Στίχοι 1441-1444, βιβλίο στ΄, «2020, ερεισίνωτος ευχή»

Σε έτος δίσεκτο και διπλό και δυο φορές μονό θα ενσκήψει σκότος λευκό και πάνδημο

μα ο φτερωτός σπόρος του φόβου θα φωλιάσει στους μεγάλους, αλλά όχι στους μικρούς.

Και μεικτή ευχή των τέκνων του Οδυσσέα και του Αινεία θα εισακουστεί ασκαρδαμυκτί,

καθώς θα λείψουν ημέρας πέντε και τεσσαράκοντας και επτά, όχι άπαξ, μα δις και τρις.

Στίχοι 654-657, βιβλίο ια΄, «δύση εξ ανατολής»

Το έτος του μεταλλικού αρουραίου θα διαδεχθεί εκείνο του χοίρου και του γήινου σκύλου

αλλά εν τέλει, ήδη από την αρχή, θα είναι η χρονιά και οι μήνες της μακρινής μοσχογαλής.

Και οι εξ ανατολής νέοι διπλωμάτες θα μιλήσουν την λεπτή γλώσσα της αρχαίας δύσης

κρύβοντας τα πρόσωπά τους με προσωπεία υφασμάτινα, όχι θεατρικά, αλλά αμφιθεατρικά.

Στίχοι 223-226, βιβλίο ιε΄, «αυτόματη θεραπενίς»

Οι μεν επιστήμονες θα στεφθούν έσχατοι κήρυκες, οι δε κήρυκες θα τελούν όψιμοι επιστήμονες,

και το ωμέγα θα γυρίσει πίσω στο Άλφα, για να αρχίσει η διανοητική εποχή των ακεφάλων.

Και η θεραπενίς της Φιλοσοφίας θα γίνει αυτόματη και αυτόφυτη και αυτόκλητη άμα,

κομίζοντας στα πολλαπλά είδωλα το κενό δόγμα, σαλπίζοντας την έναρξη του καινού μεσαίωνα.

Στίχοι 16-19, βιβλίο ιλ΄, «προσευχή αντί χορού»

Στη θέση του παλαιού χορού των ιθαγενών της εσπερίας θα σταθεί η προσευχή των νέων ψηφίων,

και όλα τα ευγενή μηδενικά θα αναβιβαστούν σε νούμερα, μα όλα μαζί θα αθροίζονται στο μηδέν.

Και οι γραφές δεν θα είναι κάτι περισσότερο από ιλαρές, διαφημιστικές και διακοσμητικές,

κηρύσσοντας το τέλος του ορθού και του πλάγιου λόγου, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ωραίος Αρουραίος