Εικόνα από τα μέσα μαζικής μεταφοράς όπου η κυβέρνηση “δεν μπορεί να γεννήσει” ούτε λεωφορεία ούτε συρμούς… Και πως να περισσέψουν λεφτά για τέτοια, όταν πρέπει να πληρωθούν οι “αντικρατιστές” επιχειρηματίες των ΜΜΕ που περνούν “δύσκολες” ώρες;

Και πως να περισσέψουν χρήματα όταν χρειάζονται τόσα για τον επαρκή εξοπλισμό των δυνάμεων της τάξης; Δακρυγόνα, οπλισμός, κάμερες, γκλοπ, μηχανάκια, αυτοκίνητα και θωρακισμένα οχήματα, “αίαντες” και drones;

Είπαμε για την κυβέρνηση και το σύστημα η κάλυψη των λαϊκών αναγκών τόσο για σταθερή δουλειά όσο και για την προστασία της υγείας είναι ατομική ευθύνη.

Και εμείς;

Όταν η άλλη πλευρά, οπλισμένη με τη θεοσοφία της αγοράς, προτάσσει τα φθηνά οικόσημα και τα τσίγκινα εξαπτέρυγα της ιδιωτικοποίησης και του ξεθεμελιώματος κάθε δικαιώματος του κόσμου της εργασίας, όταν κηρύσσει από τον άμβωνα την συντριβή και σφυρηλατεί νέες χειροπέδες , όταν ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες σφίγγουν για μια ακόμη φορά τα δεσμά του Προμηθέα

Τότε  επιβάλλεται ο κόσμος της εργασίας να κάνει τους δικούς του ισολογισμούς, να καθαρίσει τα μάτια του από τις χρόνιες τσίμπλες, να «ξορκίσει» την παραλυσία και να τραβήξει τις σωστές διαχωριστικές γραμμές, ενάντια στους «πουρκουάδες», τους ριψάσπιδες και τα σκιάχτρα που φυτεύονται δίπλα του.

Οργανωμένα. Όχι χωριστά, ούτε υποταγμένα. Με το σύνθημα που ενώνει την τάξη: Ανατροπή αυτής της πολιτικής που στέλνει εμάς και τα παιδιά μας στην κόλαση. Να τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους:

Ένα είναι σίγουρο: Ένα είναι επίσης σίγουρο: Όταν λαός και νεολαία παίρνει τους δρόμους του οργανωμένου και αταλάντευτου αγώνα κάθε λαβύρινθος και κάθε μινώταυρος μπορεί να αντιμετωπιστεί!