Δημοσιεύουμε παρακάτω την τοποθέτηση του Δημήτρη Κουφοβασίλη εκ μέρους της οργάνωσης νεολαίας “Πορεία” για την κατάσταση στη Λατινική Αμερική στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο “Σήμα” το Σάββατο 30 Νοεμβρίου.

Συναγωνιστές και φίλοι,

Διοργανώνουμε την εκδήλωση αυτή σε συγκυρία κατά την οποία ολόκληρη αλυσίδα μαζικών λαϊκών αγώνων και εξεγέρσεων εκδηλώνονται διαδοχικά ή και συγχρονισμένα στη μια ή την άλλη χώρα της Λατινικής Αμερικής.

Στόχος μας είναι να συμβάλουμε στην ανάδειξη της σημασίας των εξελίξεων αυτών, εκφράζοντας ταυτόχρονα την αλληλεγγύη μας στους αγώνες των λαών. Οι αγώνες αυτοί, πέρα από τις ιδιαιτερότητες και ιδιομορφίες που κάθε φορά έχουν, και πέρα από τις αφορμές οι οποίες κάθε φορά τους πυροδοτούν, κοινό γνώρισμα έχουν ότι στρέφονται ενάντια στη νεοαποικιακή εκμετάλλευση και τη στρατοκρατική καταπίεση, για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, ενάντια στον φασισμό και την αντίδραση, ενάντια στα αμερικανόπνευστα και αμερικανοκινούμενα πραξικοπήματα.

Από τη Βενεζουέλα και τη Βολιβία μέχρι το Εκουαδόρ και της Ονδούρα, από την Νικαράγουα και την Κολομβία, μέχρι την Αργεντινή, τη Βραζιλία και τη Χιλή, όλοι οι πολύπαθοι λαοί των χωρών της Λατινικής Αμερικής στέλνουν ελπιδοφόρο μήνυμα αγώνα παντού στον κόσμο.

Πού να στρέψουμε πρώτα το βλέμμα μας;

Οι ΗΠΑ αποφάσισαν, μετά τη Βενεζουέλα, να επιχειρήσουν να στήσουν ένα πιόνι τους και στη Βολιβία. Μετά τις 10 Νοεμβρίου, και το αμερικανικής σύλληψης και υποκίνησης πραξικόπημα, αυτοανακηρυγμένη πρόεδρος της Βολιβίας θέλει να λέγεται η Τζανίνε Άνιες, η ως τότε δεύτερη αντιπρόεδρος της Γερουσίας της Βολιβίας. Πάνω από 30 είναι οι νεκροί και περισσότεροι από 700 οι τραυματίες στις διαδηλώσεις που ξέσπασαν ενάντια στους πραξικοπηματίες, με τους τελευταίους να συμβιβάζονται με νέες εκλογές χωρίς όμως τη συμμετοχή του Έβο Μοράλες, του δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου της Βολιβίας και νικητή των πρόσφατων εκλογών της 20ης Οκτωβρίου.

Στη Χιλή, η αντιδραστική κυβέρνηση Πινέιρα, για να αντιμετωπίσει την εξέγερση του χιλιανού λαού, υποχρεώθηκε σε ελιγμό και σε αναθεώρηση του Συντάγματος, αυτού που με ευλάβεια διατηρούσε από τα χρόνια του δικτάτορα Πινοσέτ. Οι μαζικές κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, μπλόκα σε όλη τη χώρα, οι οποίες έχουν χτυπηθεί ανελέητα από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής και στις οποίες 28 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και δεκάδες εκατοντάδες τραυματίστηκαν, συνεχίζονται, στην πιο σοβαρή κοινωνική κρίση που έχει γνωρίσει η Χιλή τουλάχιστον στα τελευταία 30 χρόνια. Μήπως άραγε η γιγαντωμένη κοινωνική ανισότητα να έχει κάποιο λόγο σε αυτήν την κοινωνική έκρηξη, με τα ίδια τα Ηνωμένα Έθνη να παραδέχονται ότι το 1% των Χιλιανών κατέχει το 25% του πλούτου της χώρας;

Στην Κολομβία συνεχίζονται οι μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της αντιδραστικής κυβέρνησης Ντούκε, κινητοποιήσεις οι οποίες από τη μεγαλειώδη γενική απεργία της 21 Νοεμβρίου μέχρι σήμερα μετρούν 4 νεκρούς και πάνω από 120 τραυματίες. Ο νεαρός φοιτητής Ντύλαν Κρους που δολοφονήθηκε από πισώπλατο πυροβολισμό της αστυνομίας στο κεφάλι, έχει μετατραπεί σε μάρτυρα του αγώνα του λαού της Κολομβίας, με τους διαδηλωτές να μη λυγίζουν μπροστά στην κυβερνητική τρομοκρατία.

Το Εκουαδόρ (Ισημερινός) συγκλονίστηκε στις αρχές του προηγούμενου μήνα από μαζικές διαδηλώσεις με τουλάχιστον 7 νεκρούς, και πάνω από 1300 τραυματίες. Και εδώ οι διαδηλωτές βρέθηκαν απέναντι στην αιματηρή καταστολή και τον στρατιωτικό νόμο. Όμως τελικά, η κυβέρνηση Μορένα υποχρεώθηκε σε άτακτη υποχώρηση και ανακάλεσε διάταγμα με το οποίο καταργούσε την επιδότηση της τιμής των καυσίμων εκτινάσσοντας κατά 100% την τιμή τους. Τα μέτρα, τα οποία τελικά αποσύρθηκαν, ήταν απαιτήσεις του ΔΝΤ προκειμένου να χορηγήσει δάνειο ύψους 4,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Είμαστε βέβαιοι πως η παρουσία εδώ, ως κεντρικού ομιλητή, του αξιότιμου φίλου Φρέντυ Φερνάντες Τόρες, επιτετραμμένου της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Ελλάδα, θα επιτρέψει να αποκτήσουμε μια πιο πλατιά πληροφόρηση και να δούμε με μεγαλύτερη ευκρίνεια τη γενική εικόνα, όχι μόνο για τις εξελίξεις στη Βενεζουέλα και την αποτυχημένη πραξικοπηματική απόπειρα του διεθνούς ιμπεριαλισμού και των υποτακτικών του να αναγορεύσουν «μεταβατικό πρόεδρο» της Βενεζουέλας τον αχυράνθρωπο των ΗΠΑ Γκουαϊδό, αλλά και ευρύτερα.

Σε ό,τι μας αφορά, θέλουμε ιδιαίτερα να υπογραμμίσουμε ότι η Πορεία και φυσικά το Μ-Λ ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή ξεκάθαρα αποδοκιμάσαμε και καταγγείλαμε την ανεκδιήγητη ενέργεια της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία έσπευσε, αμέσως μάλιστα μετά τη συγκρότησή της, στο κατακαλόκαιρο, να αναγνωρίσει σαν «Πρόεδρο» τον Γκουαϊδό, δίνοντας τα διαπιστευτήρια υποτέλειας και ευθυγράμμισης με τις ΗΠΑ.

Θα θέλαμε επίσης να διατυπώσουμε με ευθύτητα τη δική μας θέση, για την ευρύτερη υπόθεση του αγώνα των λαών της Λατινικής Αμερικής, την έκβαση και την προοπτική τους.

Οι μεγάλες κινητοποιήσεις που συνεχίζονται αμείωτα στις χώρες αυτές, αναπτύχθηκαν και αναπτύσσονται με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά καθεμιάς τους, είχαν και έχουν όμως ένα κοινό εύφλεκτο υπόβαθρο που τις πυροδότησε και τις πυροδοτεί. Και αυτό δεν είναι άλλο από την άγρια εκμετάλλευση και την εκτεταμένη φτώχεια, την εξαθλίωση και την ανεργία που εντάθηκαν με την οικονομική κρίση, την απότομη επιδείνωση των όρων διαβίωσης εκατοντάδων εκατομμυρίων εργαζομένων, τη ληστρική οικονομική εκμετάλλευση και καταπίεση της εργατικής τάξης, την πολιτική καταπίεση σε συνδυασμό με τον περιορισμό και τη στέρηση των στοιχειωδών δημοκρατικών ελευθεριών μέσα σε αντιδραστικά καθεστώτα -ανδρείκελα των ιμπεριαλιστών, στο υπόβαθρο μιας μακρόχρονης σε πολλές περιπτώσεις νεοαποικιακής κυριαρχίας.

Ο απόηχος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, προκαλώντας μέχρι σήμερα τις καταστροφικές του συνέπειες πάνω στους λαούς, καθώς και τα σημάδια μιας νέας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης την οποία πολλοί προδικάζουν, έχουν σκορπίσει τα ιδεολογήματα για τη «ζωντάνια» και την «ανωτερότητα» του καπιταλισμού, για την ανάπτυξη και την ευημερία που προσφέρει δήθεν στους λαούς, και αποκαλύπτουν τη γύμνια της καπιταλιστικής οικονομίας και τις αγιάτρευτες πληγές του καπιταλιστικού συστήματος.

Το περιεχόμενο των αλλαγών, η έκταση, το βάθος και η προοπτική των λαϊκών αγώνων θα καθοριστεί, τελικά, από το χαρακτήρα των δυνάμεων που θα ηγηθούν, από το αν θα παραμείνει ο έλεγχος του αγώνα των λαϊκών μαζών στα χέρια των δυνάμεων μιας αστικής αντιπολίτευσης, όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις, και θα περιοριστεί σε αυτά τα πλαίσια, ή θα περάσει κάτω από την ηγεσία των επαναστατικών δυνάμεων και θα αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο, απολυτρώνοντας τους λαούς από τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και της εσωτερικής αντίδρασης.

H αλλαγή αυτής της κατάστασης και η ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων, όσο κι αν επιταχύνονται οι εξελίξεις και γίνονται ελπιδοφόρα βήματα, δεν πρόκειται να γίνει εύκολα και γρήγορα. Θα απαιτηθεί πολύχρονος και βασανιστικός α­γώνας ώστε τα πραγματικά επαναστατικά κόμματα και οργανώσεις να αποκτήσουν την ικανότητα της συσπείρωσης, οργάνωσης και καθοδήγησης των λαϊκών μαζών σε μεγάλους και παρατεταμένους αγώνες.

Βασική προϋπόθεση είναι η απομόνωση της γραμμής των δυνάμεων της συνθηκολόγησης και του συμβιβασμού, που καλυπτόμενες πίσω από κομμουνιστικούς τίτλους, συνεχίζουν με την υπονομευτική δράση τους να αφοπλίζουν και να αποδιοργανώνουν το λαϊκό κίνημα και να δυσφημούν τις ιδέες του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού.

H πάλη των λαών για την απολύτρωση από τα δεσμά της καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας μπορεί να προχωρήσει μόνο αν στην πορεία του μακρόχρονου αγώνα αντίστασης αναδειχθούν γνήσιες, λαϊκές κομμουνιστικές δυνάμεις, οι οποίες, καταπολεμώντας εχθρικά ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα και προσδιορίζοντας το πραγματικό περιεχόμενο του αγώνα, θα τον μετασχηματίζουν σε προοδευτικές και επαναστατικές κατευθύνσεις ενάντια στους ξένους και ντό­πιους εκμεταλλευτές και καταπιεστές, σε αγώνα αντίστασης και ανατροπής της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, για την κατάκτηση της Λευτεριάς, της Δημοκρατίας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας και το Σοσιαλισμό.