Στις 22/06/1941 οι δυνάμεις του «Άξονα» αρχίζουν την επίθεσή τους κατά της Σοβιετικής Ένωσης («Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα»).
Ήταν η κωδική ονομασία της γερμανικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση στις 22 Ιουνίου του 1941 κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πήρε το όνομά της από τον αυτοκράτορα Frederick Barbarossa που ήταν βασιλιάς της Γερμανίας τον 12ο αιώνα. Πάνω από 4 εκατομμύρια στρατιώτες και 600.000 μηχανοκίνητα οχήματα του Άξονα σχημάτισαν ένα μέτωπο 2.900 χιλιομέτρων στη δυτική πλευρά της Σοβιετικής Ένωσης (Ανατολικό Μέτωπο). Πρόκειται για την μεγαλύτερη στρατιωτική επίθεση στην ιστορία και από πλευράς δυνάμεων αλλά και απωλειών και ήταν κρίσιμο σημείο για την επερχόμενη ήττα του Άξονα και τη πτώση του Ναζισμού.
Ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος
Τις πρώτες μέρες του πολέμου η κατάσταση για την ΕΣΣΔ διαγράφηκε πολύ δύσκολη και δεν είναι υπερβολή να πούμε εξαιρετικά επικίνδυνη.
Παρά τη σθεναρή αντίσταση που συναντούσαν, οι εχθρικές δυνάμεις συνέχισαν να προελαύνουν.
Στη βορειοδυτική και νοτιοδυτική κατεύθυνση του μετώπου κατάφεραν να προχωρήσουν σε βάθος από 300 έως 600 χιλιόμετρα μέσα στο σοβιετικό έδαφος.
Έτσι η σοβιετική ηγεσία από τις 24 Ιούνη προχώρησε στην εκκένωση και μεταφορά, από τις περιοχές που βρίσκονταν κοντά στο μέτωπο προς τα ανατολικά, του πληθυσμού, των υπηρεσιών, των πολεμικών εφοδίων, των εργοστασίων και άλλων αξιών.
Ακόμη η ΚΕ του Μπολσεβίκικου κόμματος επεξεργάστηκε ένα ευρύ πρόγραμμα ανασυγκρότησης της δουλειά των κομματικών δυνάμεων και της ζωής της χώρας σύμφωνα με τις πολεμικές ανάγκες.
Το κεντρικό σύνθημα αυτού του προγράμματος ήταν «ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ, ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ».
Στη συνέχεια, στις 3 Ιούλη, ο Στάλιν μ’ ένα δραματικό ραδιοφωνικό του μήνυμα προς το σοβιετικό λαό εξήγησε την διαμορφωθείσα κατάσταση και ανέπτυξε το πρόγραμμα υπεράσπισης της σοσιαλιστικής πατρίδας και των κατακτήσεων της Οκτωβριανής Επανάστασης. Τέλος εξέφρασε τη βεβαιότητά του ότι η Σοβιετική Ένωση θα κατάφερνε να νικήσει τελικά τους φασίστες επιδρομείς. Χαρακτήρισε τον πόλεμο ως «Ζήτημα ζωής ή θανάτου του σοβιετικού κράτους, ζωής ή θανάτου των λαών της ΕΣΣΔ». Ταυτόχρονα όμως υπογράμμισε και το διεθνιστικό χρέος της Σοβιετικής Ένωσης υπογραμμίζοντας: «Αυτός ο παλλαϊκός πόλεμος για την πατρίδα, ενάντια στους φασίστες καταπιεστές, έχει για σκοπό του, όχι μόνο να εκμηδενίσει τον κίνδυνο που κρέμεται πάνω από τη χώρα μας, μα και να βοηθήσει όλους τους λαούς της Ευρώπης, που στενάζουν κάτω από το ζυγό του γερμανικού φασισμού.». Και ο Στάλιν κατέληξε: «Οι δυνάμεις μας είναι αμέτρητες. Ο φαντασμένος εχθρός θα αναγκασθεί σε λίγο να πεισθεί γι’ αυτό. Μαζί με τον κόκκινο στρατό πολλές χιλιάδες εργάτες, κολχόζνικοι, διανοούμενοι, ξεσηκώνονται για τον πόλεμο ενάντια στον εχθρό που μας επιτέθηκε. Θα σηκωθούν τα εκατομμύρια της μάζας του λαού μας»
Έτσι και έγινε. Ο Σοβιετικός λαός πήρε στις πλάτες του τις τύχες του πολέμου, ανασυντάχτηκε και με αμέτρητες θυσίες κατάφερε να χαρίσει στην ανθρωπότητα τη νίκη κατά του φασισμού γεγονός που δεν μπορεί παρά να αποδεχτεί, σήμερα, κάθε σοβαρός άνθρωπος που σέβεται στοιχειωδώς την αλήθεια. Γράφει για παράδειγμα ο Βρετανός ιστορικός Alastair Parker για την «επιχείρηση Μπαρμπαρόσα»: «Αυτή η εκστρατεία θα έκτινε τον πόλεμο. Η επιβίωση της Σοβιετικής Ένωσης περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, καθόρισε τη μορφή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και του μεταπολεμικού κόσμου. Η επιτυχής αντίσταση της Σοβιετικής Ένωσης και η νίκη των ρωσικών στρατιών ήταν που επέτρεψε στην αγγλοαμερικανική συμμαχία να συμβάλει στην τελική ήτα του Χίτλερ- με πολύ λιγότερες δοκιμασίες για τον αγγλικό και τον αμερικανικό λαό, και σε διάστημα λίγων χρόνων και όχι δεκαετιών πολέμου που ίσως απαιτούνταν αν δεν είχε προηγηθεί η ρωσική νίκη»
e-prologos.gr
