Στους 180.000 περίπου Γιώργηδες και στις λιγότερες Γεωργίες, που γιορτάζουν σήμερα και γύρω τους στριφογυρνά ένα γαϊτανάκι πολλών αγαπημένων.
Γιατί, όσο κι αν χτίζουν φυλακές και ο κλοιός στενεύει, ο νους που είναι αληταριό, πάντα θα δραπετεύει.
Το διαδίκτυο αγκομαχά κουβαλώντας τόνους ευχές και άνθη, καρτούλες ευχετήριες και μουσικές αγάπης τα τηλέφωνα παίρνουν φωτιά, απ’ τα μπαλκόνια ακούγεται πότε ένα, ‘χρόνια πολλά, ρε γείτονα” κι άλλοτε η μεγαλόκαρδη ψευτιά, ‘να τα χιλιάσεις’, τα ραδιόφωνα παίζουν το “όπου Γιώργος και μάλαμα”, και το ‘δεν είμαι εγώ ο Γιώργος που αγαπούσες μια φορά”.
Ο Γεώργιος είναι σύνθετος στο όνομα. Ίσως και στις συνήθειες. Καμιά φορά τα ονόματα ορίζουν χαρακτήρες. Είναι η σύνθεση δυο λέξεων. Η γη και το έργο της. Αυτός που τη δουλεύει, την παλεύει, τη μαλάζει, τη φυτεύει, την ποτίζει, την κλαδεύει.
Γι αυτό τον λένε και σποριστή.
Ήταν ένα από τα πολλά δευτερονόματα του σκανταλιάρη Δία, λέει ο καλαμπουρτζής Αριστοφάνης και μετά οι χριστιανοί, κάπως λίγο το βάρυναν, τον είπαν τροπαιοφόρο,
Αυτό το σύνθετο όνομα, το δώσαμε και σε άλλες γλώσσες. Είναι αυτά τα όμορφα δανεικά που σμίγουν τους πολιτισμούς.
Στα Ιταλικά τον λένε Giorgio, οι Καταλανοί τον είπαν Jordi, οι Βάσκοι τον φωνάζουν Gorka, κι οι Εγγλέζοι George. Ακόμη και στ’ Αραβικά, τη γλώσσα της ανάσας, που αφήνει αναστεναγμούς του ‘χα’ ανάμεσα στις λέξεις, το έχουν αυτό το όνομα και το φωνάζουν Girgis.
Για όσους αγαπήσαμε κι ακόμα αγαπάμε, το όνομα έχει φτερά, καρδιά, φορτίσεις, νοσταλγία.
Για όσους τους λένε Γιώργηδες, χρόνια πολλά και λεύτερα, γεμάτα από αγάπη.
Και όσοι σαν επίθετο, γιορτάζουμε λιγάκι, κέρασμα ένα χωνάκι παγωτό βανίλια, σοκολάτα
Νίνα Γεωργιάδου
e-prologos.gr
