γράφει η Χριστίνα Κοψίνη

Ο κλάδος εισφέρει το 85% της πανελλαδικής παραγωγής ρητίνης και ενισχύει την αγορά της Εύβοιας με ποσά έως και 2 εκατ. ευρώ ● Για 100-150 άτομα, που έχουν καταστραφεί και θα έβγαιναν στη σύνταξη στα 62 τους, πρέπει να υπάρξει πρόνοια ώστε να συνταξιοδοτηθούν, αναφέρει ο πρόεδρος του σωματείου ρητινοκαλλιεργητών και δασεργατών, Ευάγγ. Γεωργαντζής.

«H οικονομική καταστροφή στη βόρεια Εύβοια αντιστοιχεί με συνέπειες από δύο μνημόνια», υποστηρίζει ο Δ. Μούντριχας, πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Εύβοιας. «Πέρα από την οικολογική, η οικονομική καταστροφή είναι τεράστια. Η κτηνοτροφία μας τέλειωσε. Ο αφανισμός της Λίμνης μάς οδηγεί σε πλήρη κατάρρευση. Ποιο επιτελικό κράτος υπάρχει; Και τι νόημα έχει να λένε ότι θα μειώσουν τον ΕΝΦΙΑ, όταν πάνω από 1.000 σπίτια έχουν χαθεί;», αναρωτιέται. «Περιμένουμε τα μέτρα από το υπουργείο Οικονομικών, αλλά φοβάμαι την επόμενη μέρα, γιατί οι πλαγιές των καμένων εκτάσεων θα γεμίσουν από ανεμογεννήτριες, όπως έγινε, χωρίς χωροθέτηση, σε όλη την περιοχή, από Αλιβέρι μέχρι Κάρυστο», επιμένει ο πρόεδρος τους ΕΚΕ.

Μα περισσότερο από όλους τους κλάδους, αυτοί που αφανίστηκαν είναι οι 850 οικογένειες των ρητινοκαλλιεργητών, των γνωστών ρετσινάδων, που ζουν από τη συλλογή των δακρύων της Χαλεπίου Πεύκης και ενισχύουν την αγορά της Εύβοιας με ποσά έως και 2 εκατομμυρίων ευρώ. Είναι ο κλάδος που καταστράφηκε από τις φωτιές, που συνεχίζουν να αφανίζουν δάση, καλλιέργειες, ζώα και κατοικίες και τη βόρεια Εύβοια. Κλάδος που εισφέρει το 85% της πανελλαδικής παραγωγής ρητίνης και σήμερα η καταστροφή του συμπαρασύρει και τις άλλες οικονομικές δραστηριότητες, σε ένα νησί όπου έτσι ή αλλιώς ο τουρισμός δίνει ώθηση στην αγορά μόνο για 45 ημέρες τον χρόνο. Συνολικά στον κλάδο των ρητινοκαλλιεργητών απασχολούνται 1.300 εργαζόμενοι και ακόμη 500 σε συναφείς δραστηριότητες. Συνήθως, στο δάσος δουλεύουν οικογένειες με τη μέση ηλικία να είναι είναι πάνω από 40-45 ετών.

«Ας ξεκινήσουμε από τους ρετσινάδες, που είναι σε μεγαλύτερη ηλικία. Γιατί όσοι είναι πάνω από 55 ετών, τι δουλειά μπορούν να ξεκινήσουν; Καμία. Ή μήπως θα τους κάνουν κατάρτιση; Για αυτούς τους ανθρώπους, όχι πάνω από 100 – 150 άτομα, που έχουν καταστραφεί και έτσι ή αλλιώς θα έβγαιναν στη σύνταξη στα 62 τους, αφού έχουμε όλοι βαρέα και ανθυγιεινά, πρέπει να υπάρξει πρόνοια ώστε να συνταξιοδοτηθούν. Tώρα», αναφέρει ο πρόεδρος του σωματείου ρητινοκαλλιεργητών και δασεργατών, Ευάγγελος Γεωργαντζής.

«Όλοι οι άλλοι, εμείς, οι λοτόμοι, οι δασεργάτες, δηλαδή τα επαγγέλματα του δάσους, πρέπει να μπούμε σε αυτό και να αναλάβουμε τη σωστή διαχείριση της αναγέννησής τους. Πώς; To δάσος της πεύκης μπορεί να ξαναδημιουργηθεί. Μέσα σε έναν χρόνο, αν γίνει σωστά η διαχείριση, θα υπερισχύσει η άγρια πεύκη και το δάσος θα δημιουργηθεί ξανά. Γι’ αυτό πρέπει να κάνουμε σωστά τα αντιπλημμυρικά έργα, από τις κορμοδέσεις των καμένων δένδρων που θα βάλουμε λοξά στο έδαφος. Γι’ αυτόν το λόγο, με την επίβλεψη του Δασαρχείου, πρέπει να επιστρέψουν οι ρητινοκαλλιεργητές, προκειμένου να καθαρίσουμε και να αποβάλουμε τα κατεστραμμένα και να συμβάλλουμε στην αποκατάσταση», τονίζει ο κ. Γεωργαντζής, επιμένοντας ότι αυτό που προέχει είναι η επιστροφή της ζωής στο δάσος που θα δώσει ξανά πνοή στην περιοχή και στην παραγωγή της ρητίνης.

πηγή: efsyn.gr