της Γιώτας Ιωαννίδου
«Προστατεύοντας τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής» ονομάζεται το χαρτοφυλάκιο που προτάθηκε να αναλάβει ο Έλληνας επίτροπος μετανάστευσης, Μαργαρίτης Σχοινάς, από τη νέα πρόεδρο της Κομισιόν, Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν. Ο τίτλος και η ουσία της αρμοδιότητας του νέου επιτρόπου έγιναν αντικείμενο μεγάλης συζήτησης και αντιδράσεων -όχι τυχαία. Εξάλλου και ο ίδιος δήλωσε ότι «δε θέλουμε την Ευρώπη ξέφραγο αμπέλι». Η υιοθέτηση της ρητορικής της αναπτυσσόμενης ακροδεξιάς στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που υποστηρίζει ότι αυτή απειλείται από τους καθυστερημένους μετανάστες και πρόσφυγες «εισβολείς» που αρνούνται να προσαρμοστούν, δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη, όσο κι αν ήταν αναμενόμενη μετά την επιλογή της συγκεκριμένης προέδρου. Δεν πρόκειται για ζήτημα απόδοσης ατυχούς τίτλου στο χαρτοφυλάκιο, όπως υποστήριξε ο Γιούνκερ, αλλά φέρνει στην επιφάνεια την πορεία αντιδραστικοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή αποτυπώνεται στα επιχειρήματα όσων υπερασπίζονται την ουσία του, είτε συμφωνούν με τον τίτλο, είτε βάζουν στη θέση του άλλες λέξεις.
Τι είναι τελικά αυτός ο λεγόμενος ευρωπαϊκός τρόπος ζωής που απειλείται με διάβρωση; Και από ποιους; Και πόσο διαφέρει από αυτόν που προωθεί ο Όρμπαν ή επικαλέστηκε ο Νορβηγός Άντερς Μπρέιβικ το 2011 για να δολοφονήσει 77 ανθρώπους; Οι θερμοί οπαδοί της ΕΕ, η Μέρκελ και ο Μακρόν αλλά και οι «αριστεροί» συνοδοιπόροι τους, τύπου ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να διαφωνούν στις διατυπώσεις αλλά και αυτοί τελικά επικαλούνται τις αξίες μιας ΕΕ με «λευκό, χριστιανικό» και «δυτικό» πρόσωπο. Μιλούν για κοινωνικό κράτος, ΕΕ στηριγμένη στις αξίες του σεβασμού, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Την ίδια στιγμή, όμως, συνυπογράφουν και αποδέχονται την οικοδόμηση μιας Ευρώπης φρούριο για τους ανθρώπους και δρόμο ταχείας κυκλοφορίας για τα εμπορεύματα και το κεφάλαιο. Η Γερμανία νομοθετεί να δέχεται μετανάστες και πρόσφυγες όχι με την ανθρώπινη ιδιότητά τους, αλλά μόνο ως εμπορεύματα εργατικής δύναμης, στους τομείς που έχει έλλειψη φτηνών εργατικών χεριών.
Τι ειρωνεία! Μιλά για δημοκρατία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που ορίζεται ως άλλη υπερεθνική κυβέρνηση της ΕΕ και έχει το μονοπώλιο της νομοθέτησης και των αντιδραστικών αποφάσεων επί των λαών των χωρών της. Επικαλείται η ΕΕ την ειρήνη, που την πυροβολεί κάθε μέρα με τα όπλα της στις εμπόλεμες ζώνες, της Συρίας και της Λιβύης. Διαμαρτύρεται για τους δουλεμπόρους που αλωνίζουν στα συντρίμμια των λαών της Αφρικής, που ξεζουμίζει για τα κέρδη των πολυεθνικών της. Ο σεβασμός των ιθυνόντων της ΕΕ στα ανθρώπινα δικαιώματα φαντάζει σαν κουρελιασμένος κατάλογος, ανάξιος να ζεστάνει τα πόδια ενός παιδιού και τη ματιά μιας μητέρας που δεν μπορεί να το χορτάσει. Ο «ευρωπαϊκός πολιτισμός» τους προτιμά γι’ αυτό να τους αποσύρει από το οπτικό του πεδίο σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τύπου Μόρια, ή σπέρνοντας με τα πτώματά τους τη Μεσόγειο και τα ανοικτά της Λαμπεντούζα. Τον ευρωπαϊκό τρόπο θανάτου συνάντησαν τουλάχιστον 15.000 πρόσφυγες και μετανάστες κατά τον διάπλου της Μεσογείου από το 2014.
Να μιλήσουμε για την εκπαίδευση, την υγεία, την ασφαλή διαβίωση, την αξιοπρεπή εργασία σε μετανάστες και αυτόχθονες; Την ελευθερία σκέψης, συνείδησης, θρησκείας, διακίνησης ιδεών; Ανεργία, ελαστική εργασία, φτώχεια, καταπίεση, διακρίσεις, εργατικά δικαιώματα στον Καιάδα και ελευθερίες στον Προκρούστη. Άνθρωποι στον δρόμο και ζωές στο περιθώριο, σπαταλημένες, χωρίς προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο.
Ο κυρίαρχος ευρωπαϊκός τρόπος ζωής είναι σκοταδισμός και στρατιωτικοποίηση στη νεολαία των γκέτο, ανταγωνισμός και ατομισμός αλληλοσφαγής στον βωμό του κέδρους, στα παιδιά της μισθωτής οικογένειας, προεξοφλημένη αριστεία κοινωνικής αποτυχίας και αποξένωσης για τα παιδιά της αστικής τάξης. Μοντέλα της απαστράπτουσας εμπορευματοποίησης προς κατανάλωση προϊόντων και αισθήσεων προβάλλουν τα ανθρώπινα σώματα. Ή σπίτια ακάθαρτων ψυχών, φυλών και φύλων, που οφείλουν να εξαγνιστούν. Είναι φυτώριο οπαδών του Όρμπαν, της Λεπέν και του Σαλβίνι η απόγνωση του σάπιου κόσμου της ΕΕ, αυτών που πουλάνε φόβο για να εμπορευτούν την ελπίδα, για μια χαραμάδα ζωής.
Η Ευρώπη, οι λαοί της και οι αξίες που αυτοί έφεραν στο προσκήνιο με τους αγώνες τους, κινδυνεύουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την πολιτική του κεφαλαίου και τα όργανά τους κι όχι από το 4,4% των κατοίκων της, που την 1η Γενάρη του 2018 ήταν πολίτες τρίτων χωρών, που κατοικούσαν στην επικράτειά της. Αυτή την αλήθεια θέλουν να κρύψουν, οι διάφοροι αυτόκλητοι προστάτες του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής. Γι’ αυτό δεν ξεχνούν στη συζήτηση αυτή να συμπεριλαμβάνουν και τον εσωτερικό εχθρό, την αριστερά που τους αμφισβητεί. Την ίδια στιγμή που διεκδικούν το δικαίωμα αυτοσυντήρησης του τρόπου ζωής που έχουν επιβάλει, αλλά και γι’ αυτό, ψηφίζουν στο Ευρωκοινοβούλιο την εξίσωση φασισμού, ναζισμού, κομμουνισμού ως κοινά υπεύθυνων όχι μόνο για την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και της καταπάτησης δικαιωμάτων και της αμφισβήτησης των ελευθεριών και της δημοκρατίας, τότε και τώρα. Θέλουν να γλυτώνουν μια και καλή από το φάντασμα που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη.
«Σαν σανίδα από θλιβερό ναυάγιο ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος». Πόσο μπορεί να υπάρξει ακόμη μια κοινωνία που δέχεται να δολοφονούνται και να πεθαίνουν δεκάδες ή/και εκατοντάδες παιδιά καθημερινά; Το ερώτημα της ριζικής αναγέννησης των ανθρώπων, του πολιτισμού και του τρόπου ζωής τους μέσα από την έφοδο πάλι των εργατικών, λαϊκών τάξεων στο προσκήνιο, όλων των φυλών και όλων των χρωμάτων, στην Ευρώπη και τον κόσμο είναι όσο ποτέ επίκαιρο.
Πηγή: selidodeiktis.edu.gr
e-prologos.gr
