληρής εργασιακής πραγματικότητας που βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι μετανάστες στην Κύπρο. Είχε προηγηθεί ακόμα μία απροειδοποίητη μείωση στις αμοιβές τους από την εταιρία, που έριξε την πληρωμή ανά παραγγελία στα 2,26 ευρώ.

Η Wolt εισήλθε στην αγορά της Κύπρου το 2020 και οι πρώτες αμοιβές αφορούσαν αποζημίωση 3 ευρώ ανά παραγγελία. Από τότε ακολούθησαν διαδοχικές μειώσεις στα 2,60, 2,40 και εσχάτως στα 2,26. Η τελευταία υποχώρηση στις αμοιβές τους ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Όπως σημείωναν οι εργαζόμενοι, με τον πληθωρισμό στο 8,7% και την αύξηση του κόστους εργασίας, που οι ίδιοι επωμίζονται, η απασχόλησή τους με τις παρούσες συνθήκες καθίσταται σχεδόν ασύμφορη.

Η απεργία ξεκίνησε από τη Λευκωσία και εξαπλώθηκε γρήγορα σε Λάρνακα, Λεμεσό και Πάφο με την συμμετοχή στην Λευκωσία να αγγίζει το 80% και εκατοντάδες οδηγούς να συγκεντρώνονται σε κεντρικά σημεία των πόλεων. Η Wolt με ανακοίνωσή της πέταξε το μπαλάκι επί της ουσίας στις εταιρείες που λειτουργούν ως μεσάζοντες και είναι υπεύθυνες για την διαχείριση των οδηγών. Αυτές οι εταιρίες υπενοικιάζουν τους οδηγούς στην Wolt παρακρατώντας ένα ποσοστό 41% από την συνολική αμοιβή των εργαζομένων χωρίς επί της ουσίας να προσφέρουν καμία υπηρεσία. Η Wolt έτσι απαλλάσσεται πλήρως από οποιαδήποτε ευθύνη απέναντι στους εργαζόμενούς της, οι οποίοι ενώ είναι σε καθεστώς εξαρτημένης σχέσης εργασίας «απολαμβάνουν» κουτσουρεμένα δικαιώματα και επωμίζονται το σύνολο των εξόδων που περιλαμβάνουν καύσιμα, αγορά και συντήρηση οχήματος και εξοπλισμού, ακόμα και έξοδα ασφάλισης.

Η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη για τους οδηγούς που κατάγονται από τρίτες χώρες εκτός ΕΕ, που αποτελούν και τη συντριπτική πλειοψηφία του κλάδου. Σε σχέση με τους Ευρωπαίους ή Κύπριους συναδέλφους τους, αυτοί οι εργαζόμενοι έχουν ψαλιδισμένες αποδοχές κατά 20-30% και υποχρεώνονται ανά 3 ή 4 μήνες να καταβάλλουν 75 ευρώ για την ανανέωση της σύμβασης εργασίας τους στις εταιρείες-ατζέντηδες που πλουτίζουν σε βάρος τους.

Από τις πρώτες μέρες της απεργίας η εργοδοσία προχώρησε σε πιέσεις ώστε να διαιρέσει τους εργάτες και να τους εξαναγκάσει να επιστρέψουν στην δουλειά. Υποσχέθηκε διπλή αμοιβή στους απεργοσπάστες ενώ πολλοί απεργοί είδαν την πρόσβαση τους στο σύστημα παραγγελιών να αναστέλλεται.

Παρά τις πιέσεις, η οργάνωση της απεργίας αποδείχτηκε ανθεκτική ιδιαίτερα στην Λευκωσία, με την πλειοψηφία των εργαζομένων να παραμένουν αμετακίνητοι στα αιτήματα τους μέχρι και τις 21/12 οπότε και έληξε η απεργία.

Σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις 21/12 στο Υπουργείο Εργασίας, με την συμμετοχή της Παγκύπριας Εργατικής Ομοσπονδίας (Π.Ε.Ο), της Ομοσπονδίας Μεταφορών, Πετρελαιοειδών και Γεωργίας, εκπροσώπων των απεργών και των μεσαζόντων εταιρειών συμφωνήθηκε η έναρξη διαλόγου με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα που θα επιχειρήσει να θέσει τέρμα στον εργασιακό μεσαίωνα που βιώνουν οι οδηγοί και να ρυθμίσει το νεφελώδες εργασιακό τοπίο στις ψηφιακές πλατφόρμες εν γένει. Η δέσμευση του υπουργείου Εργασίας και των εκπροσώπων των εταιρειών για ικανοποίηση των βασικότερων αιτημάτων των απεργών αποτελεί μία σημαντική νίκη των μεταναστών εργατών που μπορεί να δώσει ώθηση και σε άλλους κλάδους που απασχολούν αιτούντες άσυλο και μετανάστες από τρίτες χώρες.

Η κινητοποίηση του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος της Κύπρου, η δέσμευση του Υπουργείου Εργασίας για εξεύρεση λύσης όπως και ο διάλογος που αναγκάστηκαν να κάνουν οι εταιρείες – ατζέντηδες με τους εργαζόμενους είναι απότοκα της οργανωμένης και αποφασιστικής πάλης των απεργών διανομέων.

Χρειάζεται βέβαια αγωνιστική επαγρύπνηση για την υλοποίηση αυτών των δεσμεύσεων.