Διαβάζω σε ένα εκπαιδευτικό site: «Το πρόβλημα της επαγγελματικής εξουθένωσης μεταξύ των συμβούλων εκπαίδευσης είναι ανησυχητικό, ιδίως σε μια εποχή που οι μεταρρυθμίσεις και η αύξηση του φόρτου εργασίας είναι στην ημερήσια διάταξη. Οι σύμβουλοι εκπαίδευσης εξαντλούνται όχι μόνο σωματικά, αλλά και διανοητικά και συναισθηματικά. (…)  Το  θέμα που επιβάρυνε περισσότερο όμως την  εργασία τους είναι η ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και ειδικά οι πιέσεις από την πλευρά του Υπουργείου Παιδείας να τελειώσει η διαδικασία αξιολόγησης με τους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς έτσι ώστε να προχωρήσει η μονιμοποίησή τους. Το τρίμηνο που πέρασε ήταν περίοδος εντατικών αξιολογήσεων νεοδιόριστων εκπαιδευτικών σε πολλές διευθύνσεις εκπαίδευσης, με επαφές συμβούλων και εκπαιδευτικών που απαιτούσαν φυσική παρουσία αλλά και έναν μεγάλο όγκο γραφειοκρατίας.»

Εμείς έχουμε να προτείνουμε στους κυρίους Σύμβουλους της Εκπαίδευσης έναν οδηγό επιβίωσης με ιδιαίτερα αποτελεσματικές λύσεις για τους ίδιους και το δημόσια σχολείο.

Αναλυτικά:

Το πρώτο και το καλύτερο βήμα: Η παραίτηση

Με την παραίτησή τους το όφελος θα είναι τριπλό: Πρώτα από όλα οι ίδιοι οι κύριοι Σύμβουλοι θα απαλλαγούν από όλα αυτά τα βάρη που τους επιβαρύνουν με αποτέλεσμα τη σωματική και ψυχική υγεία και ισορροπία. Δεύτερον θα απαλλάξουν τους εκπαιδευτικούς από τον βραχνά και το άγχος της αξιολόγησης – χειραγώγησης – κατηγοριοποίησης. Τρίτον θα προσφέρουν πολυτιμότατες υπηρεσίες στο δημόσιο σχολείο, αφενός γιατί δε θα υλοποιηθούν οι διαδικασίες αυτοαξιολόγησης/αξιολόγησης – κατηγοριοποίησης των σχολείων και αφετέρου ωε έμπειρου εκπαιδευτικοί – όσοι από αυτούς έχουν περάσει για χρόνια στις σχολικές αίθουσες θα μπορέσουν να προσφέρουν πολύτιμο εκπαιδευτικό έργο!

Εδώ μη βρεθεί κάποιος Σύμβουλος Εκπαίδευσης να προτείνει ανάλογη λύση για τους εκπαιδευτικούς, γιατί τυχόν παραίτηση των εκπαιδευτικών  συνεπάγεται τη στέρηση των υλικών όρων ζωής, ακόμα και του ψωμιού της οικογένειάς τους. Η επαγγελματική ένταξη των εκπαιδευτικών δεν αποτελεί «ελεύθερη επιλογή». Είναι θέμα επιβίωσης! Αντίθετα είναι πράγματι ελεύθερη επιλογή των ίδιων των Συμβούλων να αναλάβουν τη συγκεκριμένη θέση με τον ρόλο του επιθεωρητή που αποφασίζει ακόμα και για το ψωμί του κάθε εκπαιδευτικού. Μια θέση που «κατέκτησαν» έχοντας ως βασικό προσόν – η συντριπτική πλειονότητα – την ευθυγράμμιση και την υποταγή στις ασκούμενες εκπαιδευτικές πολιτικές.

Δεύτερο βήμα: Η υπεράσπιση των θέσεων του εκπαιδευτικού κινήματος

Με την παραίτησή τους κάνουν ένα σημαντικό βήμα στήριξης των θέσεων του εκπαιδευτικού κινήματος που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εναντιώνεται στην αξιολόγηση – χειραγώγηση – κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών και σχολείων. Άρα συμβάλουν στο μπλοκάρισμα της αξιολόγησης που είναι βασικό αίτημα της βάσης των εκπαιδευτικών και ανοίγουν τον δρόμο για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου. Παράλληλα προκαλούν έναν … πονοκέφαλο στο υπουργείο παιδείας αποδομώντας τις πολιτικές του που πλήτους το δημόσιο σχολείο και τους εκπαιδευτικούς.

Τρίτο βήμα: Μια δημόσια συγνώμη

Το τρίτο βήμα ολοκληρώνει την αποτελεσματική αντιμετώπιση του συνδρόμου επαγγελματικής εξουθένωσης (Burnout) και συμβάλει στη βελτίωση της προσωπικότητας των Σχολικών Συμβούλων. Οφείλουν μια δημόσια συγνώμη για τα μύριες όσες πιέσεις παράνομα και ανήθικα άσκησαν πολλοί από αυτούς στους εκπαιδευτικούς (κλείνοντας ακόμα και ραντεβού σε καφετέριες ή γυρνώντας από σχολείο σε σχολείο και από αίθουσα σε αίθουσα) για να προχωρήσουν τις διαδικασίες αξιολόγησης. Ειδικότερα όσοι διαπλεκόμενοι με τον διοικητικό μηχανισμό της εκπαίδευσης σε ρόλο νεοδοσίλογου έστησαν σκευωρίες ως κατασκευαστές πειθαρχικών και ποινικών διώξεων από εκδικητική μανία ενάντια σε συναδέλφους και συνδικαλιστικά στελέχη που υπερασπίστηκαν τις θέσεις του κλάδου των εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση – χειραγώγηση – κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών και σχολείων!

Δραπανι–φόρος

ΥΓ 1. Κατανοούμε πόσο δύσκολα είναι τα παραπάνω βήματα για ανθρώπους που πάσχουν από χρόνια εξουσιομανία και στηρίζουν την ύπαρξή τους στην εξουσία της αξιολόγησης και είναι πολύπλευρα εθισμένοι και εξαρτημένοι από κάθε είδους εξουσία.

ΥΓ 2.

Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας, ας έχωσι·
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.

Α. Κάλβος

πηγή: drepani.gr