Συμπληρώνονται φέτος 47 χρόνια από τον μεγαλειώδη αγώνα του Πολυτεχνείου, για την αποτίναξη της φασιστικής δικτατορίας των συνταγματαρχών, για το σπάσιμο της αμερικανοκρατίας. Ο ηρωικός αγώνας των φοιτητών, που αγκαλιάστηκε από την πλειοψηφία της εργατικής τάξης και του λαού μας, θα οδηγούσε λίγους μήνες μετά, στην πτώση της αμερικανοκίνητης Χούντας, κάτω και από το βάρος του τυχοδιωκτικού πραξικοπήματος στην Κύπρο, που συντέλεσε στην τουρκική εισβολή και κατοχή του 40% του νησιού, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Εδώ και 47 χρόνια οι ντόπιοι αντιδραστικοί και τα υπερατλαντικά αφεντικά τους προσπαθούν να μετατρέψουν την Εξέγερση του Πολυτεχνείου σε μια εθιμοτυπική γιορτή. Η κυβέρνηση της Δεξιάς αξιοποιεί την υγειονομική κρίση, την αστυνομοκρατία και τους κατ’ οίκον περιορισμούς, για να απαγορεύσει τον τριήμερο εορτασμό και τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία.
Όμως η αγωνιστική τίμηση του Πολυτεχνείου δεν μπορεί να απαγορευτεί, όσο τα αιτήματά του παραμένουν αδικαίωτα. Δέκα χρόνια μνημονιακής λιτότητας βρίσκουν το λαό όχι αντιμέτωπο με την πολυπόθητη “ανάπτυξη”, αλλά με μια νέα οικονομική κρίση που οξύνεται κάτω απ’ το βάρος της πανδημίας. Νέο μπαράζ απολύσεων, εκτίναξη της ανεργίας, επιδόματα ψίχουλα, κλείσιμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Η κυβερνητική διαχείριση της υγειονομικής κρίσης απειλεί το λαό με βαρύ φόρο αίματος στο βωμό της ασυδοσίας και ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου και της νεοφιλελεύθερης προσκόλλησης στην εγκατάλειψη του δημόσιου συστήματος υγείας. Ταυτόχρονα προετοιμάζεται η νέα επίθεση στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα με το ξεχείλωμα του εργασιακού ωραρίου, το χτύπημα των απεργιών και το φακέλωμα της συνδικαλιστικής δράσης.
Τα μορφωτικά δικαιώματα μπαίνουν στο γύψο, με τη δήθεν “εναλλακτική” της τηλεκπαίδευσης να αποκλείει όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της νεολαίας από τη δημόσια εκπαίδευση. Τα αλλεπάλληλα αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια κατοχυρώνουν το σχολείο και το πανεπιστήμιο των “λίγων κι εκλεκτών”, που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες της “αγοράς”. Η πολιτική των αποκλεισμών και της υποχρηματοδότησης βρίσκει το αναγκαίο συμπλήρωμά της στις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης. Από την πρώτη στιγμή ανάληψης της κυβερνητικής εξουσίας, η Νέα Δημοκρατία επιδόθηκε σε μια χουντικής έμπνευσης επιχείρηση καταστολής του λαϊκού κινήματος, βάζοντας στο στόχαστρο όλες τις κατακτήσεις της δημοκρατικής πάλης του λαού μας τόσο στο Πολυτεχνείο όσο και πριν από αυτό: κατάργηση και καταπάτηση του ακαδημαϊκού ασύλου, εξαγγελίες για πανεπιστημιακή αστυνομία, περιορισμός και απαγόρευση των διαδηλώσεων, φακέλωμα της συνδικαλιστικής δράσης, οικονομικός στραγγαλισμός των σωματείων και υπονόμευση των απεργιών, έξαρση της αστυνομικής βίας και επιτήρησης.
Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός που ενορχήστρωσε και στήριξε ολόπλευρα την απριλιανή δικτατορία, παρουσιάζεται σήμερα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ως ο εγγυητής των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Η κυβέρνηση μετατρέπει την Ελλάδα σε ένα απέραντο αμερικανονατοϊκό ορμητήριο για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών βλέψεων της Αμερικής. Όμως είναι κάτω από την κυριαρχία του ιμπεριαλισμού που ξεκίνησε η παράνομη εισβολή και κατοχή της Κύπρου. Αντίστοιχα σήμερα, είναι υπό την υψηλή εποπτεία των Αμερικάνων που η κυβέρνηση Ερντογάν κλιμακώνει τις επεκτατικές κινήσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Ο ιμπεριαλισμός αναγνωρίζει μόνο ένα δίκαιο, το δίκαιο του ισχυρού, και απέναντι στην επιθετικότητα της τουρκικής ολιγαρχίας οι προσδοκίες για εξασφάλιση της εθνικής ακεραιότητας απ’ τους “συνοριοφύλακες” του ΝΑΤΟ μπλέκουν τη χώρα σε μεγαλύτερες περιπέτειες και τυχοδιωκτικά μονοπάτια. Μόνο με τον λαό κυρίαρχο και ανεξάρτητο μπορεί να διασφαλιστεί η ειρήνη και η ευημερία στον τόπο και την περιοχή, κι αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί στο πλαίσιο της αμερικανοκρατίας, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Παρά τις τρομοκρατικές εκστρατείες των απανταχού κυβερνήσεων, η εικόνα του σημερινού κόσμου δεν είναι η εικόνα της καραντίνας και της υποταγής, αλλά η εικόνα του μαζικού ξεσηκωμού χιλιάδων εργαζομένων, λαού και νεολαίας.
Τα αιτήματα του Πολυτεχνείου παίρνουν σάρκα και οστά στη Βολιβία και τη Χιλή του αντιφασιστικού-αντιιμπεριαλιστικού αγώνα, στην εξεγερμένη Αμερική, στους αγώνες των υγειονομικών και του εκπαιδευτικού κινήματος της χώρας μας. Οι ήρωες του Πολυτεχνείου ανήκουν όχι στο παρελθόν, αλλά στο μέλλον της αναπόφευκτης δικαίωσης των αγώνων τους.
Να μην περάσει η κυβερνητική απαγόρευση του εορτασμού και της πορείας του Πολυτεχνείου.
Να τιμήσουμε μαζικά την ηρωική εξέγερση.
Το Πολυτεχνείο ζει και οδηγεί τη νεολαία και το λαό μας στους αγώνες ενάντια στη φτώχεια και την καταστολή, ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία-Εθνική Ανεξαρτησία!
Πορεία
e-prologos.gr
