Κι ενώ οι δολοφονικοί ισραηλινοί βομβαρδισμοί στην ερειπωμένη πλέον Γάζα συνεχίζονται ακατάπαυστα, η Ουάσιγκτον προσπαθεί όπως-όπως να στηρίξει το καθεστώς Νετανιάχου στον παραπαίοντα πρωθυπουργικό του θώκο. Όμως, οι εσωτερικές αντιθέσεις του ισραηλινού λαού με το εγκληματικό καθεστώς οξύνονται καθημερινά, τη στιγμή που ο Νετανιάχου συνεχίζει τους βομβαρδισμούς και απειλεί με κλιμάκωση του πολέμου. Οι ανθρωποθυσίες των ισραηλινών έχουν ξεπεράσει τις 21.000 νεκρούς Παλαιστίνιους (70% αθώα γυναικόπαιδα), ενώ από την πλευρά της η Χαμάς δεν δείχνει να κάμπτεται από τις θηριωδίες εκτιμώντας το αδιέξοδο του ισραηλινού πρωθυπουργού.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η κυβέρνηση Μπάιντεν αντιμετωπίζει την τεράστια πίεση που ασκούν οι Ρεπουμπλικάνοι, με τον Τραμπ να περιφρονεί τις δικαστικές αποφάσεις και να προχωρά πλησίστιος προς το προεδρικό χρίσμα. Η κυβέρνηση Μπάιντεν βρίσκεται σε δεινή θέση. Η εκφοβιστική παρουσία των δύο αεροπλανοφόρων στην Μεσόγειο, οι οικονομικές και εξοπλιστικές ενισχύσεις προς το Ισραήλ, οι χιλιάδες νεκροί της ισραηλινής κτηνωδίας, δεν φαίνεται να πτοούν την παλαιστινιακή αντίσταση.

Εδώ που έφθασαν τα πράγματα, ο Νετανιάχου είτε θα συνεχίσει τους αδιέξοδους πλέον βομβαρδισμούς της Γάζας, είτε θα υποχρεωθεί σε παραίτηση, αρκεί να σωθούν τα αμερικανοϊσραηλινά προσχήματα. Η κυβέρνηση Νετανιάχου με την άτεγκτη πολιτική της και την περιφρόνηση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, έχει στρέψει την παγκόσμια κοινή γνώμη εναντίον της, ενώ εκατομμύρια κόσμου σε όλο τον Πλανήτη έχουν ξεσηκωθεί κατά της θηριωδίας των ισραηλινών βομβαρδισμών κατά των αμάχων.

Από την πλευρά τους οι Κινέζοι -είτε γνώριζαν, είτε προέβλεπαν τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή- φρόντισαν ήδη από τον περασμένο Μάρτη να μεσολαβήσουν για την άρση της διακοπής των διπλωματικών σχέσεων και να οδηγήσουν τη Σαουδική Αραβία στην πλήρη αποκατάσταση των σχέσεων με το Ιράν. Μάλιστα, κατά την από κοινού Σύνοδο Κορυφής του Αραβικού Συνδέσμου και του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας (11/11), μετά επτά χρόνια σιγής, στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, παραβρέθηκε και ο Ιρανός πρόεδρος Εμπραχίμ Ραϊσί. Θυμίζουμε ότι, από την 1η Ιανουαρίου, στον BRIKS θα προσχωρήσουν η Αίγυπτος, η Αιθιοπία, το Ιράν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία, όλες χώρες της ευρύτερης Μέσης Ανατολής που βρίσκεται σε μεγάλη αναταραχή. Τα ιμπεριαλιστικά «στρατόπεδα» αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν. Η κυριαρχία της Δύσης υποχωρεί αργά αλλά σταθερά…

Είναι προφανές πως η Ουάσιγκτον είτε δεν είχε εκτιμήσει σωστά την προσέγγιση Σαουδικής Αραβίας – Ιράν, είτε αποδείχθηκε ανίκανη να την εμποδίσει, εξαιτίας της ισχυρής ρωσοκινέζικης εμπλοκής στη Μέση Ανατολή. Τώρα απομένει χωρίς το βασικό της σύμμαχο στη Μέση Ανατολή. Σημειώνουμε ότι η κρίση στις σχέσεις Ουάσιγκτον – Ριάντ, που για δεκαετίες βασιζόταν στο δόγμα «πετρέλαιο έναντι ασφάλειας», ανατράπηκε μετά τις απειλές Μπάιντεν για κυρώσεις στη Σαουδική Αραβία εάν δεν απέσυρε την απόφασή της να μειώσει την παραγωγή πετρελαίου, ευθυγραμμιζόμενη με την Μόσχα. Και μπορεί οι κυρώσεις Μπάιντεν να ήταν μία λεκτική απειλή, όμως στο μεταξύ υπήρξαν ραγδαίες εξελίξεις με το καθεστώς του Ριάντ να υποστηρίζει τις ρωσικές ενεργειακές προτάσεις, την Κίνα να παρεμβαίνει στην προσέγγιση του Ριάντ με τους BRIKS και τέλος να μεσολαβεί στην αποκατάσταση των σχέσεων Ριάντ – Τεχεράνης. Όλ’ αυτά αλλάζουν τις ισορροπίες στην Μέση Ανατολή, ενώ είναι πολύ πιθανόν να είχε προβλεφθεί το αδιέξοδο της αμερικανοϊσραηλινής συνεργασίας. Το γεωπολιτικό σκηνικό στην Μέση Ανατολή μεταβάλλεται σταδιακά, εμφανώς σε βάρος των ΗΠΑ, με το καθεστώς Νετανιάχου να μην έχει άλλη λύση παρά μόνον την κλιμάκωση του πολέμου. Ωστόσο, γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο πως ούτε οι Κινέζοι, ούτε οι Ρώσοι θέλουν μία κλιμάκωση του πολέμου που δεν εξυπηρετεί τα ενεργειακά και πολιτικά τους συμφέροντα, έχοντας κατά νου το κινέζικο σχέδιο ειρήνευσης στην περιοχή και την δημιουργία δύο κρατών. Τριγύρω από το Ισραήλ, το Ιράν, η Συρία, το Ιράκ, η Σαουδική Αραβία, η Υεμένη, η Ιορδανία, η Αίγυπτος, το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ο Λίβανος, φαίνεται να διαβαίνουν τον αμερικανικό Ρουβίκωνα και περιμένουν τις τελικές παρεμβάσεις του Πεκίνου, αλλά και τις τυχοδιωκτικές πλέον κινήσεις της Ουάσιγκτον που μπροστά σε μια εξασθένιση των ερεισμάτων και της επιρροής της στη Μέση Ανατολή δεν θα διστάσει να βάλει φωτιά σε όλη την περιοχή, όπως φάνηκε και με τον πολεμικό συνασπισμό που προσπαθεί να οργανώσει για τον έλεγχο της Ερυθράς Θάλασσας.

Ιωσήφ Σταυρίδης, μέλος της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ