1^η μέρα (Δευτέρα 24/1)

Χιονόπτωση ξεκινάει στην Αττική και μέσα σε δύο ώρες η πρωτεύουσα βυθίζεται στο χάος.  Χιλιάδες αυτοκίνητα εγκλωβίζονται στην Αττική οδό, στις εθνικές και σε όλους σχεδόν τους δρόμους της πρωτεύουσας. Αμαξοστοιχίες ακινητοποιούνται, το ρεύμα κόβεται σε πολλές περιοχές της πρωτεύουσας και της χώρας.

Σε πολύ σύντομο χρόνο κάθε μετακίνηση στην Αθήνα γίνεται από δύσκολη έως αδύνατη. Ακόμη και στα νοσοκομεία η πρόσβαση δεν είναι εφικτή, ενώ σχεδόν όλη η δύναμη του ΕΚΑΒ χάνει κάθε επιχειρησιακή δυνατότητα για μεταφορά ασθενών! Οι ασθενείς σε νοσοκομεία όπως το Σωτηρία δεν σιτίζονται, αφού κάθε δραστηριότητα στους χώρους του νοσοκομείου καθίσταται αδύνατη! Οι υγειονομικοί δεν μπορούν ούτε να φτάσουν, αλλά ούτε και να αποχωρήσουν στις περισσότερες περιπτώσεις από τα νοσοκομεία!

Ο πολυδιαφημισμένος ως «πανέτοιμος» κρατικός μηχανισμός περιορίζεται στο ρόλο του θεατή. Λίγες μέρες μετά τους πανηγυρικούς για την παραλαβή των rafale το «επιτελικό κράτος» κρύβεται. Όχι απλά δεν είναι σε θέση να πράξει το παραμικρό για τον απεγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων, αλλά δεν είναι σε θέση να παράσχει την παραμικρή βοήθεια σε νερό και τρόφιμα. Δεν μπορεί ούτε καν να ενημερώσει τους ανθρώπους που βρίσκονται σε απόγνωση για… τις προθέσεις του.

Σύντομα ο κόσμος συνειδητοποιεί την παντελή απουσία «πολιτικής προστασίας» και, εμπεδώνοντας στο ακέραιο την πολιτική της «ατομικής ευθύνης», επιχειρεί τον «απεγκλωβισμό του». Χιλιάδες οδηγοί εγκαταλείπουν τα αυτοκίνητα τους στην Αττική Οδό αλλά και σε πολλούς άλλους δρόμους της πρωτεύουσας και ξεκινάνε να περπατούν προς τον προορισμό τους ή κάποιο σταθμό του Μετρό και του Προαστιακού. Και εκεί όμως βασιλεύει το απόλυτο χάος. Ακόμη και αυτοί που απεγκλωβίστηκαν με την συνδρομή της πυροσβεστικής και του στρατού βρέθηκαν να κοιμούνται στο πάτωμα ξενοδοχείων.

Η μέρα κλείνει με την απόφαση Μητσοτάκη για αποζημίωση 2000 ευρώ σε κάθε οδηγό που εγκλωβίστηκε στην Αττική Οδό. Σε μια προσπάθεια να μεταθέσει ευθύνες στους ούτως ή άλλως αδίστακτους κρατικοδίαιτους ιδιώτες, εμφανίζει την αποζημίωση ως ποινή που επέβαλε στην εταιρεία. Όμως πολύ γρήγορα γίνεται αντιληπτό ότι και πάλι η αγωνία του ήταν να να γλιτώσει την τάξη που υπηρετεί από τη βροχή μηνύσεων και τις πολλαπλάσιες αποζημιώσεις…

Η κήρυξη αργίας τελευταία πράξη του κρατικού μηχανισμού. Δεν ήταν μέτρο πρόληψης. Ήταν απλά η επικύρωση της πραγματικότητας σε μια πόλη που κάθε δραστηριότητα ήταν αδύνατη.

2^η μέρα (Τρίτη 25/1)

Η μέρα ξημερώνει με την Αθήνα να παρουσιάζει εικόνες πλήρους εγκατάλειψης. Οι εγκλωβισμένοι είτε παραμένουν στα αυτοκίνητα και τα τρένα, είτε βρίσκονται σε κάποιο σταθμό ή ξενοδοχείο, δεν μπορούν ακόμα να φτάσουν στον προορισμό τους. Διακοπές ρεύματος σε πολλές περιοχές και χιλιάδες σπίτια, ειδικά της πρωτεύουσας. Χιλιάδες κάτοικοι στις συνοικίες και στα προάστια της Αθήνας προσπαθούν να επιβιώσουν σε παγωμένα σπίτια, ενώ κάθε μετακίνηση είναι ήδη πολύ δύσκολη. 

Τα θύματα των άλλων «επενδυτών» αυτών της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, μετά μια εφιαλτική νύχτα, βρίσκουν βήμα για να ακουστούν και να διαμαρτυρηθούν σε μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το γυαλί των καλοταϊσμένων ΜΜΕ για πρώτη ίσως φορά από την εκλογή των άριστων… ραγίζει. Αδυνατούν να διαχειριστούν την οργή. Δεν κατορθώνουν να κάνουν αυτό που ξέρουν καλά: …να αναστρέψουν την πραγματικότητα. Και υποχρεώνονται σε ψήγματα κριτικής στην κυβέρνηση τους!

Η ιστορική πραγματικά δήλωση της Παπακώστα, εκ Τρικάλων ορμώμενης, θα σημαδέψει ανεξίτηλα την 25η Γενάρη. Με την πρωτεύουσα βυθισμένη στο χάος και εγκλωβισμένους για περισσότερες από 24 ώρες οδηγούς, θα απαιτήσει «να βγουν ορδές τροχονόμων και να κόψουν πρόστιμα στους εγκλωβισμένους» που δεν διαθέτουν αλυσίδες. Αν και η βουλευτής της ΝΔ αποδεικνύεται ανίκανη να κατανοήσει την κατάσταση και το κλίμα που έχει διαμορφωθεί, η βαθιά πίστη της στο αφήγημα της «ατομικής ευθύνης» θα δώσει νέα διάσταση στην αντιδραστική πολιτική που βιώνει ο ελληνικός λαός δυόμισι χρόνια τώρα. Με τον γνωστό νεοφιλελεύθερο Σ. Μάνο να συμπληρώνει -στο ίδιο μήκος κύματος- ότι «αποζημίωση πρέπει να δώσουν οι εγκλωβισμένοι οδηγοί στην Αττική Οδό», γίνεται ακόμα πιο καθαρό σε όλους ότι στην επιβολή της πολιτικής της «ατομικής ευθύνης» δεν υπάρχουν αδιέξοδα και κυρίως… δεν υπάρχουν όρια!

Ο «άφθαρτος» Μητσοτάκης υποχρεώνεται σε «συγγνώμες», αλλά το κόλπο με τα 2000 της Αττικής οδού και τα 1000 ευρώ της ΤΡΑΙΝΟΣΕ δεν στέφεται με επιτυχία, αφού  πολλοί εγκλωβισμένοι προσανατολίζονται σε μηνύσεις.

Η κήρυξη αργίας και για την Τετάρτη είναι ξανά… για την επικύρωση της πραγματικότητας.

3^η μέρα (Τετάρτη 26/1)

Η εικόνα έχει παγώσει. Η Αθήνα γίνεται η μοναδική πρωτεύουσα του κόσμου που με λίγες ώρες χιονόπτωσης έχουν καταρρεύσει τα πάντα. Η έξοδος από τα σπίτια απαιτεί επαγγελματικό ορειβατικό εξοπλισμό. Οι δρόμοι σε όλες σχεδόν τις συνοικίες παραμένουν παγωμένοι χωρίς να διαφαίνεται προοπτική καθαρισμού τους. Η σύμπραξη των δήμων, με τους εργολάβους του ιδιωτικού τομέα αποδεικνύεται και σε αυτή τη περίπτωση καταστροφική. Καμία δυνατότητα σχεδιασμού δεν μπορεί να υπάρχει ενώ για τα εκχιονιστικά αναζητούνται ευθύνες ανάμεσα στους δήμους και την περιφέρεια.

Χιλιάδες σπίτια παραμένουν για 3η μέρα χωρίς ρεύμα με αποτέλεσμα η επιβίωση να γίνεται δύσκολη για εκατοντάδες χιλιάδες αθηναίους. Ο άλλος εμπλεκόμενος «επενδυτής» ο ΔΕΔΔΗΕ αποδεικνύεται εξίσου καταστροφικός… όπως κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία σε αυτές τις συνθήκες. Τα συνεργεία δεν επαρκούν, και οι Αθηναίοι με κεριά και κουβέρτες παρακολουθούν τον υποκριτικό «καβγά» που στήνεται ανάμεσα στον ΔΕΔΔΗΕ και την τοπική αυτοδιοίκηση που δεν μπορεί να εξασφαλίσει πρόσβαση στα σημεία των βλαβών. Στο τέλος της μέρας ο υπεύθυνος της εταιρείας υπόσχεται ότι οι βλάβες θα αποκατασταθούν την… Πέμπτη!

Ο Πλεύρης ανακοινώνει την λήξη των περιορισμών στην εστίαση… και αυτά τα περιοριστικά μέτρα επιβλήθηκαν με 70 νεκρούς την ημέρα και άρθηκαν με 100.

4^η μέρα (Πέμπτη 27/1)

Το σκηνικό ίδιο και απαράλλακτο. Η «ελπίδα» έχει φύγει αλλά η Αθήνα παραμένει στην ίδια κατάσταση. Το επιτελικό κράτος περιμένει τον ήλιο και την βροχή για να λιώσουν οι πάγοι και να ξαναγίνει εφικτή η κυκλοφορία στους δρόμους της πρωτεύουσας. Οι βλάβες στα δίκτυα δεν έχουν αποκατασταθεί και η οργή πλημμυρίζει. Μαζί με όλα τα υπόλοιπα, τα σχολεία παραμένουν κλειστά για μια εβδομάδα και η «τηλεκπαίδευση» της Πέμπτης αποτελεί μια ακόμη πρόκληση και εμπαιγμό από την μεριά του υπουργείου παιδείας.

Η έναρξη των δραστηριοτήτων στην πόλη γίνεται πραγματικά με ατομική ευθύνη των κατοίκων της και στην πραγματικότητα οι δυνατές μετακινήσεις είναι λιγοστές. Τα εκχιονιστικά, που -σύμφωνα με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις- θα περίμεναν τα χιόνια «με τις μηχανές αναμμένες», αναζητούνται ακόμη -υποτίθεται- κάπου μεταξύ περιφέρειας και δήμων.

Οι χαραμάδες που έχουν ανοίξει στα ΜΜΕ, διοχετεύουν πληροφορίες για εξοργιστικά γεγονότα που συμβαίνουν επί 4 μέρες.

5^η μέρα (συμπερασμάτων και δράσης)

Η χιονόπτωση στην Αθήνα, όσο και αν η κυβέρνηση και οι παπαγάλοι της επιμένουν να την παρουσιάζουν ως κάτι πρωτόγνωρο και αναπάντεχο, αποτελεί ένα καιρικό φαινόμενο πλήρως συμβατό με τους μεσογειακούς χειμώνες. Έχει επαναληφθεί, σύμφωνα με την ΕΜΥ, το 2000 με μεγαλύτερη ένταση. Είχε προβλεφθεί με ακρίβεια μέρες πριν και  ουδείς δεν μπορεί να λέει ότι αιφνιδιάστηκε. Οι τίτλοι για «ιστορικούς χιονιάδες» και θεομηνίες αποτελούν πάγια πολιτική τακτική αυτής της κυβέρνησης όπως και των προηγούμενων, προκειμένου να μεταθέσουν τις εγκληματικές ευθύνες της πολιτικής τους στη φύση ή το θεό.

Αποτελεί σίγουρα ιστορικό γεγονός ότι η πρωτεύουσα ενός κράτους παρέλυσε για πέντε και πλέον μέρες εξαιτίας μίας χιονόπτωσης. Αποτελεί ιστορικό γεγονός και ίσως παγκόσμια πρώτη, χιλιάδες πολίτες να κινδυνέψουν πραγματικά από μια χιονόπτωση, εγκλωβισμένοι στο διοικητικό κέντρο της χώρας. Να βρίσκονται δίπλα στα υπουργεία και τα κέντρα επιχειρήσεων και να παλεύουν μόνοι τους, χωρίς την παραμικρή συνδρομή της πολιτείας.

Για όλη αυτή την τραγική κατάσταση που βιώνει εδώ και πέντε μέρες ο ελληνικός λαός δεν υπήρχε κάτι «που πήγε στραβά» όπως υποκριτικά ρωτούν οι Πορτοσάλτε της «δημοσιογραφίας». Λειτούργησαν όλα όπως ακριβώς επιτάσσει η κυρίαρχη πολιτική και τα συμφέροντα που υπηρετεί και είναι πλέον πολύ εύκολο στους πολίτες αυτής της χώρας να προβλέψουν την τραγική εξέλιξη κάθε αντίστοιχου φαινομένου ή κρίσης. Έτσι έγινε και με την πανδημία και με τις πλημμύρες και τους καύσωνες και τις πυρκαγιές… με όλα!

Αιτία είναι πάντα η ίδια. Η εγκληματική πολιτική που ειδικά τα τελευταία δυόμισι χρόνια επιχειρεί να σαρώσει κάθε τι που ορίζεται ως δικαίωμα και κατάκτηση σε αυτό τον τόπο. Και τα αποτελέσματα αυτής ακριβώς της πολιτικής είναι που βιώνει ο ελληνικός λαός σε -όλο και πιο συχνά πλέον- επαναλαμβανόμενες τραγωδίες.

Μιας πολιτικής που οδήγησε στην ανυπαρξία κάθε κρατικής μέριμνας και την πλήρη απουσία πραγματικής πολιτικής προστασίας. Μιας πολιτικής που καθημερινά διαλύει τον δημόσιο τομέα, ορθώνοντας δίπλα του, την επικίνδυνη και βαθιά κρατικοδίαιτη ιδιωτική πρωτοβουλία. Αυτό έχει «πάει στραβά» για όσους αγωνιούν.

Ότι το ελληνικό κράτος, που σπαταλά δεκάδες δισεκατομμύρια σε οπλικά συστήματα για να ικανοποιεί τις απαιτήσεις των ξένων δυναστών, έχει απολέσει κάθε μέσο, υποδομή και πραγματική δυνατότητα αντιμετώπισης απλών φυσικών καιρικών φαινομένων. Και αυτό συνιστά ένα διαρκές έγκλημα σε βάρος του λαού και του τόπου. Που είτε με την πανδημία, είτε με τις πυρκαγιές, είτε με τις χιονοπτώσεις θα επανέρχεται ξανά και ξανά, να σφραγίζει την πραγματικότητα, κόντρα στα παραμύθια της προπαγάνδας τους. Έχουν πλήρη επίγνωση για αυτό το έγκλημα οι κυβερνητικές Αντουανέτες και οι δημοσιογραφικοί κλόουν, που 5 μέρες τώρα αναρωτιούνται στα κανάλια… «τι πήγε στραβά». 

Και υπάρχει και ένα ακόμη βασικό συμπέρασμα για τα στραβά της πολιτικής τους. Ότι ο ρόλος του ιδιωτικού τομέα, ειδικά όταν καταλαμβάνει καίριες θέσεις, όπως αυτές που του δίνουν οι κυβερνητικές πολιτικές των ΣΔΙΤ, του ξεπουλήματος και των αθρόων ιδιωτικοποιήσεων, ήταν, είναι και θα είναι, εξίσου αδίστακτος και εγκληματικός. Γιατί ό,τι και να συμβαίνει, η Αττική Οδός θα κόβει διόδια σωρεύοντας εγκλωβισμένους σε τεράστιες ουρές. Και η ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα κόβει εισιτήρια και θα οδηγεί τις αμαξοστοιχίες σε ακινητοποίηση ακόμα και όταν γνωρίζει ότι υπάρχει ήδη ακινητοποιημένο τρένο στη γραμμή και ότι δεν έχει τη δυνατότητα να το απεγκλωβίσει. Γιατί από τότε που χαρίσανε την έτοιμη γιγαντιαία υποδομή των δικτύων στους «επενδυτές», ο ελληνικός λαός περιμένει συνεχώς τον ΔΕΔΔΗΕ να αποκαταστήσει κάποια βλάβη. Όλο και περισσότερο, όλο και πιο συχνά.

Αυτές είναι οι αιτίες. Δυόμισι χρόνια τώρα η ΝΔ εχθρεύεται και υπονομεύει κάθε τι δημόσιο. Είτε στην υγεία, είτε στις πραγματικές δομές και μέσα πολιτικής προστασίας βυθίζει τις δημόσιες υποδομές στην υποχρηματοδότηση και δημιουργεί ένα ιστορικό μπάχαλο. Δυόμιση χρόνια τώρα δίνει τα πάντα στους «επενδυτές» σε όλα αυτά τα λαμόγια που λυμαίνονται τον δημόσιο πλούτο. Και γίνονται το ακριβό συμπλήρωμα αυτής της εγκληματικής πολιτικής. Και όλα αυτά δυόμισι χρόνια τώρα, τα επιβάλλει μέσω ενός βαθιά αντιδραστικού αφηγήματος. Αυτού της «ατομικής ευθύνης», που συνεχώς διογκώνεται και διευρύνεται. Που για το κάθε τι στοχοποιεί το λαό. Που διχάζει, τιμωρεί, καταστέλλει καλλιεργεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Που φτάνει να καταλογίζει ευθύνες σε αυτούς που εγκλωβίζονται στα χιόνια των Αμπελοκήπων!

Όσο θα συνεχίζεται αυτή η πολιτική, ο ελληνικός λαός θα μετράει θύματα και  τραγωδίες. Φραγμό θα βάλει μόνο η πάλη για την ανατροπή της.

28-01-2022

prologos