Ονειρευτηκαμε εναν αλλο κοσμο. Πώς χαθηκαν ολα;
Κι ομως ολα ξεκινησαν αλλιως. Ενας ανεμος φυσουσε εκει εξω.
Μερικοι απο μας ειχαμε πιστεψει, πως ειμαστε πολιορκητες τ’ουρανου.
Αλλα, οπως ειπε καποιος, μας πεταξε στο περιθωριο η Ιστορια.
Ειναι αληθεια. Μας πεταξε στο περιθωριο η Ιστορια.
-Ελενη, χορευουμε; Ξερω πως το μυαλο σου ειναι στο ταξιδι, αλλα ποιος ξερει αν θα ξαναϊδωθουμε.
Στη σκονη του χρονου, που πεφτει πανω σε ολα. Τα μικρα και τα μεγαλα.
Και στον Michel Piccoli που εφυγε χτες. Πεθανε στα 94 του χρονια, χωρις να γερασει, ειπε ενας φιλος και δεν θα σκεπαστει ευκολα απο τη σκονη του χρονου.
Εμεις, στο μεταξυ, σ αυτη την ασυνηθιστη καψα μιας ακυρωμενης ανοιξης, κυκλωμενοι απο καμερες και μασκες, προσπαθουμε να τιναξουμε απο τα γκριζα μας μαλλια τη σκονη του χρονου , αλλα ετσι επιμονη και κολλωδης, μενει και ανακαλει πολιορκιες τ ουρανου.
Στη σκηνη του βερολινεζικου μετρο, εκτος απ’ τον Μισελ Πικολι, ο Μπρουνο Γκραντζ , ο αξεχαστος Αμερικανος φιλος, και η Ιρεν Ζακομπ, ως Ελενη, μοιραιος ερωτας κι ελληνικος μυθος.
ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ
Νίνα Γεωργιάδου
e-prologos.gr
