«Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα» είχαν ονομάσει οι Γερμανοί τον πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση. «Καταιγίδα της Ερήμου» ονόμασαν οι Αμερικάνοι τον πόλεμο στον Κόλπο μα δεν είχε δάκρυ βροχής. «Πηγή της ειρήνης» ονομάζεται η εισβολή της Τουρκίας στη Συρία που αναβλύζει αίμα Κούρδων.
Ακόμα και τις αστυνομικές «σκούπες» ονοματίζουν. Αξέχαστες «οι επιχειρήσεις αρετής» του Αρκουδέα.

Φαντασία και κυνισμός στην εξουσία!

Μια κινηματογραφική καταδρομική επιχείρηση έλαβε χώρα σε… κινηματογράφους. Το Σάββατο, στον κινηματογράφο του πολυσύχναστου Mall (ήθελαν να τους δει κόσμος) και την Κυριακή το βράδυ, στον κινηματογράφο «ΑΕΛΛΩ» στην Κυψέλη, στο κέντρο της πρωτεύουσας, πάνοπλοι αστυνομικοί εισέβαλαν στις αίθουσες που παίζονταν η ταινία Joker για να απομακρύνουν ανηλίκους!!! Ακόμη και οι χρήστες του fb που συχνά παρασέρνονται από τις πληροφορίες, κοντοστάθηκαν και αναρωτήθηκαν αν η είδηση ήταν fake news.

Ας μη βιαστούμε να μιλήσουμε για «πόλεμο του Joker». Η τράπουλα έχει πολλά χαρτιά και Άσους όσους θελήσει. Μπορεί η ταινία να είναι δυνατή, όπως λέγεται, αλλά δεν είναι η αιτία που μπήκαν στο στόχαστρο οι ανήλικοι. Οι ανήλικοι είναι η αιτία που γίνεται ντόρος για την ταινία.

Ας χαλινώσουμε τις αδυναμία μας να διαβάζουμε το σήμερα ως στιγμιότυπα του χθες. Μπορεί να μοιάζουν οι σκηνές με αυτές που έφτιαξε ο ν.4000 αλλά δεν έχουν καμία σχέση, δεν μπορούν να εξηγήσουν το σήμερα. Το «μοιάζει με…» δεν επαρκεί.

Ας μη μιλάμε μόνο για την αρτηριοσκλήρυνση της δεξιάς. Ας μιλήσουμε για σύστημα που τόσο πιστά υπηρέτησε η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα ως αντιπολίτευση αυτό υπηρετεί, για λογαριασμό του θέλει να ξανακυβερνήσει.

Το στιγμιότυπο στους κινηματογράφους είναι απλά ένα σφυροκόπημα του πολύπλευρου πολέμου που έχει κηρύξει το σύστημα στη νέα γενιά. Μπερδεύει το γεγονός πως η σημερινή νεολαία δεν κάνει φασαρία αλλά πληκτρολογεί, ότι δεν ανοίγεται στο φουρτουνιασμένο πέλαγος της ζωής αλλά σερφάρει στο ίντερνετ.

-Η επιχείρηση καθαριότητας και καλλωπισμού των Εξαρχείων, γίνεται γιατί έχουν μανία για την περιοχή οι δεξιοί;
-Η επίθεση στους «αιώνιους» φοιτητές έτσι… για να μπει τάξη, δεν βροντοφωνάζει πώς θέλουν τη νεολαία;
-Η αριστεία ποιον απορρίπτει;
-Τα νέα αντεργατικά μέτρα ποιον χτυπούν πρώτο;
-Οι παρεμβάσεις που σχεδιάζονται για τους φοιτητικούς συλλόγους πετούν εκτός αστικής νομιμότητα όποιους δεν θα υποταχθούν;
-Οι κάμερες στα σχολεία και το ανελέητο κυνηγητό το καταλήψεων πριν ακόμη ξεκινήσουν, τι είναι;
-Οι σχεδιασμοί για τη στράτευση, η πρόσδεση της χώρας στο άρμα του πολέμου, ποιον θα φέρουν πίσω νεκρό;
Παρεμπιπτόντως, η συζήτηση για τη σημαία γιατί επικεντρώνεται στη βαθμολογία, για το αν αρκεί η προσπάθεια και όχι στο λόγο που γίνονται οι παρελάσεις και αν τις αποδεχόμαστε; Ποιος είναι άξιος να κρατάει τη σημαία είναι το θέμα ή για ποια «μεγάλη σημαία» θα γίνουν κρέας για τα κανόνια οι σημερινοί μαθητές;

Με το συμπάθιο, πρέπει πρώτα να σταματήσουμε να τραγουδάμε όπως μας παίζουν το νταούλι.

Κάνει εντύπωση, πέφτουμε απ’ τα σύννεφα που το σύστημα παρεμβαίνει στον τρόπο διασκέδασης της νέας γενιάς; Μα είναι το πεδίο που έχει τον απόλυτο έλεγχο!
Η παρέμβαση του συστήματος στον ελεύθερο χρόνο της νεολαίας δεν γίνεται μόνο για την κερδοφορίας της αστικής τάξης αλλά για να την ελέγξει ιδεολογικά.
Η νεολαία απομακρύνθηκε από την υποκουλτούρα του συστήματος όταν χάραξε τον δικό της δρόμος, όταν αμφισβήτησε το σύστημα, όταν βάδισε τον δρόμο του αγώνα. Κέρδισε κομμάτια της τέχνης και της διανόησης με το μέρος της, δεν την κέρδισαν αυτά.

Μπουκάρανε, λέει, κατόπιν επώνυμης καταγγελίας! Ήταν, λέει, υπάλληλοι του υπουργείου πολιτισμού οι χρήσιμοι ηλίθιοι! Τι σημασία έχει; Το μήνυμα στάλθηκε. Γονεί ελέγξτε τα παιδιά σας προς τα εκεί που θέλει η εξουσία. Δάσκαλοι, να διαπαιδαγωγείται κατά τις υποδείξεις των ανωτέρων σας!
Το σύστημα απαιτεί τη συμμόρφωση και των γονιών και των δασκάλων.
Στους γονείς ανήκει η φυσική σχέση με τα παιδιά τους, τη διαπαιδαγώγηση την κρατά το σύστημα στα μέτρα του.
Όσο για τους δασκάλους, αυτοί πρέπει να γίνουν ακόμη περισσότερο παιδαγωγοί του συστήματος και γι’ αυτό πρέπει να είναι πειθαρχημένοι. Τελικός αποδέκτης της αξιολόγησής τους είναι ο μαθητής.

Ζούμε σε εποχές άγριας επίθεσης, που εργαζόμενοι και λαοί εξοντώνονται με την οικονομία και κατακρεουργούνται με τα όπλα.
«Αυτοί που στέκονται ψηλά», όπως λέει ο Μπρεχτ, θέλουν να ελέγχουν κάθε πτυχή της ζωής μας, ειδικά της νεολαίας. Αυτό πάντα το ήθελαν.
Σήμερα, θέλουν αυτό να μας γίνει συνείδηση, να σπείρουν τον φόβο του ελέγχου και της επιτήρησης, να πιστέψουμε πως πάντα αυτοί θα καθορίζουν τις τύχες μας, ότι είναι παντοδύναμοι!

Κάπως θα έχει ονομάσει η κυβέρνηση τον πόλεμο ενάντια στη νεολαία. Είναι ένας πόλεμος προληπτικός. Το επόμενο διάστημα θα δούμε πώς θα σκορπίσει την αλληλοφαγιά.
Πριν δώσουμε κάποιο όνομα στην πολεμική επιχείρηση, ας παρατηρήσουμε τη νεολαία καλύτερα. Ή μάλλον, καλύτερα να την ευνοήσουμε να εκφραστεί. Θέλει το δικό της φεγγάρι να της φωτίζει τον δρόμο. Το σίγουρο είναι πως δεν μας μοιάζει.

Ο επίλογος ανήκει στη νεολαία!

Βαγγελιώ Δερμιτζάκη (από το fb)