Σε προσωρινή εκτόνωση φαίνεται πως οδηγείται η (νέα) πρόσφατη κρίση στις σχέσεις Σερβίας-Κοσόβου, που πυροδοτήθηκε και οξύνθηκε απότομα από το μπαράζ των αλλεπάλληλων κλιμακούμενων προκλητικών-επιθετικών ενεργειών του χαϊδεμένου λακέ των αμερικανονατοϊκών “πρωθυπουργού” του εν λόγω προτεκτοράτου, Κούρτι, εναντίον των Σέρβων που αποτελούν την πλειοψηφία στο βόρειο Κόσοβο. Με φουσκωμένα τα πανιά από την ολόπλευρη στήριξη των δυτικών που πιέζουν αφόρητα τον Βούτσιτς για την ντε φάκτο αναγνώριση του Κοσόβου “ως μια νέα νομική και πολιτική πραγματικότητα”, ο Κούρτι αξιοποίησε ως πρόσχημα την ένοπλη απόπειρα ληστείας που έγινε στο Λεποσάβιτς στις 8 Δεκέμβρη για να στοχοποιήσει και να συκοφαντήσει τον πληθυσμό του σερβικού θύλακα της περιοχής, προχωρώντας στην αποστολή αστυνομικών δυνάμεων με βαρύ οπλισμό και τη συνοδεία τεθωρακισμένων οχημάτων. Η προμελετημένη κίνηση του Κούρτι, (η οποία συνιστά κατάφωρη παραβίαση της συνθήκης των Βρυξελλών το 2013, που ορίζει ρητά πως για τη διασφάλιση της τάξης στο βόρειο τμήμα του Κοσόβου υπεύθυνη είναι η αστυνομική διεύθυνση “Βορράς” που αποτελείται από Σέρβους), συνοδεύτηκε από το μπαράζ συλλήψεων Σέρβων πρώην αξιωματούχων (που παραιτήθηκαν στις αρχές Νοέμβρη από τα “κρατικά όργανα” και τις δημόσιες υπηρεσίες στην περιοχή, διαμαρτυρόμενοι για την επιχείρηση επιβολής ποινών στους κατοίκους που διατηρούν σέρβικες πινακίδες στα οχήματά τους) και την αντικατάστασή τους από Aλβανούς Κοσοβάρους.

Απέναντι στο ιδιότυπο πογκρόμ που εξαπέλυσε ο Κούρτι με προκάλυμμα σε μια πρώτη φάση την ανοχή των επικυρίαρχων ΗΠΑ και ΕΕ, οι Σέρβοι του βόρειου Κοσόβου απάντησαν στήνοντας οδοφράγματα σε σημαντικά σημεία διέλευσης προς τη Σερβία από τις 10 Δεκέμβρη. Στη διελκυστίνδα των αντιπαραθέσεων που ακολούθησε ο Κούρτι κάλεσε την νατοϊκή “ειρηνευτική δύναμη” KFOR να απομακρύνει τα οδοφράγματα, απειλώντας σε αντίθετη περίπτωση “να αναλάβει ο ίδιος δράση”, ο δε Βούτσιτς έθεσε αίτημα προς την KFOR να επιτρέψει την αποστολή σέρβικου στρατού και αστυνομίας, επικαλούμενος το άρθρο 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, κατηγορώντας τους δυτικούς “που χαϊδεύουν το μωρό τους (σ.σ. το Κόσοβο)…πριν 23 χρόνια δημιούργησαν ένα τέρας μαζί με άλλες χώρες”, πως “θεωρούν την περίοδο κατάλληλη να πιέζουν αφόρητα τη Σερβία γιατί δεν τους αρέσει η κατάσταση στην Ουκρανία”. Απευθυνόμενος προς τους συμπατριώτες του στο Κόσοβο τόνισε “μην παραδίδεστε, θα σας στηρίξουμε”. Λάδι στη φωτιά και κερασάκι στην τούρτα των κοσοβάρικων προκλήσεων αποτέλεσε ωστόσο το αίτημα της Πρίστινα για ένταξη στην ΕΕ που κατατέθηκε στην τσέχικη προεδρία στις 15/12. Η ένταση κορυφώθηκε και το ενδεχόμενο στρατιωτικής εμπλοκής (με το Βελιγράδι να θέτει τον στρατό σε κατάσταση “ενισχυμένης ετοιμότητας” και την πρωθυπουργό Μπρνάμπιτς να ομολογεί πως “βρισκόμαστε στα πρόθυρα ένοπλης σύγκρουσης” στην πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων) επανήλθε απειλητικά στο προσκήνιο.

Σε ένα τέτοιο εκρηκτικό πλαίσιο οι γνωστοί υποκινητές της έντασης Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές (που κανοναρχούν σε κάθε περίπτωση τις εξελίξεις με μοχλό και τους κάθε λογής απεσταλμένους τους στην ευαίσθητη περιοχή), με τον μανδύα του “διαμεσολαβητή”, παρενέβησαν επίσημα με κοινή τους δήλωση (28/12), εκφράζοντας την ανησυχία τους και ζητώντας “μέγιστη αυτοσυγκράτηση από όλους”, εξισώνοντας κατά τα γνωστά τον θύτη με το θύμα. ΗΠΑ και ΕΕ καλοσώρισαν “τις εγγυήσεις από την ηγεσία του Κοσόβου ότι δε θα υπάρξουν λίστες με Σέρβους του Κοσόβου που πρόκειται να συλληφθούν ή να διωχθούν”. Όσον αφορά τις παράνομες συλλήψεις Σέρβων πρώην αξιωματούχων, στην κοινή δήλωση αναφέρεται ρητά πως “το κράτος δικαίου πρέπει να είναι σεβαστό”.

Κάπως έτσι ..στο παρά πέντε αποκλιμακώθηκε η ένταση με τον Βούτσιτς να ζητάει από τους εκπροσώπους των Σέρβων να αποσύρουν τα οδοφράγματα, επικαλούμενος την “κοινή δήλωση ΗΠΑ- ΕΕ που παρέχει εγγυήσεις για την ασφάλεια των Σέρβων και όλων των μειονοτήτων στο Κόσοβο”. Για να αντιρροπήσει τις πιέσεις της Δύσης, ο Σέρβος πρόεδρος έκανε ανοίγματα και προς ανατολάς, δηλώνοντας παράλληλα “ευγνώμων” προς τη Ρωσία για την πολιτική υποστήριξη που παρέχει στη χώρα του, προς την Κίνα και προς την Ινδία.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος