Τρέμω. Μήπως μια μέρα ξεχάσω.
Μήπως γίνω σαν τους άλλους. Με τα νοικοκυριά τους. Την ήσυχη ζωή τους. Τα παιδιά τους. Τη δουλειά τους.Τους κοίτα τη δουλειά σου, τι τα θες τώρα.
Τρέμω. Μήπως ξεχάσω. Για τα παιδιά της Συρίας. Της Παλαιστίνης. Του Ιράκ, της Αφρικής, της Υεμένης.Τους εκτοπισμένους. Τους ξεριζωμένους. Τους ναυαγούς και τους πνιγμένους. Και κείνους που μοιάζουν σκελετοί.
Γιάννα Κούκα (fb)
e-prologos.gr