Στη Γλυφάδα τοποθετήθηκε ένας 10μετρος πλαστικός Άι Βασίλης με μάσκα. Σύμφωνα με τον δήμαρχο τα παιδιά θα ξετρελαθούν μαζί του. Φαντάζομαι πως 10 μέτρα εντυπωσιάζουν από μόνα τους κάθε απαίδευτο εγκέφαλο που βρίσκεται στο πρωτόγονο στάδιο συλλογισμού κι εκτιμάει ως καλό οτιδήποτε τεραστίων διαστάσεων και δεν αναφέρομαι στα παιδιά.

Υποθέτω επίσης ότι οφείλουμε να ενθουσιαστούμε με την πλαστικούρα- πολύτιμο και σπάνιο υλικό εξαιρετικής ποιότητας- τα θερμά μου συγχαρητήρια. Αλλά εκεί που θα υποκλιθώ είναι στο κερασάκι: με μάσκα, ρε φίλε; Άι Βασίλης με μάσκα; Για να μην ξεχνιόμαστε; Για να μας κάθεται στο λαιμό και το μελομακάρονο; Για να μην τολμήσουμε να σκεφτούμε ότι όλο αυτό κάποια στιγμή θα τελειώσει, ότι θα πετάξουμε τις μάσκες, θ’ αγκαλιαστούμε και θα δίνουμε δέκα δέκα τα φιλιά;

Δηλαδή ζούμε μια μονιμότητα και πρέπει να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά στην ιδέα ότι το στόμα αποτελεί πηγή κινδύνου ακόμα και σε μία πλαστική κούκλα; Κρατήστε μωρέ και κάτι όρθιο.

Νάση Πετριτσοπούλου